Верш Жыта
Бясконцай вечнасці хвіліна.
Запомніце яе і зберажыце:
I ты, мая асенняя каліна,
I позні васілёк у спелым жыце.
Як першае прызнанне і ахвяра,
Так нечакана жыта загучала.
I шчасце горкае, і страх, і кара –
Усё злучылася ў адным харале.
Адзін над намі бог – магутны Бах.
Раве арган, бушуе чад палынны,
Сасмяглы пацалунак на губах,
Як вечнасць – неўпатольны, неабдымны.
Каханая, ты ўсім сусветам правіш
Між небам і зямлёй адна.
I кожны колас – паслухмяны клавіш,
А кожная саломіна – струна.
Бясконцай вечнасці хвіліна…
Запомніце яе і зберажыце:
I ты, мая асенняя каліна,
I позні васілёк у спелым жыце.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Хвіліна Бывае хвіліна Напружанай, Нібы звычны нам Ток электрычны. Бывае хвіліна Загружанай, Нібы век, Што заўжды Гістарычны. Бывае хвіліна Шчасліваю, Як […]...
- Васілёк Як забыць вы мне скажыце, васількі тыя у жыце? Іх блакітныя галоўкі выглядалі з жыта лоўка. Хоць на ўскрайку тых […]...
- Бурчыць тамбурынам Бурчыць тамбурынам счарнелае неба — ідзе навальніца. Хвіліна — і грымне! Дай, Божа, бо — трэба напіцца й пазбыцца спякоты […]...
- Бывае, часам вельмі трэба Бывае, часам вельмі трэба Прачуцца стомленай душой, Што самы мілы ўскрайчык неба – Над хатай бацькавай старой. Як сон – […]...
- Стаяла хмара нерухома Стаяла хмара нерухома У жыце спелым. Ад першага удару грому Аж пачарнела. Гром пахіснуў яе, пасунуў, Разгойдаў жыта… Павеяла цяжкім, […]...
- Не ў цішыні палескага сяла Не ў цішыні палескага сяла, А ў цішыні Заходняга Берліна Над Хафелем чырвоная каліна Зусім па-беларуску расцвіла. Я не здзівіўся, […]...
- Над ракою ў спакою Над ракою ў спакою Зацвітала каліна; У сяле за ракою Вырастала дзяўчына. Да зялёнай каліны Прылятала зазюля; Да дзяўчыны-маліны Удаваўся […]...
- Асенні вецер Закляклы вільготны вецер Прытулку нідзе не мае. Вачыма ваўчынымі свеціць Асенняя ноч нямая. Спяваць ён і плакаць мусіць. Смутак – […]...
- Я БАЧЫЎ СОН Я бачыў сон, Дзе біла ў дах маланка, Дзе вецер рваў шчарнеўшы дах. Дзе ноч дзялілі светам на кавалкі, Хаваючы […]...
- Каліна горкая Цвіце каліна на падворку, А хаты ўжо даўно няма. Сумуе вёска на ўзгорку, Бо хат жылых усяго адна. Пусцеюць вёскі […]...
- Твой пацалунак Твой пацалунак адчуваю на сваіх губах. Салодасная смерць! Вазьмі мяне ў абдымкі! Я замярзаю ў восеньскіх сьнягах, І сьлёзы ператвараюцца […]...
- Нявыказаная балада Чаромхі горкі пах… Зялёных дрэў красунак… Пялёсткі на тваіх губах – мой пацалунак. Спяшаўся я і не паспеў: заспела ранне… […]...
- На белых абадах веласіпеда На белых абадах веласіпеда Кацілася два сонцы праз жыты. I бесклапотна каласіла лета, З якім навечна расставаўся ты. I ветразь […]...
- Сказ пра жыта Не быў у заморскіх краінах, не цешыўся пальмай ніколі. Нястомна мне шэпча травінка-былінка: “Дзівосы – у полі. …Шуміць там калоссе, […]...
- Хвіліна маўчання Хто ў вечнасць пайшоў, Таму годы здаюцца хвілінамі. Ды гэта хвіліна, Здаецца мне, Так і для іх Няспешна праходзіць, Звязуючай […]...
- З жыта мы прарастаем З жыта мы прарастаем, I, пусціўшы карэнне, Мы дарэмна чакаем Ад жыцця паўтарэння. Бо нішто не паўторна. Непаўторна ніколі… Нашым […]...
- Палеглае жыта Палі ў спякотным даспяванні Звоў плешчуць хваляю жывой. Вось толькі змоўкне кукаванне – Дыхне гарачае жніво. Ды раптам сонца знікла, […]...
- Ці прашэпча космасам жыта Ці прашэпча космасам жыта, Ці пагост небыццём дыхне, – Колькі іх – невядомых, забытых Як у нейкім бясконцым сне… I […]...
- Жыта, сосны і валуны Дзе па роднай зямлі ні крочыў – Скрозь – ад Прыпяці да Дзьвіны – Перш за ўсё мне ласкалі вочы […]...
- Сноп апошні залатога жыта Сноп апошні залатога жыта Застаецца ў памяці палос… Гэтак і цябе не скосіць лёс – Мною ты не можаш быць […]...
- …Якое неба выблісне з аблок *** Якое неба выблісне з аблок!.. Нібы кране істоту раптам неруш, Нібы з душы здымае боль і немач Яго бясконцай […]...
- Першы пацалунак Першы пацалунак напоены цішынёй… Не зразумець – саладосьцю ці горыччу поўны ён, прахалодай, а можа, жарам? – не разабраць. Як […]...
- Дзень студэнта Дзень студэнта і п’яныя твары, І ў галаве вітаюць мары… А ты патэлефанавала мне ў той вечар, Ты пажадала са […]...
- Маё выпрабаванне Што мне рабіць, Як мне быць, З сэрца не хоча яна выхадзіць. Выгнаць ёсць спробы, А выніку нуль, Дайце у […]...
- Салодкі прысмак на вільготных губах Салодкі прысмак на вільготных губах Прымусіў забыцца аб зямлі пад нагамі Адначасова адчуў я і шчасце, і жах З-за таго, […]...
- Каліна Я Табе пакінула сэрца у снягох між лясоў дрымучых, дзе ў палёх немагчыма сагрэцца: дзьме там вецер: халодны, пякучы… У […]...
- Лета трывожных дажджоў Ліпнёвую ноч бліскавіц паясы Святлом абпраменьваюць рэдкім. Ігліцай нейтроннай іскрацца лясы, Чарнобылем пахнуць кветкі. Сухое чаканне трывожных дажджоў Стаіць на […]...
- Залатая, асенняя раніца Залатая, асенняя раніца! Хараством ты на свеце адна. Сонца ў пушчы глыбокай купаецца і ніяк не дастане да дна… Мітусіцца […]...
- Знаёмствы. Размовы. Сустрэчы Знаёмствы. Размовы. Сустрэчы. Той першы, прыцішаны вечар. Той першы наш мёд-пацалунак… Душы закранутыя струны. Абдымкі. Пяшчота. Прызнанні. Ад вечара і […]...
- Мой сад у снезе па калена Мой сад у снезе па калена Азяб у золь і снегапад… Табе не холадна, Алена? Табе не холадна, Алена? Табе […]...
- Землякам Землякам Ад майскіх дзён да восеньскіх дрыготкіх Рупліва працавалі на зямлі. І летні дзень здаваўся вам кароткім, Ракою вечнай клопаты […]...
- Начныя пацалункі Пад зоркаю яснай нябёс пазалоты Я вусны твае захаплённа цалую; Згубляю дыханне з тае асалоды, Што здольна закрýжыць галову шальную. […]...
- Буся На крыжы твайго цела вяртаюцца з выраю траваквецце і птаства, матылі і грамы. Убачыць цябе ў палёце – атрымаць блаславенне, […]...
- Народзіны Дарога. (У сэрцы пяшчоты так многа). Сьнягі. (Аблачыны ля ног ляглі). Каліна. (Дзяўчынку назвалі Інай). Нядзеля. (Сонечная кудзеля)....
- БАЛАДА КАРУСЯ КАГАНЦА (10.02.1868 – 20.05.1918) За родную краіну, звычай і мову, за гонар груддзю ўставайце. К. Каганец …І турма на зямлі на […]...
- Запознены пацалунак Запознены пацалунак Успаміны вярэдзяць сэрца, Калі бачу я гэты завулак. Паўстаюць тваіх воч азерцы, Твой запознены пацалунак. Аб ім марыла […]...
- Блаславенне Агністы вам адкрыецца сусвет, Ліловым шляхам зорным павядзе, Апаліць душы водсветам камет, Крамяным, як лілеі на вадзе. I пусціць вас […]...
- Мой пацалунак паветраны Мой пацалунак паветраны даляцеў да цябе ці знік? Ён з маіх думак злеплены і з цукру вуснаў маіх. Ты захавай […]...
- На бясконцай дарозе На бясконцай дарозе 1 Нехта злізвае дні. Нехта тыдні глытае. Нехта месяц за месяцам, Як скарачае. І гады хтось штурхае: […]...
- Ноч асенняя дыктавала Ноч асенняя дыктавала Незнаёмыя вершы мне… Еўфрасіння і Янка Купала Адлюстроўваліся ў акне. Так сабраліся сёння разам На пісьмовым адным […]...