Верш Навальничная ноч

А сёння ноччу навальніца
мяне прыцяла да вакна.
Такое і ў сне не сніцца,
як мне здалося: я – адна!
Так цяжка мне, незразумела,
што хоць крычы, каго заві.
А ад маланак – бела-бела
раз-пораз, кроплі хоць лаві.
І гром грыміць, быццам крыўдуе,
ці так злуецца на каго.
А потым сціхне, бы даруе.
І мне шкада стала яго.
Бо ён адзін у гэты момант
у цемры. слякаці брыдзе,
не знойдз ён сабе ні дома
і не прытуліцца нідзе.
І я забылася, што страшна
хвілін мо пяць таму было.
І навальніцы я ўдзячна
за гэта дрыгкае святло.
І адзіноты не баюся,
бо ёсць каму яшчэ цяжэй.
А калі я ў жыцці стамлюся –
згадаю гром, і жыць лягчэй!

Ещё вершы:

За пяці хвілін Пакуль трымаўся незалежна ў часе і часу новы не прабіў адлік, пакуль з табой сустрэча не збылася, я мог спакойна […]...

Мне не страшна зараз быць вар’ятам Мне не страшна зараз быць вар’ятам. Было б горш, калі б я ім не быў. І ў цемры жыў сваім […]...

Дыета Дыета Рашыў я скінуць колькі кілаграмаў, Бо цяжка стала мне сябе насіць. Увечары наліў сабе сто грамаў, (Рашэнне добрае прыемна […]...

Верш удзячнасці Пімену Панчанку I страшна падумаць, і страшна паверыць, ва ўсё, што было між людзьмі. I што будзе? I страшна, як б’ецца аголена […]...

Сядзім. Смяемся. Замаўчым Сядзім. Смяемся. Замаўчым. Калі ж крычым – так ўжо крычым Ты чэрвень мой, і я з табой Забылася пра свой […]...

У цемры начы У цемры начы Я заўжды адчуваю Словы і гукі яе. Мары і думкі У цемры хаваю Быццам сама ад сабе. […]...

Пра мастака Шчаслівы канец. Не мой – таму плачу. Не зробленай справе маленькі вянец. Я вып’ю віна за чужую удачу І буду […]...

Дарожныя здарэньні Ты сам – гэта твае наступныя крокі і прынятыя табой рашэньні але ніколі ня ведаеш, што цябе напаткае ў наступны […]...

Мір і вайна І колькі чалавек не сумаваў, Назаўтра ўсё адно будзе не кепска. Хоць душу д’яблу ён прадаў, Да цеплыні, дабра цягнецца […]...

Ноччу Ноччу чагосьці не спіцца, мабільны ў руках тэлефон: да каго б цяпер дазваніцца? – Расказаць, чаго знік гэты сон. Хто […]...

Сцяг пераможны Бела-Чырвоны, Бела-Чырвоны… Ён разарве ланцугі той няволі, Знішча хлусню і абрыклую цемру, Верне Радзіме маёй вызваленне, Ён аб’яднае ў змаганні […]...

У бабулі Паланеі Даль паднімуць, сон развеюць. Разбірай, лугі, касцоў! – У бабулі Паланеі Пяць асілкаў-малайцоў. I ў спякоту, і ў завею Кліча […]...

Мамін кактус ************************************** Калісьці выганяла мама з градаў: – Дачушка, ты стамілася, выходзь! Не слухалася маміных парадаў – Сама сабе накінула аброць… […]...

Завяшчанне Ў Натарыяльную кантору Стары, аднойчы, дзед зайшоў. Аддаў квіток аплаты збору, Сказаў: – Ну, ледзьве Вас знайшоў! Дарогу сёння паказалі […]...

Далёкі гром Маланка вогненным багром Цяжкія крыгі хмар разводзіць, Па небасхіле ўладна ходзіць Далёкі гром. Цярэбіць пушчу напралом, То глуха стогне, то […]...

Гады, падзеі ва ўспаміны адляцелі Гады, падзеі ва ўспаміны адляцелі, Жыццё да фінішу імкнецца. А мы заўсёды маладымі быць хацелі – Душа ўсё роўна юнай […]...

Красуня Вясна Напрадвесні плачут ледзяшы Ручаіны звонят на прадвесні. Ты мне ціха – ціха для душі Заспявай прадвеснякаву песню… Хай душа ўскалышыцца […]...

Бывайце здаровы Бывайце здаровы, Бацькавы парогі, Кудою хадзілі Мае белы ногі. Кудою хадзілі Да й хадзіці будуць, Каго я любіла, Да й […]...

Брыгадзір (Пасьляваенная сцэнка) А бабы маладыя: Па трыццаць – трыццаць пяць. А сьпяць, нібы сьвятыя, І ложкі не рыпяць. У плоці і пры […]...

Здаецца мне Здаецца мне, што воля чалавекаў залежыць і ад тых, каго пусціў к сабе ён. ці хто сам туды забраўся, без […]...

Балада пра Пагоню БАЛАДА ПРА ПАГОНЮ У жорсткім трымценні хвілін зямных — найчасцей гаротных — ўбіваем і мы свой клін, каб клін цемры […]...

Таму вось і баюся Сьмерці Ужо не страшна мне памерці Ды без цябе я буду Там Таму вось і баюся Сьмерці Бо лепш Жыццё табе […]...

Ізноўку гром на лес, на голы Ізноўку гром на лес, на голы, I хмурацца сябры мае: У сэрцы нейкі даўні голас Сігнал трывожны падае. Нябёсы грозяць […]...

Вы зблыталі мяне са мной Вы зблыталі мяне са мной. Абраны Вамі ў гэтай зале Не столькі я, а болей той, Каго Вы некалі кахалі. […]...

БАЛАДА РАМУАЛЬДА ЗЯНЬКЕВІЧА (1.02.1811-11.09.1868) Сярод начы, як выбух, навальніца. І ты прачнуўся, каб перахрысціцца, І, падышоўшы ў цемры да вакна, Глядзіш у дождж, […]...

Найбольш балюча ненавідзець тых, каго кахаў Найбольш балюча ненавідзець тых, каго кахаў, Каму належаў цалкам без астатку, Каму сваё жыццё плаціў у падатку, Каму з пакорай […]...

Сцяжынка нябачных слядоў Сцяжынка нябачных слядоў Ланцугом непрыкметна ляжыць, Паветрам прыжатых пластоў Далягляда бязмежнасць блішчыць. Сенажаць дапаўняе прастор Разнатраўем пахучых раслін, Гукавы зліваецца […]...

Вярніце мне жывое зерне Вярніце мне жывое зерне З тае гарматнай калатні. Вярніце любасць мне і вернасць, Што вывяраліся ў агні. Вярніце ўсмешкі, казкі, […]...

Свiтанняў я з табой не сустракаў Свiтанняў я з табой не сустракаў, Не рассякаў вяслом азёрнай хвалi. I толькi ў хваляваннi скуб рукаў, Калi цябе да […]...

Часам так здараецца, што ноччу Часам так здараецца, што ноччу Ты, хаця за дзень і прытаміўся, Як бы толькі ў ложку не круціўся – Да […]...

Звычайныя пяць літар Звычайныя пяць літар ізноў да нас прыносяць звычайную пару, ліст жоўты ападае… я раптам зразумею, і здрыгануся: восень… *** звычайныя […]...

Адчай (Сербская балада. XIII стагоддзе) Уцякайце ж вы, нашы дзетачкі, А куды ўцякаць – мы не ведаем, Ратавацца як – не навучым вас: Жываглот ідзе […]...

Той дзень прапаў і страчаны навекі Той дзень прапаў і страчаны навекі, Калі ты не зрабіў таго, што мог; Калі не паспрыяў ты чалавеку, Няшчыры быў, […]...

Васалы ночы Васалы ночы Ноч збягала ад цемры ў святло маладзіка. Пражытыя літары сноў складаліся ў нешта, Што сяйвом складоў вершы быццам […]...

Бела Зямля Сонечны дзень за шыбай тваёй. Ты чалавек з вялікай сям’ёй. Сцюжа пакіне родны твой край – Ты толькі чакай, ты […]...

Убачыць зорку Убачыць зорку, Устаць на зямлю. Думкі ветрам сухім Скалытнула. Пальцам звонкія Струны крануў – Гукі тонкія Сэрца пачула. Недзе ў […]...

Стаяла хмара нерухома Стаяла хмара нерухома У жыце спелым. Ад першага удару грому Аж пачарнела. Гром пахіснуў яе, пасунуў, Разгойдаў жыта… Павеяла цяжкім, […]...

Уратавалі Моўчкі глядзець у вакно. радавацца цёпламу імбірнаму чаю. назіраць, як за шклом кіно закручвае сцэнарый любові да адчаю. а я […]...

У вышыні пустой У вышыні пустой трывожна маім самотам. Паэт – гэта той, каго зразумеюць потым. Паэзія – неспакой, што шэпчаш нябёсам употай. […]...

Ворагам Беларушчыны Чаго вам хочацца, панове? Якi вас выклiкаў прымус Забiць трывогу аб тэй мове, Якой азваўся беларус? Чаму вам дзiка яго […]...