Верш Жвавая тройка сініх пегасаў

Ещё вершы:

1. На суровым сваім рубяжы На суровым сваім рубяжы Горад падаў грымотнай сцяною. З камяніц паляцелі стрыжы Проста ўвысь, проста ў неба начное. Білі ўнізе […]...
2. Лэдзі на сінім кані На ледзяным вакне Трызніцца далягляд… Лэдзі на сінім кані Ноччу спусцілася ў сад. Пары пярлінавай плынь Воблакам з вуснаў ляціць, […]...
3. Стосам блытаных ліній Стосам блытаных ліній, Быццам ніці з асновы,- Залатое на сінім Голле ў вечар вясновы. І ў дрыготкіх глыбінях Шэрых воч […]...
4. Кастрычнік Ціха сцелецца, сцелецца Ліст на ліст у гаях. Залатая мяцеліца Шалясціць на дубах. Замяла рыжаватыя Верасы, паплавы. З песняю сумнаватаю […]...
5. Калыханка для дарослых Як убачыць мяжу паміж сінім і чорным, У час, калі далягляд праглынуў сонца шар? Толькі скончыўся дзень, а такім ілюзорным […]...
6. Чорная скіба З-пад плуга твайго – убачыш здалёк – Па полі наўпрост, за сялібай, Плыве і пакорна кладзецца набок Чорная скіба. Чорная […]...
7. Ільвінае Вы чуеце, як снег кладзецца на Траву, якой не грош цяпер цана, А нават нешта меншае? Сцяна Крышталікаў празрыстых ў […]...
8. ДЗЕ МОЙ КРАЙ На зямлі, дзе гонкія яліны Дастаюць да небе галавой, Думаць я ніколі не пакіну Пра свой край – блакітную Айчыну,- […]...
9. Адгалоскі даўняй зімы Ці то мроіцца, Ці то помніцца, Бы даўно калісь За ваколіцай Санны след бяжыць_ Дзве палосачкі Ад майго сяла Да […]...
10. Цэйтнот Горад ператканы сонным дымам. Дым сьцякае ў колер родных сьцен. Твар схаваўшы папяловым грымам, Час з імгненьняў пастку нам пляце. […]...
11. На полі вясною Люблю я прыволле Шырокіх палёў, Зялёнае мора Ржаных каласоў. I вузкія стужкі Сялянскіх палос – Люблю цябе, поле, Люблю я […]...
12. Везлі сена двое Накладзен воз аж да нябёс I рублем добра ўціснуты. Для вараных – пушынка воз, Адно ім толькі свісні ты. Воз […]...
13. Дыхаць мець моц Зоркі змяняюць мапу нябёсаў, Як толькі злятаюць адтуль, Кожная пойдзе сама, сваім лёсам, Сказаўшы нябёсам: “Пакуль”. Знічка адчуе пах пераменаў, […]...
14. Шыкоўны ранак Шыкоўны ранак: сонца ўстала, Раса на травах, на кустах У промнях сонечных заззяла, Блакіт на небе і ў вачах. Заве […]...
15. На твары мінакоў кладзеццца снег На твары мінакоў кладзецца снег, Прыгожа абсыпае іх каўнеры. З нябесных замярзаючых прарэх Выскокваюць імклівыя жаўнеры. У дрэвах затаіўшыся – […]...
16. Зіма ў Менску І яркае неба, і яркае сонца, І дымам з трубы курыцца. Снег чорны – снег белы – Снег брудны – […]...
17. Вятры – Дзе, вятры, вы начавалі? – Ў конскіх грывах. – А чаго так рана ўсталі? – Путаў мы баімся. – […]...
18. Сіняе Белыя хвалі ў марыве сінім, Пляж каляровы ў тусоўцы… Вочы твае і каханне сасніў я, Танга на круглай пляцоўцы. Можа, […]...
19. Хто марамі жыў Хто марамі жыў, мяне зразумее: Я мару з дзяцінства як бусел лятаць, Каб Бог дараваў мне птушыныя крылы, Каб душы […]...
20. Валацуга Гавань народаў, Горад пад вежай Зноў валацугу вітае віхурам. Валіцца ветах З выцвілай сцежкі Выспаў пагоркаў, Дахаў панурых. Горад-апоўзень, Горад-замежжа, […]...
21. Неспатоленае жаданне чэзне Неспатоленае жаданне чэзне ў сувоях аблудаў твой крок рэхам кранае душу нібы садоўнік грушу ў лёхах памяці з намі ізноў […]...
22. Восень сапраўдная Гэты восеньскі горад з’ядае ўсмешак абрысы. У марозным дыханні бяроз не чутно цеплыні. У натоўпе ня бачны да болю знаемыя […]...
23. Казёл і Муха Аднойчы між Казлом і Мухай сіняй Размова гэткая ў хляве зайшла: “Заўжды, – сказала Муха, – я была I буду […]...
24. Люблю Ашмяны Мой горад – Ашмяны, я тут нарадзіўся, І кожны куток твой люблю я да слёз. Табой я, мой горад, заўжды […]...
25. Чую мора я Чую мора я. Цёплыя хвалі, Што на поўдні сагрэтых краін, Сіняй далеччу нешта шапталі, Слых ласкаючы спевам сваім. Чую мора […]...
26. БАЛАДА ФЛЯРЫЯНА ДАНОЎСКАГА (1834-6.03.1903) У чаўне па Нарачы плывеш, Як па небе, у якім святло, Як вада, якой не ведаць меж, Ды не […]...
27. Падае лісце. Ціхая восень Падае лісце. Ціхая восень У небе. На сэрцы. І на двары. Збываецца ўсё. А што не збылося – Спеліцца яснай […]...
28. Нам разам трыццаць. Мы стаiм на кладцы Нам разам трыццаць. Мы стаiм на кладцы. Яна свавольна туфелькi зняла, Падаўшы мне далонь, каб не сарвацца, Сцюдзёнай хваляй ногi […]...
29. Мой родны горад Мой родны куток, мая крэпасць адвечна, Табой ганаруся, кахаю сардэчна. Цябе не забуду і не адракуся, Ты горад – сталіца […]...
30. Глыбокаму Глыбокаму Наш горад дзверы адчыняе, З шырокай посмешкай усім, Так шчыра ласкава вітае, І зыча мога лет і зім. Гасцям […]...
31. Там яна Там яна, дзе з небам сінім Лес гамоніць трапяткі, Дзе з бярозкаю асіна, З ясным ясенем рабіна Абняліся на вякі. […]...
32. Мне з табою лёгка Мне з табою лёгка, Мне з табою проста Ў дні суровых зімаў І празрыстых вёснаў. Я з табой хацела б […]...
33. Плакалі ветры ў дуброве параненай Плакалі ветры ў дуброве параненай, Плакалі ў лузе шаўковым. Помніш ты першае наша спатканне? Плакалі ветры ў дуброве. Вольна кацілася […]...
34. Спазнанне Каханне памножанае на роспач – здрада. Ці ведае восень, навошта фарбуе лісце? Ідучы па заснежанай дарозе – рыфмуеш сваё існаванне […]...
35. ГАННЕ Ледзь мільганула ты, як ў небе знічка, Адметны след пакінуўшы ў жыцці- Сваю із рук я выпусціў сінічку, Каб зорнае […]...
36. Лятае вольна павуцінка Лятае вольна павуцінка, Блукае ў сумным лесе муравей, Прыйшла ужо восені часінка І адляцеў у выйрай першы журавель… Пафарбавала восень […]...
37. Гімн Асіповічам Гімн Асіповічам Наш горад, ты для нас з дзяцінства, Як маці і як бацька быў. Ты грэў і песціў нас […]...
38. УПУСЦі МЯНЕ “Упусці мяне ў хату”- просіць ціха снег, Зіма злуецца, а цяпло – упускаць не хоча. Ад скрыжавання завіруха пачала свой […]...
39. Яно Зранку, днём, сярод начы, Нязвана і свавольна, Яно нясе ў далячынь, Вандроўнікам і госцем. Пад крылом здані незямной, За далягляд […]...
40. Той горад Вар’яцтву падобна вяртанне сюды, Я з горада гэтага збег малады. Тут след мой не знойдзеш – ніводны Я ў горадзе […]...