Верш Ліхтары глядзяць ўжо з цемры ў вокны

Ещё вершы:

1. Трывожна стынуць ліхтары Трывожна стынуць ліхтары Паміж дамоў… Мільгаюць зоркі. I поўняў жоўтыя шары У лёдзе лужаў на двары Ляжаць бязліка. Спяць пагоркі. […]...
2. У туманнай рані ліхтары У туманнай рані ліхтары, Ды сонца на ўсходзе, Напеў вясенняе пары Мяне шчаслівым робяць. Брыльянты водблескаў ракі, Спрытнай вады гамонка. […]...
3. Бялюткі чысты першы снег Бялюткі чысты першы снег, Нібы дзіця зусім малое, Чамусьці выклікае смех І не дае крыху спакою. Надзіва ён не слепіць […]...
4. Я губляю пачуццё быцця Я губляю пачуццё быцця. Трачу адчуванне цела й духа… Бездапаможная, нібы дзіця, Я уся – агонь, і боль, і скруха. […]...
5. У цемры начы У цемры начы Я заўжды адчуваю Словы і гукі яе. Мары і думкі У цемры хаваю Быццам сама ад сабе. […]...
6. I сёння ў памяці не згасла I сёння ў памяці не згасла, Забыцца не магу аб тым, Як сын спытаў: – Не любіш масла? – Не, […]...
7. У вокны глянеш – снег навокал У вокны глянеш – снег навокал, Галінкі дрэў у задуменні белым, І птушкі прытуліліся да вокнаў, Як да далоні чалавечай […]...
8. Дзіця, паэт і маска Дзіця яшчэ не знае стратаў. Яно яшчэ не носіць маску. Дзіця гуляе з рутай – мятай І верыць самым лепшым […]...
9. Мамчын клопат Варона вывела вясною вараня. Малое падрасло, з гнязда зляцела I каркнула нясмела. “Дзіцятка! Салаўю раўня!” – Ад шчасця аж прысела […]...
10. БАЛАДА ТОДАРА КЛЯШТОРНАГА (11.03.1903-30.10.1937) Трамваі зноў разбудзяць горад шэры, Засвецяцца, нібыта ліхтары, Лістотай трапяткою клёны ў скверы Жаўцюткія і чорныя ў нутры. І […]...
11. Дрэвы роду. Рабіна Іду па ранішняму следу, Па снегу чыстаму бягу. Я паўжыцця да мамы еду, А ёй адкрыцца не магу. За ўсё, […]...
12. Чужыя вокны На замёрзлых вокнах зоркі, воку непрыемны – колкія. Подыхам сваім сагрэю рукі, толькі ў сэрцы мяккім – грукі. Заліваю горла […]...
13. Тваё імя гучыць у сэрцы Тваё імя гучыць у сэрцы, Нібы вакол званы гучаць. І я жадаю цябе бачыць, І буду я цябе кахаць… Сустрэча […]...
14. Заледзянеюць вокны Заледзянеюць вокны. шчупальцы працягнуўшы, хай панясе па хвалях проста-працяглых струн. хай разгарне па ветры. пысу ў пясок уткнуўшы. кожнаму кіламетру […]...
15. Вецер кідае лісце ў вокны Вецер кідае лісце ў вокны, пад дажджом каштаны дрыжаць. Я стаміўся ад гэтай восені, я стаміўся цябе кахаць. Спадзявацца, у […]...
16. Чорная панна Нясвіжу Чорная панна Нясвіжу, Я ліст да цябе пішу. (Думкамі не пакрыўджу) Я побач з табою жыву. У рэальнасці я далёка, […]...
17. Ліст да маці Мне барабаніць дробны дождж у шыбу, Лісткі праз фортку падымае вецер. Радкі хвалююцца і скачуць, нібы дзеці, І сын, што […]...
18. Маё сэрца Ты – гаспадар мой. Я – слуга табе. Твае загады ведаю без слова. I ты ўзаемна гэтак служыш мне: Аддана, […]...
19. Дзень сканаў Дзень сканаў. Закіпае вада. У чаканні гарачага чаю Адзначаю: жыццё – не бяда, Покуль простыя радасці маю: Проста дыхаю – […]...
20. Твае рукі Твае рукі, твае рукі нада мною, – Нібы лебедзі над белаю зімою. Як ласкава яны кружаць I са мной па […]...
21. У АПОШНІ РАЗ Засмяглі вочы ў стомленым чаканні, Палынна-горкім позіркам лаўлю Тваё такое блізкае дыханне, Тваё “Мая на ўсё жыццё. Люблю…” І стоена, […]...
22. “Прачніся, сонца – час ужо…” Прачніся, сонца – час ужо, Грукоча ў дзверы зімні ранак. І подых ветрыка яго Па свеце разнясе світанак. Я разгадаю […]...
23. Ліхтар і поўня Ліхтар нябесны і ліхтар зямны ўсю ноч не спяць – штоміг праводзяць зверку: усё глядзяць, ці роўныя яны, – і […]...
24. Назіркам Неба, нібы трамвай, пагрымвае, дахі вусацяцца ад капяжоў. Дождж з настойлівасцю пілігрымавай моўчкі ў нямераны шлях пайшоў. Ліст апошні, як […]...
25. Мы тое, чым можам стаць Калі мы нараджаемся, нам безклапотна кажуць, што мы нарадзіліся людзьмі. Чаму так безклапотна? Таму, што мы не падобныя да малпаў? […]...
26. Да мамы…(маёй роднай вёсачцы Градзянка) Да мамы…(маёй роднай вёсачцы Градзянка) ******************************************* – Да мамы хутчэй! – разагнаўся цягнік. – Да мамы! – спяваюць колы. З […]...
27. Люблю глядзець Люблю глядзець, як завіруха штурмуе шкло майго вакна, ёй хочацца паразіць скруху, якую не змагчы ўжо нам; эфір ад холаду […]...
28. Прысвячаецца жанчыне Засяроджана, Насцярожана Ты глядзіш Недаверліва На мяне. Як дзіця заварожана, Я гляджу Адмарожана Проста ў вочы твае. Твае вочы – […]...
29. Чараты (Балада антаў. V стагоддзе) Як прадаўжаючы раты, Растуць з балота чараты. На чаратах і на губах Трывожнай небяспекі пах. Пачуўшы: “Ворагі ідуць!” – Нырнулі […]...
30. Па сняжку, па ільду Па сняжку, па ільду – Па каханаму следу Да цябе я прыйду. Да цябе я прыеду. А з далёкіх краёў […]...
31. МАМIН ДЗЕНЬ Самы блізкі чалавек, Родная, любімая. Даражэй за ўсіх навек Мне матуля мiлая. Кветак веснавых iзноў Ў дзень шчаслівы самы Назбiраю […]...
32. Ляціць цягнік, грукоча Ляціць цягнік, грукоча па стыках жорсткіх шпал… Пра нешта там ляскочуць калёсы абапал дзьвух рэек паралелных… І шум, і звон, […]...
33. Смак дзявочага цела А тваё цела пахне кветкай, Пунсовай кветкай усiх жаданняў. I нечым чыстым, вельмi рэдкiм, У полымi дзiцячых абдыманняў. Знямелi вусны […]...
34. Забыла я тваё імя Забыла я тваё імя, Не ведаю, калі згубіла, Імя якое засланіла Тваё імя, тваё імя… А помню, як у цішыні […]...
35. Белы снег Белы снег, нібыта забыццё, лёг на дол так хутка і ахвоча. Я яшчэ не вытрывала ўсё, я яшчэ шукаю твае […]...
36. Што засталося? Што засталося? Прагнуць вакол цішыні, Гэтак нясталай, нібы ўначы матылі, І распавесці маўкліва аб тлумным жаданні, Спяваць без гукаў і […]...
37. Матуліна любоў Дзіця! Чаго табе няймецца? Чаму мяне хвалюеш зноў? Ты зразумей: заўжды ад сэрца Ідзе матуліна любоў. І калі, нават, трошкі […]...
38. Зноў еду дадому Зноў еду дадому, Хоць знаю: сустрэчы Ніколі не будзе на гэтым шляху. Хацінка сівая ўздыхне па-старэчы І ветла запросіць мяне […]...
39. Тым даўжэй – Дні без Мамы – Яны не твае, Іх табе напавер дае Шчодры Бог, Каб ты перад Мамай Малітваю шчыраю […]...
40. Пяшчоты не стае…(светлай памяці мамы) Пяшчоты не стае…(светлай памяці мамы) ************************************ Мне не хапае маміных парад, Хоць не заўжды іх брала за выснову… Каб час […]...