Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Труна

Сярод багны труна,
Нібы вежа, стаіць,
А ў труне той Яна
У сне глыбокім ляжыць,

На кургане сядзіць
Зачарованы птах,
І на крыллі ляжыць
Поўны моракаў жах,

-Як захочу, буджу –
Пахваляецца Птах
– Я не проста сяджу,
– Варта я на часах.

Тут твой Лёс, тут твой Рок,
Птах адказвае мне,
Смерць на ўскрэсьці дарог
У смарагдвай труне.

Кліча смерць Чорны Птах,
І Яна ўжо ідзе,
Чорны серп крэсьліць шлях
Па балотнай вадзе.

Хударлявая постаць,
Твар дзяўчыны малой,
І прыгожая досыць
Позірк вабіць тугой.

Ты дарэмна хваліуся,
Што абудзіш ад сна,
Чорны Птах памыліуся,
То зусім не Яна,

То князёўна, напэўна,
У дамавіне была,
Ведзьмка, несумнена
Пакахаць не змагла.

У цішыні непарушнай
Да мяне падышла.
Ды ільдзістыя вусны
Да маіх паднясла

І адчуў я мароз
Па істоце сваёй,
Зразумеў, што мой Лес
Не з сівой барадой.

На кургане чароўным
Я дарогу знайду,
І са Сьмерцю-Князёўнай
Разам далей пайду.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Труна - Аляксандар Дулуб