Верш Цішыня

Ещё вершы:

1. Другімі сказана даўно Другімі сказана даўно Усё, што я прамовіць меўся, І мой радок застыў, сумеўся, Згубіў чарговае звяно. Шчэ не народжаны, ды […]...
2. Паграбае лiсце лiстапад Паграбае лiсце лiстапад… Дзень бы з промняў пяшчоты сатканы. Гэткiх дзён у жыццi выпадае няшмат, Калi ты ў цэлы свет […]...
3. Асалоду несе, асалоду Асалоду нясе, асалоду Гэты вечар спаткання з табой. Тонкі водар ліповага меду, Бы мелодыі той незямной. Цэлы б свет у […]...
4. На досвітку Вакол – ні гуку. Салавей Не выпускае ў неба трэль, Бы звечара – заўзята, ліха не граюць конікі на скрыпках, […]...
5. З неба дожджык З неба дожджык, Стук, стук, А радкі ў сэрца, Грук, грук. А ў радках ўсё толькі, Боль, жаль. І ні […]...
6. Зайздрасць не выйсце Дзяўчына не ведала: вецер – мой сябар. Акно адчыніла, глядзела з адчаем. Яна мне зайздросціла: слёз не хапала, Маё захапленне […]...
7. Лунацік Свежы з вежы пацягнуў Ветрык зноў заходні. На ўсходзе ён ня быў, Там, дзе свет усходзіў. Тут і хмарак шчэ […]...
8. Пэўна, мне даўно пара змірыцца Пэўна, мне даўно пара змірыцца, Але ж горыч у душы жыве. Так яно – даўно ў руках сініца, А у […]...
9. МАЯ ЦІШЫНЯ Мая цішыня складаецца з верша, Што па паперы пад вечар блудзіў, З цікання ходзікаў, жончынай першай Просьбы пяшчотнай: “Спі ўжо, […]...
10. Цішыня дарог Калі паўзла імглой падзёртай восень, ручнікі іржышчаў зрэбна-шэрых моклі, – змоўклі галасы людзей і коней і напоеныя дзёгцем восі; Змоўклі […]...
11. У маёй кватэры цішыня У маёй кватэры цішыня Спявае песні дружным хорам, А за вакном цвяце вясна І дрэвы прыкрываюць сорам Здаецца, сонцам трэба […]...
12. Дождж. Аблокi. Цішыня Дождж. Аблокi. Цішыня. Словы не патрэбныя. Ластаўчына мітусня. З неба кроплі срэбныя Моўчкі падаюць уніз. Кветкам падабаецца Свежасць летніх навальніц. […]...
13. Цішыня ў вёсцы ранкам Цішыня ў вёсцы ранкам, Брэх сабак за снегам скуты… Брыва хмурыць на світанку, Лес, бязмоўем апрануты. Цяжкім выцягнуўся пасам, Нерухома […]...
14. Ноч. Цішыня. На вулцы – ні душы Ноч. Цішыня. На вулцы – ні душы. Стаю і слухаю, як у цішы Зрываецца з галінкі яблык. Ударыўшыся аб здранцвелы […]...
15. Пераклад санета 71 У. Шэкспіра Калі памру, ты мора слёз не лі… Адплач па мне, пакуль царкоўны звон Не абвясціць, што я сышоў з зямлі […]...
16. Такая прыгожая Такая прыгожая – губы фарбуеш світальнай зарой, прачынаючыся на плач немаўляці; шчокі румяніш ранішняй прахалодай, ідучы на покліч трамвайнага звону; […]...
17. Радкі Яны прыходзяць са слязамі Альбо са смехам сярод слёз. Не верце, што радкі вазамі Вывозіць з ночы творца-бос. У час […]...
18. Я не паэт Я не паэт. Я толькі мару Аб гэтым кожны новы час. З лістком і ручкаю наперад Уноч сяджу каторы час […]...
19. Да вечнасьці ДА ВЕЧНАСЬЦІ Я сыйду ў далёкую краіну, Ў невядомы свет, краіну мрой. Цяжар спраў нашчадкам я пакіну, Каб нырнуць у […]...
20. Выклятыя душы Выклятыя душы, Выклята жыццё. Льюць табе ў вушы Ціха забыццё… Ці ты помнішь мову? Ці ты помнішь сцяг? Помнішь, што […]...
21. Восень і маладзік Разгараецца балота- Мох пястуе журавіны, На рэпітыцыі адлёту Журавы ў небе клінам. Гарбуз за плот учапіўся, Пуза звесіў да зямлі, […]...
22. У дуброве Лес гаротны маўкліва стаіць. Ад дажджу засмуглелася даль. Ліст збуцвелы ў нагах шаргаціць. І паветра – зусім не крышталь. Мокнуць […]...
23. Зноў пахавае вечар золкі Зноў пахавае вечар золкі Празрыстасць сініх вод І цішінёй заплачуць зоркі, Імкнучысь у млечны небасход… За кропляй кропля – дождж […]...
24. Мае вершы – маё жыццё Мае вершы – маё жыццё, У іх усё: радасць, боль, горач згубы, У іх уся я: ад вуснаў да касцей, […]...
25. Хтось прыроды пясняр, нехта славіць Айчыну Хтось прыроды пясняр, нехта славіць Айчыну, Я ж абраў сабе шлях – ён далёка не райскі: Мой радок для жанчын, […]...
26. Плач Яраслаўны Вершаваны пераказ Пачарнела спелае калоссе, хмары цяжка ходзяць над зямлёй. У Пуціўлі на сцяне галосіць Яраслаўна досвітнай парой. Заламаны ручанькі […]...
27. Прабуджэнне Ты прабач, мая родная маці, Што карміла мяне малаком, Але вырас я з тога дзіцяці, Што сядзеу ля цябе вечарком. […]...
28. Заліло малінавым сьвятлом Заліло малінавым сьвятлом Сонца вечаровае палеткі, І становіцца Сусьвету дном Аблічча мае роднае зямелькі. Адыходзіць дзённа мітусьня На спачын – […]...
29. Галасы закаханых Вечаровай часiнай, бывала, ты дахаты iдзеш памалу i пачуеш неспадзявана: цiхiм шэптам гучаць ля паркана галасы закаханых. Сам сабе Ўсмiхнешся […]...
30. Люблю Ашмяны Мой горад – Ашмяны, я тут нарадзіўся, І кожны куток твой люблю я да слёз. Табой я, мой горад, заўжды […]...
31. Маёй каханай Доўгія цені, кароткія дні – Восені рытмы… Горад вячэрні запаліць агні – Нараджаюцца рыфмы… Вершасловы аб каханьні, аб табе, І […]...
32. Разбудзі мяне Разбудзі мяне рана-раненька – Павянчаем світанак з зарой, І ласкава на роўныя жменькі Мы падзелім вясельны напой. Смагу сэрцаў здаволім […]...
33. Аблокі памяці Аблокі памяці Аблокі маёй памяці Плывуць удалячынь, Пакружацца і зноў Лятуць у вырай. Але мне і сумаваць цяпер Зусім няма […]...
34. Напаі мяне мёдам слоў Напаі мяне мёдам слоў, Дакранайся пяшчотна рукамі, Аднясі у краіну сноў, Што ляжыць за сівымі вякамі. Пацалуй мяне, дарагі, І […]...
35. Табе свой свет я аддаю Табе свой свет я аддаю… І Свет, які мяне калісьці страціць. І як адталую ваду Звычайна прыме і не здрадзіць. […]...
36. Каханне ёсць! Жыццё, без веры ў каханне Шчаслівым не захоча быць, Бо сэрцу доўгае чаканне Не зможа шчасце засланіць. Апошнія сабраўшы сілы, […]...
37. Самотныя радкі Самотныя радкі… **************************** Не хапае паветра – Заняло нават дыхаць. Мне квяцістае лета Напрарочыла ліха. Адабрала ўсмешку, Ў кайданы закавала. […]...
38. Мой бог Восені сумная сівізна, Вузел марскі сцяжын… Словам адзіным мне падкажы: Мала яшчэ спазнаў. Словам гаючым, як першы снег, Дапамажы ў […]...
39. Цябе сустрэў я на кватэры Цябе сустрэў я на кватэры, Звычайную і таямнічую. На той удушлівай кватэры Тварцы збіраліся тутэйшыя. Хто верш чытaў, хто толькі […]...
40. ВОЧЫ Удзень мне цёмна, як уночы, Закрыў мне белы свет мой лёс, Бо плакалі нямала вочы і вылілі багата слёз. Устану […]...