Верш Каля хаты прыснілась вярба

Ещё вершы:

1. Вярба і дзяўчына Па матывах народных песень Захісталася ад ветру Кучаравая вярба. Пакахаў, ды не мяне ты. У сэрцы цяжкая журба. Ну якая […]...
2. Вярба Чырвонае неба. Многагалоссе. І дум метуслівых вітая чарга. Аб кім клапачуся, куды я імкнуся Не ведае нават старая вярба. Яна […]...
3. ***Веснічкі. Вярба. Калодзеж. Сені Веснічкі. Вярба. Калодзеж. Сені. Не страчаеш. Ў хату не завеш. Самі стол паставілі і селі. А бліны дзе? Не, не […]...
4. Косы вярба мые ў рэчцы над вадою Косы вярба мые ў рэчцы над вадою, Маё сэрца ные, мілы, за табою. Я з табою, любы, гора не страшылася, […]...
5. А ў полі вярба А ў полі вярба Нахілёная, Маладая дзяўчынонька Заручоная. Маладая дзяўчынонька Заручоная. Заручоная I запітая, Тады яе запівалі, Як сад зацвітаў. […]...
6. Ўжо і хаты бацькоўскай няма Ужо і хаты бацькоўскай няма… Красавiк зноў нарцысам зацвiў, Але кветкі пяшчотай не вабяць, Рэжа вочы гранітны курсіў І вяртае […]...
7. Каля твайго парога Вясёлка над Белай Руссю – гэта мая мара, ляцяць пад вясёлку гусі, нібы пад вянец, па парах. Туманы над Белай […]...
8. Ў далечыні ад роднай хаты З вясны прызвалі, як ў салдаты Мяне і іншых мужыкоў “Арбайтэн” будзеце, да хаты Не хутка пападзеце зноў Вось на […]...
9. Гады мільгаюць, як слупы каля дарогі Гады мільгаюць, як слупы каля дарогі, Доўгай чаргой яны прайшлі ўжо з тых пор, Як на зямлю нашу ступіў фашысцкі […]...
10. У траве каля дарожкі У траве каля дарожкі, Нібы цар са світай траў, Дзьмухавец з даўжэннай ножкі Наваколле аглядаў. Прыкідаў па-гаспадарску: Дзе тут кветак […]...
11. Мова роднай хаты Мова роднай хаты Лупцавалі не раз беларуса-скарыся! І турмою палохалі пан і паняты. Толькі лепей застацца без волі і хаты, […]...
12. Ля роднай хаты Мне б у роднай хаце легчы на палаці Ды сучкі на столі ўсе пералічыць. Як было і колісь, кожны з […]...
13. Пастукалі ў дзверы хаты Пастукалі ў дзверы хаты: – Хто там? – НКВД! Адчыняй!.. Забралі раніцай тату… Ад стрэлаў спалохаўся гай, Асіны дрыжалі і […]...
14. ЛЯ ХАТЫ Ты не ўстанеш, не пабачыш, Як мне цяжка аднаму – Словы болю, горыч плачу Выказаць няма каму. Моўчкі тупаю ля […]...
15. Шэрыя хаты, платы і вароты Шэрыя хаты, платы і вароты, – белая ноч на дварэ. Нешта лучына не хоча гарэць роўна пад шум калаўроту. Цеста, […]...
16. Чалавечы лёс – дарога да хаты Чалавечы лёс – дарога да хаты, Калі не ведаеш, што ў канцы: Ці бацька твой ляжыць паддаты, Ці золата ляціць […]...
17. Паміраюць хаты, сірацеюць сёлы Паміраюць хаты, сірацеюць сёлы Адцвітаюць беллю вішні ля вакон Цішыня да звону у вушах наўкола Вязкая, густая нібы страшны сон. […]...
18. А я прагну адно – адзіноты А я прагну адно – адзіноты ў пакоі пустым і настылым без словаў, нібы з кулямёта, без стомы і болю […]...
19. Не плачу Не плачу, бы вярба над ручаінай. Што плач, як вінаватая сама? Я цешу успамінамі часіны. Усё было. Ўсяго ужо няма… […]...
20. Каля вогнішча Над восеньскім полем адзіная зорка To знікне, то зноў задрыжыць угары. Павеяла дымам вільготным і горкім З кастра, што, відаць, […]...
21. Плакучая вярба Загінуў недзе ў вайну сыночак. Бядуе маці: – Нашто мне вочы, Каб толькі плакаць век нешчаслівай! Нашто мне рукі, калі […]...
22. Ах, што гэта за дзяўчына Можа, знаеце Мальвіну, Што так хораша пяе? Ах, што гэта за дзяўчына, Што спакою не дае. Устаю я ранкам сінім, […]...
23. Раскажы ты мне што-небудзь Раскажы ты мне што-небудзь Раскажы мне што-нiбудзь Твае вочы ў колер неба Мне спакою не даюць Раскажы мне пра былое […]...
24. Майму тату Майму дарагому тату (да 70-гадовага юбілею) Зноў спрабую я ў думках сталярку ўсю разам сабраць. А зрабіў яе тата за […]...
25. Вяртанне да роднай хаты І недзе блукае мой цень. Дарогі пагоркамі ўздыбленыя Ужо не чакаюць гасьцей. Тут сьцежка дзіцячыя крокі Схавала ў гушчар лебяды, […]...
26. Былое адыйшло Былое адыйшло ў прыкметы, Яно, на лёгкіх крылах птах, Ужо спачыло на сёмым небе, Ужо на сямі, далей ляціць, вятрах. […]...
27. Блакітныя гэтыя вочы Блакітныя гэтыя вочы На твары маім дарагім! Як марыў аб Вас я доўгія ночы, Як шукаў Вас па мясцінам чужым! […]...
28. Былое Былое. Ад платоў, ад тых парканаў, Дзе кураня не прапаўзе, Мацней ланцугаў адкаваных, Нізку сьлядоў жыцьцё вядзе. І доля гэткая […]...
29. Збудаваная вера Будаўніцтва – нялёгкая праца, Асабліва эмоцый, душы. Узнікае імкненне здавацца І сядзець нерухома ў цішы. На шматочкі парваная вера, У […]...
30. Пяю хвалу Пяю хвалу мазолістым рукам, Шчыруючым у полі напрадвесні, Каб важкі і пахучы бохан нам Азваўся на стале зямною песняй. З […]...
31. КАХАННЕМ Я НЕ АТРУЧУСЯ Забыцца на цябе ці ўспомніць, Ці успаміны пачакаюць? Не-не, ды ў сэрца вераломна Без запрашэння набягаюць. І не даюць душы […]...
32. Простыя словы об шчасци Мы кожны раз І кжную гадзіну Не бычым прастаты и глыбіні У нашым, вельмі моцным І цудоуным міры Мы толькі […]...
33. Я не зайздрошчу тым, хто мае Я не зайздрошчу тым, хто мае. А тым – хто лепшае раздаў. Душы пачуццяў не стрымаеш, Як не стрымаеш росту […]...
34. Сніцца родная вёска Там, дзе сосны спяваюць Песні белым бярозкам, Там спрадвеку стаіць Мая родная вёска. Я не ведаю болей Месца лешага ў […]...
35. У маёй кватэры цішыня У маёй кватэры цішыня Спявае песні дружным хорам, А за вакном цвяце вясна І дрэвы прыкрываюць сорам Здаецца, сонцам трэба […]...
36. ГУРБЫ СПАКОЮ ГУРБЫ СПАКОЮ Я іду белым полем Па бяскрайняму снегу Без краёў наваколле Згубіў мэту для бегу. Выглядаю удалеч, Каб пабачыць […]...
37. Трызненне Студзеньскі дзень, белізна снегападу, Узорамі ў вокнах распісаўся мароз, Рэчку скаваў і за палісадам Шэраг паніклых ахутаў бяроз. Конь каля […]...
38. Якога колеру вайна? Якога колеру вайна? Хто гэта ведае, скажыце, Калі задоўга да жніва Самлелі каласы у жыце. Якога колеру вайна? Калі не […]...
39. Мы – пясчынкі “Мы пясчынкі” Мы – пясчынкі ў гэтым свеце І аднойчы, на хвалях сваіх Панясе, загайдае нас вецер Усе далей ад […]...
40. Тая хата Тая хата была як маці – Цёплай, утульнай, лагоднай… І давала свайму дзіцяці Ласку светлай душы і роднай. Тая хата […]...