Верш Вясёлка
Ну вось з’явiлася вясёлка
Ляцiць гудзiць лясная пчолка
Яна жадае мёд сабраць
каб потым ёй не галадаць
а пчолкi любяць працавать
яны не будуць галадаць
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Вясёлка з трох колераў Вы калі-нікалі бачыце, Вясёлку, якая складаецца з колераў, Трох-не болей-шэрага, белага ды зялёнага, Спалучэннем незнаёмасці горада,- Адзінай радасцю жыцця нібыта […]...
- Чаму гром злуецца А лугам, кругам Ішла вясёлка, Букет збірала – Да зёлкі зёлка. Ішла памалу, Знайшла тасёмку, З промняў звязала Вязёнку-ясёнку. Яшчэ […]...
- Заўсёды з любоўю З маленства нас любяць жанчыны, Перш – хлопчыкаў, потым мужчынаў, Спачатку – маці і сёстры, Потым – сяброўкі, Пасля – […]...
- За межамі вясёлкі Кожны дзень адчуваю твой позірк: У маланцы, блакітным возеры, У аблоках, сцюдзёнай завеі, У вачах маёй маці. Шчыра кажучы, я […]...
- Блакітны (з нізкі “Вясёлка) Не спяшайся, прысядзь на мінутку, Пачакае прызначаны шлях, Я прынесла табе незабудкі, Што назолку збірала ў палях. Свет вялізны! Дарогі-сцяжыны […]...
- ГАРЭЗА ГАРЭЗА Пярун гуляе ў нізкіх хмарах, Пранёсся гулка ў калясніцы, Як малады. Якая старасць! Душа жадае весяліцца. Раве басамі, крэхча […]...
- Рамонак і пчолка Пакахаў рамонак залатую пчолку, Туліць да прынцэсы жоўтую галоўку, На руках-лісточках гойдае, мілуе, Шараю гадзінай да яе чаруе. Апускае вочкі […]...
- Дачка лясніка Ох i дачка ў ляснiка расцвiтае, Быццам купальская зорачка тая. Сонца i месяц заўжды за ёй сочаць, Каб не маглi […]...
- Сон i Слон Верш для дзяцей, якія не любяць рана засынаць, а яшчэ больш не любяць рана прачынацца. Сёння мне прысніўся сон. У […]...
- Як здань лясная, я блукаю Як здань лясная, я блукаю, Няма прытулку анідзе, У Кахання сад прыйшоў… ды знаю, Маё, у ім дрэва – не […]...
- ЛЯСНАЯ ЯБЛЫНЯ ЛЯСНАЯ ЯБЛЫНЯ Яблыня лясная шчыра на узлеску Вабіць на знаёмства непадробным блескам. Ў белае сукенцы, жмурацца аж вочы, Выглядае быццам […]...
- Слон i парасон Купiў слонiк парасонiк, Скача з iм, нiбыта конiк. Слану не трэба капюшон – Не схавае вушы ён. Слонiк вушкамi махае, […]...
- Хлопцам – пра выбар нявесты Луг – у мільярдах кветачак. Ды не на кожную красачку Пчолка садзіцца. А толькі – на самую чыстую, Сьвежую І […]...
- Запалкалюдажэр Паснедаў запалкай драўлянай І Ганкай прыгожаю паннай. Аўсянка на вячэру, сэр! Запалкалюдажэр сумуе, гер. Паехаў на Пінскдрэў І ваяваў нібы […]...
- Дыялог палітолага й выпівохі – Аднойчы прэзыдэнт Абама… – Пайшлі хутчэй, паблізу крама! – А вось калі Качынскі Лех… – Не выпіць сёння будзе […]...
- Жаданне паэта Жадае маўчання душа, А ранак – у крыку варон, У гудзе машынным шаша, Гучыць дзесьці вальс, нібы сон… Прасцяг – […]...
- Думкі ўначы Сяброў сабраць бы ля кастра, Параскідала што па свету- Работы шмат і спраў гара, А адпачыць – дык часу нету- […]...
- Паэма да св. іаана Кармянскага. 7. Абрыс галіны Абрыс галіны, лінія святла – Як словы, невыказныя ў малітве – Звязаныя паміж сабой не рытмам, А чысцінёю, што не […]...
- Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...
- БАЛАДА ПЁТРЫ СЕРГІЕВІЧА (10.07.1900-1.11.1984) Мастак-нявольнік вечнай прыгажосці, Якому аж да смерці без спачыну Не маляваць партрэты для кагосьці, А ратаваць славутую Айчыну Ад […]...
- ЛЕТНЯЯ НАВАЛЬНIЦА Спачатку пацягне свежым паветрам, Затым захвалюецца жытняе поле. Схаваюць галоўкi спалохана кветкi, Замруць на хвiлiну галасы наваколля. Пярун зазлуецца, пацягне […]...
- Флірчы Выпадковых шураў-мураў Я баюся, як агню. Толькі неяк, быццам здуру, Я падсела на гульню. Фліртаваць не ўмела зроду. Бог мне […]...
- Белая лясная кветка Дарaгі, я не прынцэса. Я не нарадзілася на падушцы, На шаўковай падушцы, у замку, У каралеўстве майго бацькі. Я не […]...
- Неяк будзе Зусім нядаўна “папіццот” Былі для нас звычайнай нормай. Цяпер не маем і трахсот. Але навошта нам рэформы? І хай заводы […]...
- МАРОЗНАЯ РАНIЦА Полымя ў пячы гудзiць, Дзед на зэдлiку сядзiць. Зложаны ў радок паленцы, Зіма зноў не мае сэрца. Блiшчыць няпоўная луна, […]...
- Маржы Маржы Любяць пакупацца ўзімку члены “Белага мядзведзя” – у палонцы (ванна ім тут!) плюхаюцца, нібы дзеці. Морж на возеры ў […]...
- Мокрыя травы Я сумую па радзіме, ІІа яе лугах і нівах, Па трыпутніку, што гладзіў Ногі збітыя мае, Па укропе на гародзе, […]...
- А. Хаям. Пераклад: Мудрым каб пражыць О. Хайям, (пер. с фарси О. Румера). Чтоб мудро жизнь прожить, знать надобно немало, Мудрым каб пражыць, трэба ведаць шмат, […]...
- БАЛАДА ПЯТРА БІТЭЛЯ (6.06.1912– 18.10.1991) На парваных мяшках з-пад цыменту Ты зялёнкаю пішаш, і ноч Прад табой, як жалобная стужка, Што да Божых […]...
- СТАРАСЦЬ Кожны чалавек жадае, Каб да старасці дажыць, Ды не рад ёй, як ступае На яе ўжо рубяжы. Старасць – хай […]...
- Ужо даўно абрус зімовы Ужо даўно абрус зімовы Сатлеў пад цёмнай яліной. А лес маўчыць – яму, без мовы, Як называць вясну вясной? Ды […]...
- Пра слова “Пра слова” Я чуў, у жыцьці вось так бывала Што слова нават забівала Сказаў і потым не дакажаш Што гэта […]...
- Дробны дожджык – Дробны дожджык Ды накрапае, Выйдзі, дзяўчына, Сэрца жадае. Выйдзі, дзяўчына, Сэрца жадае. – Да цябе б выйшла, Не пусціць […]...
- Высякаюць “талiбы” Пушчу Высякаюць “талiбы” Пушчу Ix прывезлi здалёк сюды Зараз бачыць i невiдушчы Гэтай дзейнасцi змрочнай сляды Быццам твары адкрыўшы небу Пнi […]...
- СВЕЖЫЯ СЛОВЫ Сад зацвiў бялёсым пухам, Быццам пена з аблакоў. Як духмянай завiрухай Цiсне вечар ад стагоў. I ляцiць праз наваколле Пiск […]...
- Сонечныя абноўкі Сонечныя абноўкі… ******************************* Прыляцелі з выраю шпакі – Абудзілі спевам наваколле. Сонечна-прыгожыя дзянькі Нам вясна прыносіць у прыполе. Верабей чырыкае […]...
- У вышыні пустой У вышыні пустой трывожна маім самотам. Паэт – гэта той, каго зразумеюць потым. Паэзія – неспакой, што шэпчаш нябёсам употай. […]...
- Ранішні свет Дзень кранае за плечы, З вуліцы шум супярэчны, Па шашы лятуць аўто, І цяжка стогне грунт. Ранішні свет ляціць у […]...
- Ты ня кліч! Ты ня кліч, сам хачу. Пад Крамля перазвон Вось вазьму й прылячу Да цябе прама ў сон. Будзеш потым шукаць […]...
- ГОРА Гора. Кахаюць адзін аднога. Ці не кахаюць. Дык любяць? Усё быць можа. І ўдачлівы, і нябога, Сляпымі сваімі крокамі людзі […]...