Верш Страта
Прачнулася я ноччу ўся ў поце.
Мне нешта снілася, а што не ўзгадаць.
І кінулася я да вакна ў турбоце, –
А горад спаў, спакоем поўны ў стаць.
Па целу дрыжыкі пайшлі нямыя.
Так стала жудасна стаяць адной.
Нічога, ну зусім не разумею,
і сьлёзы выціраю па адной
Вакно раскрыла, а паветра чыста,
У ім чагосьці раптам не стае…
Маўчала усё, хіба што ў цішы
ад ветру лісьце ледзь дрыжэ.
Плач ў сябе стрымаць не ў сілах,
малю я неба, што збылося?
А неба позірк апусціла, –
дажджовай кропляй пралілося…
І толькі лісьце літасна шаптала,
што Тваё сэрца біцца перастала.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- ПРАБАЧ МЯНЕ, НЕБА, ПРАБАЧ Я чую – Ты плачаш, не плач, Далёкае блізкае Неба… Спадаюць слязінкі… Крумкач Ірве набрынялую глебу. Я чую Твой стогн… […]...
- Дождж, не плач!.. Я з табою сумую Дождж, не плач!.. Я з табою сумую. Свае слёзы мне ў шыбы не лі. Я ж слабая – сябе не […]...
- Калі раптам знікну я Калі раптам знікну я, і мяне не стане, З неба, хто тады табе, зорачку дастане? Хто цябе замест мяне закалышыць […]...
- Калі раптам знікну я, і мяне не стане Калі раптам знікну я, і мяне не стане, З неба, хто табе тады, зорачку дастане? Хто цябе замест мяне закалыша […]...
- Зжаўцелае лісьцё Зжаўцелае лісьцё Прыводзіць у захапленьне… Марную час адзін Бяз колішніх сяброў. Іду я напрасткі Туды, дзе сьвеціць сонца Сярод вялікіх […]...
- Прыгажосць Прыгажосць Ў віхуры цемрадзі і злосці, Ў будзённай шэрай чарадзе Нам ёсць патрэба ў Прыгажосці Не менш, чым ў хлебе […]...
- Т. Булгакавай Лёгкасці ветру не стае, што ж да мяне!.. Снежань… Ён цеплыню разрэжа І горад – яблык саспелы. Ўвап’юцца ў духмянае […]...
- Самота Папялушкі Самота Папялушкі Падыходзіш з посвістам ветру. На далонях тваіх – каралі Дзён мінулых бяссонных спатканяў – Падыходзіш з посвістам ветру. […]...
- Заляцела птушачка ў сіло Заляцела птушачка ў сіло. Білася, дрыжэла і крычала. Палыном ў вачох рудых цвіло Гора-горачка, а ЎСЁ – маўчала. – Вызвалюся! […]...
- Ледзь чутны спеў у цішыні Ледзь чутны спеў у цішыні Скляпенняў велічных сабора. Журба, надзея і пакора Лунае ўзнёсла ў вышыні Самотна, быццам плач пра […]...
- Крылы …Ламалі крылы.. Так жа будзе лепей.. Ламалі мары, быццам проста Шкло I душу рылі як дзікі ці вепры Лычом шукалі […]...
- ТРЫНАЦЦАЦЬ СЛУПОЎ Было аднойчы у краіне, Адной, далёкай ад усіх Недастаткова людскай сілы, Каб утрымаць грамадства ціск. На самым версе піраміды, Перакулённай […]...
- А чаму б і не? Адкажы ты мне, Адкажы ты мне! Хіба ты ўсе сцежкі выхадзіш? Хіба ўсім дагодзіш, выгадзіш? Хіба ты ўсе тайны вызнаеш? […]...
- Маўчы Што на душы Цяпер пакоіцца У збянтэжанай цішы? Не трэба шуму, Не трэба гвалту Ты лепш маўчы. Падумай пра сябе […]...
- Самаўлюбёным аўтарам прысвячаецца Зашоранаму флангаў не відаць, зацыкленым нюансаў не заўважыць і як на сябе з боку паглядаць? на вагах на якіх свой […]...
- Пурпуровае неба над горадам М Я люблю пурпуровае неба над домам маім, Калі дзень адгарэў, калі ў вокнах пагасла сьвятло, І смарагдавых зорак нябачныя кроплі […]...
- Хвалі ў душы Хвалі ў душы Было лёгка раней на душы, Чыстым донца. Ні хмурыначкі, ні дажджыначкі, Толькі сонца. Крыху ўзнімецца хваля мутная- […]...
- Мядзьведзь Пардон, Мадам, я не хацеў, і закрануў Вас недарэчна. Вы навялі вялікі цень, схаваўшы ў ім сябе ад печкі. Вось, […]...
- Яшчэ хлапчук спазнаў ледзь-ледзь Яшчэ хлапчук спазнаў ледзь-ледзь Соль словаў запаветных, Яшчэ яму расці, сталець, А маці шые ветразь. Мінаюць доўгія гады Ў турботах […]...
- Гімн вершу Верш на свабоду з душы маёй імкнецца Радкамі, слоўцамі да вуснаў, а тады… Матулі песняю пяшчотнаю пральецца, Убранствам белым ляжа […]...
- Прысяду на дарожку Дзённікі ўсе, І сшыткі былыя Полымя знішчыла. Цьмяна ўжо ў печы… Што за жыццё А мне ўсёткі шкада іх, Шлюбныя […]...
- Бывае, сум агорне, змога Бывае, сум агорне, змога, А дзень за днём – паўзе з начы… Куды мне бегчы ад сябе самога? Не, ад […]...
- Зялёны парасон Зачыняеш зялёны парасон І ўзнімаеш галаву да сонца… Ты ўжо ведаеш, што слёзы неба Высыхаюць на шчаслівым твары. Закрываеш блакітныя […]...
- Я выцісну цябе з сябе Я выцісну цябе з сябе, Як выціскаюць яд змяіны. Не разбудзіўшы напаміны, Ссівеўшы на глухой сяўбе, Стрываю ўсе абразы, кпіны. […]...
- Я свой край шматпакутны шкадую Я свой край шматпакутны шкадую, I хачу, як не склаўся бы лёс, Бачыць Белую вежу святую На ускрайку блакітных нябёс […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІМІРА ЖЫЛКІ (27.05.1900-1.03.1933) “Не плач, не плач па сыну, маці…”- Твой першы верш і ўздых апошні. Ёсць Беларусь, а значыць шчасце Таксама […]...
- Сьмецце на зямли Золата зляцела, бурштын и медзь. Дрэвы голыя не сьмела калышуцца ледзь-ледзь. Ператварылася каштоўнасьць у сьмецце на зямлі. Часовае значэнне, годнасьць […]...
- Вось толькі думкі аб вясьне І сьніцца мне лісток асіны, Таполі лісьце залатой. І сьняцца ў чырвані рабіны Уздоўж сьцяжынкі паласой, Якою бегаў да крыніцы, […]...
- Цёплы вечар, ціхі вецер, свежы стог Цёплы вечар, ціхі вецер, свежы стог Улажылі спаць мяне вы на зямлі. Не ўстае стаўпом пыл светлы ўздоўж дарог, Ў […]...
- СУСТРЭЧА Ў ВЕРАСНІ …табе, разумею, не верыцца, Што верасень вершамі вернецца… Аднойчы, Ў цішы не пачутая, На беразе левым Спатканая, Ты – стала […]...
- У сны і вёсны З дарог запыленых I душных У сны вяртаюся I вёсны… Я па-вясковаму Відушчы У межах роднай вёскі. Са мной Вітаецца […]...
- Ледзь знясілю, захварэю Ледзь знясілю, захварэю, Непакоюся найперш: Ці паспею, Ці даспею Напісаць свой лепшы верш? Каб хапіла толькі часу! Каб натхненне не […]...
- Невялічкі заклік Чалавек зямлі не мае – Ён тады не чалавек. і чагосьці не хапае, і не хопіць ужо спрадвек. Досыць танна […]...
- Час праз сваю педантычнасьць нашмат мудрэйшы за памяць Час праз сваю педантычнасьць нашмат мудрэйшы за памяць, бо ўсё пакідае на ўласных месцах, і, як гаспадар кватэры, якую здымаеш, […]...
- Ты выйграў Ты выйграў: адзін да трох. Чаго яшчэ болей трэба? Ты выплакаў – колькі мог. Памножыў тугу на неба. Сустрэўся з […]...
- Падае чырвонае лісьце Падае чырвонае лісьце Першы раз, як быццам бы апошні. Недапітая гарбата астывае У забыцьці. Ляжыць коўдра меланхоліі Пад нагамі тваімі, […]...
- Нас па галовах секлі зоркамі Нас па галовах секлі зоркі Чэргамі – У чэрвені, У вечаровым чэрвені… Смерць хадзіла Гаспадаром. Быў крык, Быў плач, Быў […]...
- Пад канец зімы Павязала цеплы шалік, У кішэнях рукі грэла; Джынсы шэрыя дрыжалі. Пад канец зімы хварэла. Адбівала льдзінкі-ноткі, Усё з акна на […]...
- Пераклад верша “Love” Henry David Thoreau Бы дзве планеты, быць бы нам… Ды раптам… зоркаю двайной… Ўзышлі і ззяем… недзе там, Дзе спалучыліся з табой… Сусветных […]...
- Начны птушыны плач Не плач, птушка, уначы, Давай лепей памаўчым. Паглядзiм на вырай зорны, Аксамiтны ён, не чорны. Не стагнi, на сэрцы млосна, […]...