Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Ільвінае

Вы чуеце, як снег кладзецца на
Траву, якой не грош цяпер цана,
А нават нешта меншае? Сцяна
Крышталікаў празрыстых ў тры гадзіны
Накрыла горад белаю прасцінай.

Вы бачыце, як горад пасвятлеў?
Ён стаў нібы высакародны леў,
І галаву сваю ўверх уздзеў,
Ні мітусні няма, ні злосці ў руху –
Стаіць, глядзіць і не пакрыўдзіць муху.

А мухі роем кружацца над ім,
Усё ніжэй, ніжэй, як белы дым
Спускаюцца на льва. Ён стаў сівым,
Яшчэ больш задуменным і павольным,
Здаволены ён цудам навакольным.

10.12.2012

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Ільвінае - Сяргей Махнач