Верш Заледзянеюць вокны
Заледзянеюць вокны. шчупальцы працягнуўшы,
хай панясе па хвалях проста-працяглых струн.
хай разгарне па ветры. пысу ў пясок уткнуўшы.
кожнаму кіламетру – палец ці цяжкі валун.
Заколаверціць вальсам. перабярэ ў раялі.
у бутлю загоніць сальсай, можа і з-пад “роял”.
вечнае нецярпенне крэсліўшы пазначалі
кропляй натхнення з мятай на вакальны харал
Выдыхне ў яву кволы, пераносячы словы
ў груду пустой адзежы на ўскрайку стала.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Чужыя вокны На замёрзлых вокнах зоркі, воку непрыемны – колкія. Подыхам сваім сагрэю рукі, толькі ў сэрцы мяккім – грукі. Заліваю горла […]...
- Ліхтары глядзяць ўжо з цемры ў вокны Ліхтары глядзяць ўжо з цемры ў вокны, І журба ахутала сэрца маё… Вось пабеглі зноў слязінак кроплі, Каб балючае прыціхла […]...
- У вокны глянеш – снег навокал У вокны глянеш – снег навокал, Галінкі дрэў у задуменні белым, І птушкі прытуліліся да вокнаў, Як да далоні чалавечай […]...
- Вецер кідае лісце ў вокны Вецер кідае лісце ў вокны, пад дажджом каштаны дрыжаць. Я стаміўся ад гэтай восені, я стаміўся цябе кахаць. Спадзявацца, у […]...
- Кропля сіняя за кропляй Кропля сіняя за кропляй, Дождж цыганскі ў дрэвы б’е. Пад вільготнай сліўняй крохкай Зяблік з следу сонца п’е. Зяблік ранішне-ружовы […]...
- Ліпень Змешвае ліпень шчодра, Як парфюмер заўзяты, Пахі суніц, чабору І сырадою з мятай. пахне лилеяй белай І шашлыком нярэдка, І […]...
- Я прыйду на зары Я прыйду на зары Нечакана і ціха I знаёмую клямку Нясмела крану… На буслянцы прачнецца Старая бусліха I разбудзіць вясну. […]...
- Подых натхнення Неба чорнае ззяе словамі – Вочы слепіць ад ззяння гэтага. Не пужае нас смерць высновамі, Нам каханне не стала мэтаю. […]...
- Рэквіем Душа зайшлася ад чужога гора, З пакутамі яе не разлучыць: Пад стромкай столлю Домскага сабора Усхвалявана “Рэквіем” гучыць. Пачуцці ўсе […]...
- Як гэты свет, як і сябе, хутчэй Як гэты свет, як і сябе, хутчэй Прыдумаў кожны сам сваё каханне. Адчуўшы шэпту цёмнае дыханне, Бяссонніцу спакушаных вачэй. Страх […]...
- Чакаю садоў красавання Чакаю Вас, абы паверыць цуду, Чакаю Вас, пакуль адчай не згас, Чакае вязень так свайго прысуду, Каб волю ўбачыць хоць […]...
- Зямля пад сонцам ажыла Зямля пад сонцам ажыла, і кволы парастак нясмела туды прабіўся, дзе была вясна ў агні ружова-белым… Быў свежы вецер… Пах […]...
- У паэта спыталі У паэта спыталі: “Няўжо кожны раз ты з натхненнем на”ты”? Штось не верыцца ў гэта. І не верце, не трэба, […]...
- Мая душа Мая душа, нібы анёл, У чысціні і прыгажосьці Чакае волі і дазвол Ляцець у вырай да кагосьці. А зараз кропляй […]...
- Каложа (Вершы з нізкі “Каложа”) 1. Божа, прымі – такую – з сэрцам каменным, што прамяняць спрабуе Вечнае – на імгненнае… […]...
- Ідзе Імша і Бог так блізка Прапахлі сьцены Бернардынаў Кадзідлам даўніх таямніцаў, Пацьмелі ад людзкіх правінаў Вакенцы спавядніцаў. Дрыжаць старэчаю арганы, Пужаюць пыл спрадвечны. На сьвечках […]...
- Завісла поўня Завісла поўня спелая над хатай, Ранетаў дух румяных прагна п’е І мые шчокі круглыя свае Расою жнівеньскай халаднаватай. Зялёны чысты […]...
- Прозалiрыка 1 Адзавецца калі-небудзь шчасце народу Беларусі? Ці на лёсе нашым нам прапасці напісана мусіць? Куды ж ісці нам усім народам, ці […]...
- Мне цяжка вымавіць тваё імя Мне цяжка вымавіць тваё імя Яно чамусьці дужа важкае Я вып’ю за цябе віна Схаваю позірк свой за пляшкаю. Цябе […]...
- Балюе веснавая квецень Балюе веснавая квецень, а мне самотна на душы. Нішто не вечнае на свеце. Ніхто не абміне імшы. Сярод гульбы і […]...
- Не надышоў, мо, гэты час Не надышоў, мо, гэты час, Каб нам усцешыцца каханнем. Жыццё віруе паміж нас Сваім бязглуздым спадзяваннем. А я іду цераз […]...
- Званок здалёку Званок здалёку. Голас, мне здаецца, Прытомлены адлегласцю, Прарастае радасцю, Як пры сустрэчы са знаёмым, І кволы, наструнены Лісточак надзеі Чакае […]...
- Кволы дотык рукі да дрыготкіх плячэй Кволы дотык рукі да дрыготкіх плячэй, Позірк, зоркі ў начы, сарамлівасць вачэй. Невыразнасць душы у выразнасці слоў. Водар вуснаў тваіх […]...
- Пісала б вершы я Пісала б вершы я, Але няма натхнення. Хутчэй за ўсё ад добрага жыцця, Ад гэтай кучы рознага шмацця, Ад гэтага […]...
- Восеньскі лёд нагадвае мне вітрыннае шкло Восеньскі лёд нагадвае мне вітрыннае шкло. У ім мерзлы бруд здаецца выстуджанай зямлёю; ягада арабіны – кропляй крыві, пажоўклыя лісты […]...
- Падымiся над бядой i болем “Падымiся над бядой i болем, Калi ты не кволы чалавек… “ Я – не волат. Я бываю кволым. Часам слёзы […]...
- Ветра начнога падых Ветра начнога падых Цынкавай бляхай лязгоча І гоніць ад скроняў маіх Сутаньні цёмнае ночы. Яны не ўладаюць нічым, Апрэч цемрамаршалаў […]...
- I прыйдзе ноч, і ноч міне I прыйдзе ноч, і ноч міне, I дзень павекі разамкне I аглядзіцца навакола. Ці будзе рады й мне? Ён – […]...
- У гушчарах У гушчарах, затканых імглою, Шэрым змрокам, на золку ўзару Ахвяруем табе мы сабою Кожны дзень, кожны час, Беларусь! І няма […]...
- За горадам – яшчэ зіма За горадам – яшчэ зіма. Ад сонца весняга упрэлая, Свае сувоі парудзелыя Ужо не выбеліць сама. А ў скверах – […]...
- Пагас агонь Што зрабіць, калі я невясёлы: Несуладна нейк на душы. Нібы хтосьці агеньчык кволы не памоцніў, а затушыў. І адзін я […]...
- Пушок уцякач Ляжаў маленькі камячок, Дрыжэў ад восеньскага ветра. І нібы скрыпача смычок, – Выводзіў жаласнае рэтра. Суседскі хлопчык-малышок, – Катка, які […]...
- Мой жнівень Яшчэ сплываюць промні на далоні Агніста-апякаючым дыханнем. Яшчэ не паскупіўся жнівень сёння Насеннем росным улагодзіць ранне. Яшчэ напоіць ноч гарачай […]...
- Замалёўка Бялюткая зіма б’е ў вочы больна, палёт сняжынак лёгкі і адвольны, з усьмешкай студзень пацірае лапкі, на елкі нахлабучваючы шапкі. […]...
- Бацькаўшчына З двара прыйду і сяду ля агню. Палаюць дровы. Ссечана капуста На градах – блаславенне дню. Змрок у палях – […]...
- Час чмяля Час чмяля. Хвалі першага цяпла Прынесьлі кіпень абрыкосам, Над імі крылы чмель ўзьняў, Спрасонку чмыхнуў у поўны голас, Пасьля снобачаньняў […]...
- А ноч, прыснёная табой А ноч, прыснёная табой, Хіба адно што вецер… Каштуеш зоркавы напой – Душа ляціць па свеце… Дух спачывае на мяжы […]...
- Аблокі і хмары Ты – аблачнынка між хмар – Воўчых зграй, Якія плывуць па небе Услед за ахвярамі Сонечных удараў. Я – твой […]...
- Мые вадой дажджавой валасы Мые вадой дажджавой валасы. Мала таго – у запас набірае. Быццам і праўда, для гэтай красы З рэчкі вада – […]...
- Калегу-інтэлігенту Той, хто зараз на троне,- ён духам жабрак. І вяршыня яго – мерседэсы ды корты. Ты ж дык знаеш, асветніцкай […]...