Верш Гуллівы вецер
Гляне месяц з-за хмары,
Бы юнак сарамлівы,
Прынясе з сабой чары
Лёгкі вецер гуллівы.
Тут зачэпіць галіну
Ці засвішча старанна,
Там закружыць каліну,
Што квітнее. бы панна.
Палюбоўнік, нясмела
Да чаромхі прыстане,
Так пяшчотна, умела
Цалаваць яе стане.
Пра каханне ёй скажа,
І што лепшая ў свеце.
Ненадоўга прыляжа
На духмяным суквецці.
У прыгожай бярозы
(Ах, свавольнік, гарэза!)
Ён заблытае косы
І палеціць да бэза.
Панясе яго водар
Кучаравай рабіне,
Што сумуе наводдаль
Прыгажуняй-дзяўчынай.
Быццам нешта ўспомніць,
Засмяецца, абдыме,
-Мяне ліхам не помні!
І з палёгкаю згіне.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Вецер-гарэза Вецер-гарэза Хіліць галіны Самотных бярозак На ўскрайку сяла, Лагодзіць пяшчотныя Рукі рабінаў… І яблыкам сьпелым Цяжарыць зямля....
- Цалуе вецер лісцейка бярозы Цалуе вецер лісцейка бярозы, Смяецца смехам вольным, маладым. А я губляю зоркі на дарозе І думаю, што Вечнасць – гэта […]...
- Вецер лашчыць зімовую хмарку Вецер лашчыць зімовую хмарку Ён каханак яе і вястун. Даланёю падхопіць і шпарка Закалыша, гарэза-пястун. Валасы ёй расчэша лісліва, Клапатлівай […]...
- Ну і вецер за акном! Ну і вецер за акном! Гнуцца тонкія бярозкі. Пасадзіла як на злом на сямі вятрах нябоскіх… А мяне хто пасадзіў […]...
- ЧОРНЫ ВІР, РАЧНАЯ ПЕНА Распусціла дзеўка косы, Перад святам добрым таньчыць. Моўчкі слухаюць бярозы, Як зязюля горка плача. Чорны вір, рачная пена І кароткі […]...
- Сэрца свету (Прысвячаецца Т. Дарошка) Альтанка – у воблаках бэзу. Дзівосны куток над ракой. Духмяны вятрыска-гарэза Суквецці варушыць рукой. Праменне струменіць скрозь […]...
- Вее вецер Вее вецер – лёгкі подых, На дарозе снежны пыл. Перажытага не шкода, Маладым бы толькі быць! Ды не ўмелі, мусіць, […]...
- Мама падрэзала косы Быццам палын у пракосах, Частая сівень імжыць. Мама падрэзала косы – Стала іх цяжка насіць. Вёрсты смылелі даўгія, Доўгія ночы […]...
- Бушуе май Квітнеюць, пеняцца сады, Духмяны водар цешыць душу. Зязюля шчодрая гады Даруе, седзячы на грушы. Бушуе май і з кожным днём […]...
- На пракосах Ад зары прабег прамень шырокі, косы. Ад мянташак зазвінелі дружна косы. А на сэрцы аднаго з касцоў вяселле – Расплятуцца […]...
- Срэбраны лак Адштурхніся смялей, паляці ў нябёсы… Шэры колер звычайна прыкмета тугі. Распляліся бярозы шыкоўныя косы… Даравання не будзе: свой лёс не […]...
- ГАРЭЗА ГАРЭЗА Пярун гуляе ў нізкіх хмарах, Пранёсся гулка ў калясніцы, Як малады. Якая старасць! Душа жадае весяліцца. Раве басамі, крэхча […]...
- Ноч. Цішыня. На вулцы – ні душы Ноч. Цішыня. На вулцы – ні душы. Стаю і слухаю, як у цішы Зрываецца з галінкі яблык. Ударыўшыся аб здранцвелы […]...
- Чарнільна-магільны прысвятак Калі сумленне і сум Скідваюцца на “Добры кум”, Калі спазняюцца хвіліны, Не спадзяваюцца навіны, Карціны Я намалюю ў снах, У […]...
- Вальс Сыплецца, кружыцца жоўтае лісце, Восень балюе з халодным Дажджом. Успамінае, як былі калісьці Прыгожай дзяўчынай і юнаком: -Дождж, мой каханы, […]...
- Пацалунак ветра Мае вусны цалуе вецер. Хоць я ведаю- Гэта падман, Пацалуе и далей палеціць Веснавы прыгажун – дон жуан, Але ж […]...
- Мама, дай квяцістай хусткі – Мама, дай квяцістай хусткі? – Вось гарэза-непаседа! I куды ты? – Буду хутка. – Ну а ўсё-ткі? – На […]...
- Твая жанчына Кароткі ўзрост ды доўгі лёс У шматпакутных нашых душаў. Ты з неба зоркі мне прынёс На персоленую сушу. Трымаю ў […]...
- Беларусь Беларусь…Радзімая старонка. Гукі спеваў л’юцца звонка. У жытнім полі васількі, У небе сінім белыя буслы. Беларусь… Матулечка рОдная. Гучнасць мовы-песьня […]...
- САД Ізноўку ў сад я свой зайшоў, І водар яблык б’е наноў, Салодкі пах і шум у вачах, То яблык пах, […]...
- Косы Як сказаць вам аб прычыне, Ад чаго так сумна мне, – Дзве касы ў адной дзяўчыны, Што ручайкі, на спіне. […]...
- Твае косы пахнуць летам Твае косы пахнуць летам… Чыстым водарам нябёс. Пахнуць нівай, ліпы кветам, Лісцем маладых бяроз… Тваеі рукі хлебам пахнуць… Соладам чарніцы […]...
- АЛАіЗА ПАШКЕВіЧ Бог даў і прыгажосць і дар паэткі, галоўнае ж – любоў да роднай мовы. і загучалі музыкаю словы – і […]...
- Любошчы Я выляплю нябёсы, пакуль раяль не сціхнуў Распушчаныя косы – на грудзях мілавідных Салодкі водар цела дашчэнту пераймае Шаўкова скура […]...
- Па расе Ноч ідзе пакрысе, Пах палыну нясе, Адзінокая дрэва, Дождж ідзе па траве. Чую водар у краіне, Маці мілай, Літве! Ехаў […]...
- Дачка лясніка Ох i дачка ў ляснiка расцвiтае, Быццам купальская зорачка тая. Сонца i месяц заўжды за ёй сочаць, Каб не маглi […]...
- На гэтай алеі На гэтай алеі Бярозы бялелі Так бела-зялёна. На гэтай алеі Мы колісь сядзелі, Быў май заімглёны. І сад батанічны, І […]...
- Летняя раса Як брыльянты, рассявае Ночка летняя расіцу, Туманамі спавівае Луг зялёны над крыніцай. А як раніца настане, Бліскі сонца загуляюць, – […]...
- Дажджлівае надвор’е Дажджлівае надвор’е, Кастрычніцкая слота. Дождж-імжака, дождж-свавольнік Ахінуў сабою горад, Лісьце жоўтае каштанаў На траве пажухлай мокне… А здаецца – нібы […]...
- Белая Русь Прыгожай кветкаю яна на карце міра Іне знайсці другіх – такая ты адна! Адзначана размераным пункцірам, Усім адкрытая, чым славішся […]...
- Над возерам Возера дрэмле… Вербы зялёныя стан пахілілі на сонную гладзь, ў постаці ціхай, пад ночы апонаю, сны старажытнасці сняць. Ўдовы-бярозы сваімі […]...
- Вецер Ня маючы сьвятога больш На той зямлі, што пакідае Ўспаміны. Кшталту стары Цмок Да сабе землі ў дар прымае. Лагодны […]...
- Цi не вецер Цi не вецер адхiнаў мярэжы, Цi не зоры асвятлялi шлях. Чараўнiцтва зруйнаванай вежы – Бел-чырвона-белы сцяг. Крок насустрач – быццам […]...
- Самотны вецер Самотны вецер абдзiрае, Нiхто яму не замiнае. Шкада мне толькi пачуцьця, Што страчана скрозь сьвет быцьця. Праз прызму доўгiх, шэрых […]...
- Бязлітасны вецер Было спадзяванне на гэту сустрэчу, Што будзе каханне між нас як раней, Але знішчыў мару бязлітасны вецер Мы неразуменне адчулі […]...
- Гарадскі вецер Як сцягі альтруізму, Да крухмальных аблокаў Вецер кідаў бялізну – Навальніцу палохаў. Ён ляцеў на балконы, Рваў старыя газеты, – […]...
- Верш, якi разарваў вецер Яшчэ адна душа недзе памерла, Я пасумую над ёй з гітарай у шэрым куце сваім. Не знаю, ці была яна […]...
- Вецер мне праны прынес! Выдзержу ль прама-тКі сь Ш-ш-ш-ух! І на зэлыні снег. – Где это! Тэлыпэнь! – Да вот, усадьбы маей Вам ны […]...
- Асенні вецер Закляклы вільготны вецер Прытулку нідзе не мае. Вачыма ваўчынымі свеціць Асенняя ноч нямая. Спяваць ён і плакаць мусіць. Смутак – […]...
- Цёмна за вакном і вые вецер Цёмна за вакном, і вые вецер, дрэвы так галінкамі снуюць, што імпэт у небе цені квеціць, ліхтары падсвятленне даюць. Восеньскае […]...