Верш Незямная істота Ён
Незямная істота Ён.
Ён жыве пад дзвярыма раю.
Я жыву на зямлі здавён,
Ды і гэты куток губляю.
На шляху на маім праклён,
Што жаночым жыццём завецца,
Ды мая душа там, дзе Ён,
Астатняе мне здаецца.
За вакном чырванее клён.
Я гартаю свае надзеі,
І на кожнай старонцы Ён,
А насамрэч мяце завея.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Гараць рабіны за вакном Гараць рабiны за вакном Гараць рабiны за вакном I клён стаiць жоўтагаловы. Зямля пакрыта дываном З прыгожых лiсцяў каляровых. Курлычуць […]...
- Чалавек ёсць сацыяльная істота Чалавек ёсць сацыяльная істота, Якая існуе ў грамадзкіх рамках. І пастаянна ў жыцці сваім няпростым Выконвае ён шэраг абавязкаў. Ён […]...
- Недасканалая істота Недасканалая істота жытло здымае ува мне. і так кіруе мной употай, што ўсё жыццё па-свойму гне. Хоць не даюся я, […]...
- Подых Жыцця Подых Жыцця Свет Ізвечны Жыцця ён нячутна кранае Ён узніме цябе і Душа заспявае Шчырых Слоў Прастата працінае да донца […]...
- Эгаізм Крыніцам танных пачуццяў я аддаю перавагу. Люблю непрыстойнасці страшна, яны спатольваюць смагу. Уся прыгажосць на свеце належыць маiм вачыма. А […]...
- Галоўнае Галоўнае не тое, што вы бачыце, І нават што вы чуеце, Галоўнае не тое, што вы хочаце, І нават што […]...
- НЕЗЯМНАЯ Х. А. Прыадчыняцца дзверы, Парушыўшы цішыню. Я – у тваёй кватэры Без дазволу і без агню. Прайду ля цябе неўпрыкметкі […]...
- Імгненне летуценным сном Імгненне летуценным сном Абудзіць памяць успамінам: Квітнее вішня за вакном, Душа купаецца ў язьміне. Павольна светалаю журбой Рака гайдае хвалі […]...
- Істота Істота Што бачыш ты, істота, аслепленая жоўта-чырвоным бляскам золата? Фарбы зямлі?.. Не!.. Твой колер адзіны – жоўта-чырвоны! Узыходы і заходы […]...
- СШЫТАК Душа жаночая спявала Ў дарозе, дома, на таку… Калi зацiрку гатавала Цi шыла нешта мужыку. Душа спявала ад любовi Да […]...
- У навальніцу Перуны грукаталі ў прасторы пустым, Прыгіналіся долу кусты, I у цёмным прадонні набухшых крыніц Гаслі водсвіты бліскавіц. Мы стаялі ўдваіх, […]...
- Доля салдата З народнага -Дзе, дачушка, была, дзе хадзіла? Я ж усе вочы за ноч праслязіла. -Мамко мая, не крычы, не трывожся […]...
- Апусцела душа Апусцела душа, быццам Восеньскі клен, Мне не хочацца верыць У душэуную смерць. Мне казённые зямное- Нябесны праклен, Але сэрца мае […]...
- Зварот да Купалы ЗВАРОТ ДА КУПАЛЫ Па роднай старонцы душа забаліць, – Пачую здалёк: загукала. Вяртаюся зразу ў дзяцінства, калі Звяртаюся я да […]...
- I ўсе былі табой і не табой I ўсе былі табой і не табой. Адна ты разумела адмыслова, Што цяжка паўтарыцца слова ў слова I нельга цень […]...
- Дождж ідзе праменісты і дробны Дождж ідзе праменісты і дробны, Пахнуць мятай мокрыя лугі. Вось ён, свет, як сэрца, непадробны, Да дажджынкі кожнай не глухі. […]...
- АНЁЛУ-АХОЎНІКУ Не назаву нічыё імя, Хто – тое бачыць Бог, – Ён апякае мяне штодня У кожнай з маіх дарог. Шляхам […]...
- Ікары Захаванае сонца ў далонях Вялікага Бога, Захаванае сонца, дзе хворыя дзеці пяюць. Мне здаецца знаёмай мая незямная трывога, І зьнямогу […]...
- Няхай Сумуе восень ля парога, Дзяўчынай юнай чырванее. Глядзіць на лецейка з трывогай, Нахай цяплом яе сагрэе. Няхай чырвоныя лісточкі Халодны […]...
- Мары мае ды надзеі Думкі, планы ды праблемы Не даюць мне спаць… Вынік вечнай тэарэмы, Дзе яго шукаць? Лёсам ці наканавана Мне знайсці той […]...
- Клён Прыснiцца зноў Яго Высокасць Стары ля нашай хаты клён: То, як вiном, духмяным сокам Мяне з дарогi поiць ён; То […]...
- I вёдры поўныя вады I вёдры поўныя вады, I вочы поўныя дабра. Гляджу на матчыны сляды На белай посцілцы двара. I з гэтай чуйнай […]...
- Дзяўчынка Маленькая дзяўчынка стаяла перад Богам на каленях. Маліла: памажы мне – згубілася, не ведаю, не веру… Маліла: дай дажыць мне […]...
- I крочыць год далей Адцвiў язьмiн, i крочыць год далей, У блакiт самотнай безданi аблокаў. …Ты, насамрэч, i блiзка, i далёка… У кожнай у […]...
- На сэрцы нешта неспакойна На сэрцы нешта неспакойна, І я сумую па табе, І я хвалююсь за цябе, Каб не было нам потым больна. […]...
- Цябе адну я так кахаю Цябе адну так кахаю Мы разам ужо ня мала дзён. Душой з табой адпачываю, Бярозка ты, я ж толькі клён. […]...
- Жнiвень Ўсё навокал зелянее Пабялелi толькi нiвы Нiбы хмаркi ў сiнем небе Гэта жнiвень, гэта жнiвень Паглядзi, ўжо рабiна Чырванее сарамлiва […]...
- А мне здаецца, плакала зямля А мне здаецца, плакала зямля, Калі сыходзілі паэты… А мне здаецца, стогнамі вясна Ахутала сусветы… Табе здаецца, сонца і цяпло, […]...
- Зварот “Сваей надзеі ты не траць дарма, сваіх падзей ты не хавай з вачэй…” Я ўсе чакаю памяці і веры, але […]...
- А болей не жадаецца кахання А болей не жадаецца кахання. Душа бы зледзянела над стырном. Не мае дзеўка леташніх пытанняў – Чаканне закулілася ў адхон. […]...
- Дыхаць Непахісныя…сьцены і вокны Падаецца, ня з гэтага сьвету, Я – часткова гукі і водар, Я – часткова сонца і вецер. […]...
- У маёй кватэры цішыня У маёй кватэры цішыня Спявае песні дружным хорам, А за вакном цвяце вясна І дрэвы прыкрываюць сорам Здаецца, сонцам трэба […]...
- Яшчэ раз аб каханьні Яшчэ раз аб каханьні. Такая бывае нястача Як роспач глытаеш набгом, Душа ці сьмяецца, ці плача, Каханьню папаўшы ў палон. […]...
- Вось неяк так Вось так адразу нават і не скажаш- Адкуль з’явіўся мне нуды сіндром?… Паўзуць па небе гружаныя баржы- Аблокі, што напоўнены […]...
- БЕЛЫ КАРАГОД Пабач, якая сёння завіруха за акном! Мяце і сыпле, як ніколі ў гэтым годзе. Зачаравала вёску зноў цудоўным сном і […]...
- О цуд! О цуд – мяцеліца мяце! Няўжо… ізноўку снегапады? Усё – у пеннай мілаце: і сад пабелены, і грады, і траўка […]...
- Адшумела, адгуляла, адпалала Адшумела, адгуляла, адпалала Ты, душа, зняволеная сном. Кропелькай слязы уноч растала, Адцвіла язьмінам за вакном. Маладосцю сінявокай звонкай Адзвінела, адлунала, […]...
- Вакно надзеі Шукай сваё каляровае Вакно надзеі чарговае Пакуль ня згас тусклаваты свет Пакуль ня знік апошні след Ты з неба скарбаў […]...
- Званок здалёку Званок здалёку. Голас, мне здаецца, Прытомлены адлегласцю, Прарастае радасцю, Як пры сустрэчы са знаёмым, І кволы, наструнены Лісточак надзеі Чакае […]...
- Крылы …Ламалі крылы.. Так жа будзе лепей.. Ламалі мары, быццам проста Шкло I душу рылі як дзікі ці вепры Лычом шукалі […]...