Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Твая жанчына

Кароткі ўзрост ды доўгі лёс
У шматпакутных нашых душаў.
Ты з неба зоркі мне прынёс
На персоленую сушу.

Трымаю ў прыгаршчах я іх,
І ззяюць казачнасцю косы.
У словах мудрасці тваіх
Як дзеўчанём гуляю босым.

У словах сталасці лаўлю
І водар руж, і прысмак кміну.
І ні аб чым больш не малю,
Калі і так – Твая Жанчына.

2013, у кнізе “Пакуль кахаю…” выдавецтва “Чатыры чвэрці”, Мінск

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Твая жанчына - Тамара Мазур