Верш Зайздрасць не выйсце

Дзяўчына не ведала: вецер – мой сябар.
Акно адчыніла, глядзела з адчаем.
Яна мне зайздросціла: слёз не хапала,
Маё захапленне яе раззлавала.
У роспачы клікала вецер з прастудай,
Каб радасць мая стала цёмнымі цуглямі…
А вецер суцішыўся; разам са мною
Любіць гуляць ён, ды і спакойна
Позірк мой стрэў, і абняў, і прылашчыў.
Мы любім паветра і верым у шчасце….
А зайздрасць дзяўчыну іголкай скразнула,
Сяброўкай здаецца; у душы ж, пэўна, юда.
За шчасце сваё коп’ і зломіць ў імпэце.
Жадае мне зла; толькі ж не канкурэнткі
Мы…
Варта пачаставаць сяброўку малінавым варэннем…))

Alena (Nіk)

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Акрыяла гэтым часам зайздрасць Акрыяла гэтым часам зайздрасць, Упэўнены кірунак да хлусні, І зноў на карак абцугамі прагнасць, Паміж панурай жыццёвай мітусні. Знікаюць мроі […]...

Залаташвачка Мне набяжыць цяплынь на вочы, Калі на памяць наляціць: Машынка швейная стракоча, Ў руках іголка мільгаціць. Свайму малому чалавечку, З […]...

Бывай, дзяўчына Дзяўчына заблукала У чорным страшным лесе, Шчасце там шукала, А дома плачуць дзеці. Яна шукала шчасце Сярод дубоў ды соснаў, […]...

“Пакахай мяне, салдацік” да аповесці В. Быкава Вайна. Каханне. Ты і ён. Надзеі. Мары. Гэта сон. Не, не магчыма шчасця тут, Здаецца, чуеш ты “Капут!” “Ах, Франя, […]...

Касіў Ясь канюшыну Касіў Ясь канюшыну, Паглядаў на дзяўчыну. А дзяўчына жыта жала Ды на Яся паглядала. Ці ты Ясь, ці ты не, […]...

Жыві, калі ласка, каханне Жыві, калі ласка, каханне Як лёгка згубіць каханне Ў юначых ранімых сэрцах, І зробіцца ноччу ранне, Замуцяцца воч азерцы. І […]...

Выйсце Ледзь адчыніць хачу я вочы, Ізноў на спіну сон мне крочыць, Вачыма закрывае, б’е рукамі, Іх калупае дужа, як граблямі! […]...

ТАЕМНАСЦЬ МАЛАДОСЦI Цалуе лагодна ў вусны Дзяўчыну хлапец маладзенькi. Здзiўленна змаўкаюць музы, Знiмаючы вопратку з ценi. А ён да грудзей асцярожна Каханне […]...

ЗАЙЗДРАСЦЬ БАГОЎ Зайздросцяць Богі і маланкі, Што я – шчаслівая без меры, Што лепшай не было каханкі Пасля язычніцкае веры. Зайздросце, Богі, […]...

Знайсці выйсце Хмары надзвігаюцца ўначы, Лётаючы па ўсім белым свеце. Жудасна лапочуць крумкачы Ад жахлівай смерці на планеце. Чаму людзі мала так […]...

Мы часта любім тых, хто нас не варты Мы часта любім тых, хто нас не варты, Хто пазбаўляе смеласці спакой, Схіліўшы ўсё на кепікі і жарты, Абы не […]...

Спатканне Цярпліва ён чакаў дзяўчыну. Дубелі пальцы на руках. “Як здарылася? гэта ж дзіва! Спазніцца можна на гадзіну, Але ж не […]...

Ах, што гэта за дзяўчына Можа, знаеце Мальвіну, Што так хораша пяе? Ах, што гэта за дзяўчына, Што спакою не дае. Устаю я ранкам сінім, […]...

Робім да стомы. Цягнемся. Марым Робім да стомы. Цягнемся. Марым. Век здаганяем. Героямі ходзім. Ззяем, як сонца. Чарнеем, як хмары. Нешта губляем. Амаль не знаходзім. […]...

Усе вы, разумныя розумам Усім псіхічна здаровым прысвячаецца! Усе вы, разумныя розумам, Усе вы, без кропялькі жаласці, Разважнасці поўныя, дзенняў, Сумненне не з вамі […]...

Песьня на адыход Сцежкі ня мераны, хвалі не гладжаны, Вецер пра нешта пяе. Грозна-зласліва і цёмна-адладжана Хмарны разгул настае. Трумы задраены, вёслы ва […]...

Вераснёвы сум Пакуль не замялі зімовыя завеі мінулых летніх дзён апошнія сляды, сустрэнемся ізноў на восеньскай алеі, бо з будучыні мы не […]...

Я па свячы загадваў на дзяўчыну Я па свячы загадваў на дзяўчыну, Калі яе агонь амаль што згас. Самому вызначацца немагчыма, Я па свячы загадваў на […]...

Наша спатканне Я ўсміхнуся табе, як мага прыгажэй, І завяду цябе ў сад з салаўямі. На лаўцы з дрэўна з табою там […]...

Далёкі паўстанак Часта сніцца мне ціхі паўстанак у полі, Той далёкі паўстанак, дзе, можа, вякі Узвышаюцца ў неба густыя таполі – Не […]...

Летні сон Цеплай ціхай ночкай, Па дарожцы, Неба зоркі рассыпала, Ды на свята прыглашала. Там, дзяўчына та гуляла, Русы косы распускала, Сваю […]...

Любоў і каханне Санет Любоў і каханне, як дар найвышэйшы, Ці гэта манета, адплата Багам? І мы ўсё кудысь слушным статкам бягом Да […]...

Край, дзе родзiць Край, дзе родзiць Бульба спорная ды збожжа, Спее новы важкi каравай, Край – красой лясной прыгожы – Гэта ўсё валожынскi […]...

Гісторыя з першым каханнем Шчасце былое ўяўляю Дзяўчынкаю па вясне. Загарэлая, кемная, злая, Дражніла яна мяне. Памятаю, год у шаснаццаць, Дурны ад кахання і […]...

На апошні паверх На апошні паверх – Горад, цемра. І не тое, каб смех, Ці памерла. Холад, восень ідзе, Не жартуе І люстэрка […]...

Апранутыя ў вецер Апранутыя ў вецер, па пяску насустрач сонцу, з чыстым сэрцам, шчырым сэрцам. Любім, верым і смяёмся. Міліярд агнёў над намі […]...

НАМ РЫМ НЕ ТРЭБА НАМ РЫМ НЕ ТРЭБА Нам Рым не трэба ні адзін, ні трэці, Збудуйма свой з любоўю, непаўторны мір, Каб роўнымі […]...

Родны кут. Зімовая замалёўка Зноў зімa. Стаіць мароз траскучы. Белы колер захапіў прастор. Мільгаціць, іскрыцца снег скрыпучы, Вабіць погляд студзеньскі ўзор. Ад імжы срэбрыстыя […]...

Дарога да лета Вясна. На цяпло, здаецца, Даўно павярнуцца трэба. Ды вецер, халодны вецер, Зусюль – і з зямлі, і з неба. Стараемся […]...

Вецер галін не хістае Вецер галін не хістае, Звонкім лісцём не шуршыць. Восень стаіць залатая I на зямлі і ў душы. Лёт павуцінкі іскрыстай, […]...

Глядзіцца ў люстэрка жанчына Глядзіцца ў люстэрка жанчына Нялёгка застацца жанчынай У цяжкі, складаны наш час. Быць вартай увагі мужчыны Хацелася б кожнай із […]...

Вярба і дзяўчына Па матывах народных песень Захісталася ад ветру Кучаравая вярба. Пакахаў, ды не мяне ты. У сэрцы цяжкая журба. Ну якая […]...

Лівень Чуваць на лузе гром бясконца. За хмары раптам знікла сонца, Мацнейшы вецер тут жа стаў – Да долу гнуў галовы […]...

Дзьверы зачыняюцца Паветра цяжэйшае на пустым месцы, Дзе колісь ляжалі ружы У памяць аб тых, хто сыйшоў На пустым месцы. Кветкі ніколі […]...

У гушчарах У гушчарах, затканых імглою, Шэрым змрокам, на золку ўзару Ахвяруем табе мы сабою Кожны дзень, кожны час, Беларусь! І няма […]...

Русалка Мяжою вузкаю ішоў я родным полем, Мой хмуры твар чапалі жыта каласы, Шапталі мне яны чароўну казку волі, Манілі на […]...

Пярунаў дуб Пярунаў дуб каля вады Сыходзяць у нябыт гады А ён стаіць магутны, моцны Шуміць, красуе дуб пад сонцам Ці колькі […]...

Гэта спакой, ці турбота Гэта спакой, ці турбота… Угледзеўся ў млечны я шлях. У сэрцы гуляе самота, Быццам бы вецер у палях. Што мне […]...

А мне здаецца, плакала зямля А мне здаецца, плакала зямля, Калі сыходзілі паэты… А мне здаецца, стогнамі вясна Ахутала сусветы… Табе здаецца, сонца і цяпло, […]...

Нас возера прысніла Нас возера прысніла. Нас возера вязло. І літасці прасіла Кляновае вясло. Спакойная вада. На беразе вуголле. А нехта спіць, відаць, […]...