Верш Я гавару з дрымучым, цёмным лесам

Ещё вершы:

1. Я с сабою толькі гавару на мове Я с сабою толькі гавару на мове, Бо няма ўжо болей расказаць каму, Колькі болю сэрца ў кожным родным слове […]...
2. Лесам песьня ішла Сосен зябкія плечы Цішыня спавіла. Мне насустрач здалечы Лесам песьня ішла. Вечаровай часінай Зазьвінела ў глушы Нерастрачанай сілай Чыстай юнай […]...
3. Над цёмным карэннем, высока ў сінечы Над цёмным карэннем, высока ў сінечы, У шатах шумлівых, куды ні зірні, Лісты бестурботна трымцяць і трапечуць, Забыўшы заўчасна свае […]...
4. За лесам Бяжыць дарога за шумлівы лес, Душа за ёй узбуджана імкнецца. Прыпамінаецца юнацтва, бэз I стук-біццё ўстрывожанага сэрца. Прайшла ў танюсенькай […]...
5. …я не спрачаюся з лёсам Я не спрачаюся з лёсам як не спрачаюся з плёсам сонечных вёслаў якія бязмежжа пераўтвараюць ў памежжа просіні з плямаю […]...
6. ВУНЬ ТАМ, ЗА ЛЕСАМ Вунь там, за лесам, была вёска, Гадоў пятнаццаць, як няма. Сцяжынак вузкія палоскі, Сады, падмуркі, цішыня. Ляцяць у вырай птушкі […]...
7. Ачышчэнне лесам. Пераклад Пад зборам нябёсаў – блакітнай хусткай – Іскрыцца святочнасцю след ад санак! У кінутым храме ляснога згустку Да новага шчасця […]...
8. Захоўваюцца ў звычаях часоў былых парадкi Захоўваюцца ў звычаях часоў былых парадкi Якiя не так шмат людзей ужываюць на зямлi На блiжнiм усходзе зранку Амаль пасля […]...
9. Сяброўцы Натулі Мір вабіш прыгажосцю непаўторных **Мастацкіх твораў і жывой душы, Ад простых слоў і да пачуццяў зорных, **А, значыць, не спыняйся […]...
10. Вертыкаль жыцця (Другая назва са слоў па вертыкалі) Чаканне здалося нялёгкаю доляй, Чаканне таго, што было ў жыцці. Чаканне людзей са зломленай воляй, Чаканне было, але трэба ісці. […]...
11. Адасланыя лісты Сярод лістоў, што ты вярнула, Знайшоў я шмат лістоў такіх: Напоўненых вясновым гулам, Блакітам неба дзён былых, Шмат слоў, якія […]...
12. Зоркі былі супраць нас Ты быў маёй недасяжнаю марай, Я – твой пякельны экстаз. Катам ты стаў, а тваёй я ахвярай, Зоркі былі супраць […]...
13. Баяцца паэты прастояў Баяцца паэты прастояў. Як гнёт: “Ні дня без радка…” З парожняга ды ў пустое – Абы не гуляла рука. А […]...
14. Жыві ў Беларусі Жыві ў Беларусі, Да месцаў тых бяжы, Дзе ты, як малый бусьлік, З сям’ёй бацькоўскай жыў. Жыві ў Беларусі І […]...
15. ДА БЕЛАРУСІ ДА БЕЛАРУСІ Якою зелкай прываражыла, Якой замовай, любоў мая? Хай на прыветнай ці злой чужыне Адно табою жывая я. На […]...
16. Мінск Шмат прыгожых гарадоў на Беларусі: Віцебск, Слонім, Копыль, Слуцк і інш, Але Мінск – ён усім бліжэй чамусьці, І як […]...
17. Трагедыя Чарнобыля Шмат гадоў прайшло з тае даты, Калі ў небе раздаўся гром, Людзі думалі – гэта салдаты, Зноў з’язжаюцца на палігон. […]...
18. Можа нічога не было Можа нічога не было, Можа – прывід, а можа – ява. Можа пачуцці замяло Чырвоным лісцем лістапада. Яшчэ надзею шле […]...
19. Вось як Як жа быць, як пражыць з лёсам згоднаю? Не па полі прайсці Сцежкай ходняю! Прывід шчасця з далёк Усё мярэжыцца […]...
20. * * * Дзень адышоў * * * Дзень адышоў. Спакойны і звычайны. Яшчэ адзін. Нічым ён не здзівіў. Прывычна адпішчаў уранку чайнік. І дождж […]...
21. Два полі Было ў салдата два полі, поле, дзе кветкі ірваў, бегаў з сябрамі на волі, і поле, дзе ён ваяваў. Ціха […]...
22. Разам з народам сваім застануся Разам з народам сваім застануся – Гору дамо мы рады, Дайце дарогу маёй Беларусі Да ПРАЎДЫ! Ні перад кім мой […]...
23. У поўным келіху віны У поўным келіху віны Крычалі вочы захаплення. Мы ў ночы той былі адны Начлежнікамі летуцення. Чакаў у небе Валапас, Калі […]...
24. Куды б ні зводзілі спакусы Куды б ні зводзілі спакусы, Багацьцяў прывідных мяхі… У рэшце рэшт – на Беларусі Твае ўсе сыдуцца шляхі. Памкненьні сквапныя […]...
25. Я бачыў сум ваш і жалобу Я бачыў сум ваш і жалобу, Ды сэрцу шкода не было. Вачэй былі магутней чары І хараство святлей на твары. […]...
26. Бабовае і маісавае, або стручок з пачаткам Як так было ў новым свеце, што кола не было ў ім? І там жа ш сонца ёсць у небе. […]...
27. Скарбніца Як шмат гармоніі ў прыродзе, Ўсё ў ёй прыгожа і чароўна. І нібыта па маўлівай дзіўнай згодзе Сваёй чаргой ідзе […]...
28. Туга аб каханай Дзе нябёсы сіні і высокі, Дзе ніколі людзі не былі – Там жыве адзіная далёка. Церам там блакітны за аблокі, […]...
29. У гэты дзень у гэты час У гэты дзень у гэты час я рад усIх сустракаць вас У гэтым родным мне двару I я пра гэта […]...
30. Дзе той час, калі над намі Дзе той час, калі над намі, Зоркі ў небе ярка ззялі, Ветрык цеплы дзьмуў у твар, Шмат было надзей і […]...
31. ДЗЕ ЗiМУЮЦЬ СНЕГiРЫ Дзе зiмуюць снегiры? На левабярэжжы, Ля руiнаў Белай вежы, Дзе рабiн гараць кастры На прасторы снежным… Снегiры клююць зару i […]...
32. У мураша – касмічная душа У мураша – касмічная душа, Ён заўважае – працаўнік бывалы, Каб на пагорак выехаць, спярша Натужна завываюць самазвалы. Аддыхваюцца доўга […]...
33. Да 350-годзьдзя вайны Да 350-годзьдзя трынаццацігадовай вайны на Беларусі (1654-1667г. г.). Груган чорны дзюбку мае І,,кляўцом,, яе нясе, Якім броні шмат ламалі На […]...
34. Хачу любіць Хачу любіць. хачу так моцна закахацца, каб не было ні неба ні зямлі каб не было праблемаў і няшчасця каб […]...
35. Каханы Роў Ёсць гарадок паміж бароў, А ў ім нябачны з берагоў I кручаў Сожа, быццам схоў, – Каханы Роў. З былых […]...
36. Як паклічуць – пайду! Як паклічуць – пайду! Пазавуць – абзавусь! З балацянак руду Грызьць пачну – меч скую! Так было – гэтак будзе, […]...
37. Воля Каштоўнасць, дадзеная Богам, Але яе ўсе мараць атрымаць І нават шэры месяц уволю У цемры хоча зоркі ўтыкаць. І птушкі, […]...
38. Кладу руку на галаву дзіцяці Кладу руку на галаву дзіцяці – На лёгкі адуванчык залаты: Хай адчувае і ў маім паглядзе Святло і ўсеабдымнасць дабраты. […]...
39. Помніш, калі мы з табою Помніш, калі мы з табою Прысак рабіны збіралі – Вецер рваў лісце рабое, Долу пускаў па спіралі?.. Золка было ў […]...
40. Міні-паэма “Як жыць?” Восень. Шэрая брудная вуліца. Дзеянне адбываецца каля газэтнага шапіку. Інтэлегент (хавае нешта ў торбу і азіраецца): – Як жыць, то […]...