Верш Безнадзейнасць

Ещё вершы:

1. Увосень, доўгімі начамі Увосень, доўгімі начамі, калі паўсутак не відно, сусвет цікаўнымі вачамі ў маё заглядвае акно. За мною з цемры пільна сочыць. […]...
2. Апошняе жаданне Апранула народныя строі, Скрыпку ў рукі пяшчотна ўзяла, Каб пачулі й за Лысай гарою Пра цуд-кветку, што ўноч расцвіла. Купалінка […]...
3. Жыццё раба Воблака вось Зямля залатая. Птушкі ляцяць у вырай стрымглаў Я вось пачну рабіць сваю справу, якую ж не вельмі люблю. […]...
4. Плакалі ветры ў дуброве параненай Плакалі ветры ў дуброве параненай, Плакалі ў лузе шаўковым. Помніш ты першае наша спатканне? Плакалі ветры ў дуброве. Вольна кацілася […]...
5. О, сорам – вершы “з-пад сякеры”! О, сорам – вершы “з-пад сякеры”! Але ж у іх – мая душа! Таму запісваю і веру: Змагу ствараць і […]...
6. Мае песні На чужыне Вакол мяне кветкі прыгожа красуюць. Маркотна між іх я хаджу адзінок, Аж бачу – мне сіняй галоўкай ківае […]...
7. У калыханку сыну Свет мой – голенькі ды босы, Мой бялюткі бацянок, Засынаеш, як дарослы, – Пад галоўку кулачок. Спі… Зырчэйшая за лотаць […]...
8. БАЛАДА РЫГОРА ШЫРМЫ (20.01.1892-23.03.1978) “Песня родная-душа народа”,- Мовіш, і паўторыць словы Бог. Песня светлая– калі свабода, Песня чорная– калі астрог. І спяваеш ты, […]...
9. Аб рэўнасці Як увосень знікае Маркотнае сонца за свет, То зямля сваё сонца Раўнуе да іншых планет. Сонца дзе прападае Так доўга? […]...
10. Чалавеку Калі песня не грэе У мароз і завею, – Дык нашто твая песня! Калі рукі ніколі He зналі мазоляў, – […]...
11. З зялёнага Палесся З зялёнага Палесся, З празрыстае ракі Хадзем са мною, песня, Праз шумныя вякі. I я, як ты, балесны Парыў ў […]...
12. “Песню бярыце з сабою!”? “Песню бярыце з сабою!”? Гэтак казаў мне мой дзед. Песня, як хлеб, ? найсвятое, З песняй радней цэлы свет. Песня […]...
13. Беларуская хатка БЕЛАРУСКАЯ ХАТКА* Ў Беларускай хатцы у сталіцы У каторы раз я рад пабыць, – Як у храме, шчыра памаліцца, Каб […]...
14. У травеньскую ноч Прахалодай травеньскай ночы Пацалуе ветру крыло… Ты расплюшчыш на досвітку вочы У абдымках, каго не было… А назаўтра спатоліўшы прагу […]...
15. Эратычна-пакаёвае Мне ў вакно усміхаецца вечар. А за ім і прастуджаны вецер Пракураным сіплым голасам Стараецца спець серэнаду мне Пра адданасць, […]...
16. Застаюцца песня і Радзіма Застаюцца песня і Радзіма. Можа ўсё мінаць, але яны Непадзельныя, не знікнуць з дымам Восені, кахання ці вясны. Толькі гэта […]...
17. Погляд твой Погляд твой нутро ўзрушае, Здолей то мне дараваць. Я цябе не прымушаю Да сяброўства ці кахаць. Я чужых ня прагну […]...
18. Ёсць паданне вякоў, што разбурыць калісь Ёсць паданне вякоў, што разбурыць калісь Вавілонскую Вежу Адам І няўмольна сальюцца мовы зямлі У адну, няродную нам. І мая […]...
19. Калі гляджу на неба сінь Калі гляджу на неба сінь – Прыпамінаю твае вочы. Калі гляджу на твае вочы – Прыпамінаю неба сінь. Угледжу ледзь […]...
20. Восеньскі лёд нагадвае мне вітрыннае шкло Восеньскі лёд нагадвае мне вітрыннае шкло. У ім мерзлы бруд здаецца выстуджанай зямлёю; ягада арабіны – кропляй крыві, пажоўклыя лісты […]...
21. Вёсачка Гэта вёсачка сэрца майго родны кут, Нахлынаюць адна за адною памяці хвалі, Толькі тут, толькі тут, толькі тут, Сапраўды и […]...
22. Залівае кроў крыло слабое Залівае кроў крыло слабое, Як віно абрус у час застольны… Адпусьці мяне, але з сабою, Я хачу з табою чуцца […]...
23. Лясная песня Лясная песня Ой, бярозы ды сосны – Партызанскія сёстры, Ой, шумлівы ты лес малады. Толькі сэрцам пачую Тваю песню лясную […]...
24. Раптам нешта ў душу накоцiць Раптам нешта ў душу накоцiць – Што было, я пачну ўспамiнаць Бачу – дрэвы ў далёкiм годзе Па калена ў […]...
25. Час ёсць Час ёсць, Давай напішам мы найперш Прыгожы, мілагучны верш, Каб людзям ён, як птушак пенне, Прыносіў толькі здавальненне. А розныя […]...
26. Плач Анёл самотны падаў з неба над Беларуссю незаўважна… Адно крыло – бялей ад снегу. Другое – чорнае, бы сажа. Упаў […]...
27. Ах, якая над Гайнай купальская ноч Ах, якая над Гайнай купальская ноч! Самы раз бы шукаць кветку-папараць, Самы раз уплятаць летуценьні ў вянок, Самы раз белы […]...
28. Крылатым – неба і зеніт Крылатым – неба і зеніт, І ў спіну – вецер спадарожны. Бяскрылым – непазбежнасць крыўд У момант той, калі зняможны. […]...
29. Зьнікае люд Зьнікае люд. Зьнікае час. Зьнікаюць тыпажы І сьведкі. Зьнікае ўсё, Што жывіць нас, Сілкуе Непаўторных гэткіх. Аціхне гуд І твой […]...
30. Чырык! Вясна! Уноч – мароз і абліваха. Удзень – адліга і слата. І ледзяшы сцякаюць з дахаў Вясёлым, дробным тра-та-та. Будзённы дзень […]...
31. Менскi малюнак …а машын брудна-шэрыя шэрагі, павуціннем заблыталі горад. Пашарэла ад жаху паветра і прыдбала мазутавы водар… А на ходніках снег закарэлы, […]...
32. У тлумачэннях сэнс схаваны У тлумачэннях сэнс схаваны, а словы могуць і забіць. У пошуках сваёй нірваны мы можам толькі ў небе быць. Мелодыі […]...
33. Два катрэна пра каханне Не ведаў літасці Амур-гарэза! Каханне ў сэрца засадзіў як нож, І мы гатовыя ўслаўляць лязо, І моўчкі паміраць, без інтарэсу… […]...
34. Жыцця майго і смерці пераправы Жыцця майго і смерці пераправы, і Сталінград дагэтуль сняцца мне… Зваліўся я, падкошаны жалезам, абняў рукамі родную зямлю. Яна прапахла […]...
35. Нёман – сцяжына спешная Нёман – сцяжына спешная, лёгка падбрыквае пожнямі. Краю слязіна першая, шчасця майго – апошняя. Долі сівой не тоячы, дуб памірае […]...
36. У заробкі У заробкі Папрасіла: звані, не маўчы, Бо спакой так нялёгка даецца. Удалячынь хоць глядзі, хоць крычы, Толькі з рытму збіваецца […]...
37. Змоклыя ночы, халодныя дні Змоклыя ночы, халодныя дні. Горад нібы ў аблоках ляжыць. Хутка згасаюць у вочках агні. Я б табе заспявала, але голас […]...
38. За вокнамі слата і скруха За вокнамі слата і скруха – Вось-вось і восень праміне, Гаротная, як пабіруха… Апошняя ў сусвеце муха Знайшла прытулак у […]...
39. Усё – падман, усё – падман Усё – падман, усё – падман, I толькі не падман – каханне! Я напісаць хачу раман Пра абяцанне-спадзяванне. I той […]...
40. Ўжо і хаты бацькоўскай няма Ужо і хаты бацькоўскай няма… Красавiк зноў нарцысам зацвiў, Але кветкі пяшчотай не вабяць, Рэжа вочы гранітны курсіў І вяртае […]...