Верш Забiлi вокна дошкамi

Ещё вершы:

1. Прабачай, мая радзiма Прабачай, мая радзiма Прабачай, што еду я Ты прытулак мой адзiны Зорка ясная мая Ты зязюляй неўмiручай Ў маiм сэрцы […]...
2. Прысвечана L А на небе лагодныя зоркі Штосьці шэпчуць маркотнай луне. Але ж ты не шкадуеш мяне – Толькі позірк кідаеш свой […]...
3. Бездапаможнасьць Чаму ня згасла сонца? Чаму не пераапранулася неба У чорныя хмары? Чаму ня змоўк сьмех? Чаму не перасталі гуляць дзеці […]...
4. Позні агонь у акне Надвор’е шалее наўколлем, Жахам калоціць сусвет, На сонныя пушчы і сёлы Дзікай пачварай раве. Завея кідаецца ў ногі Зграяю белых […]...
5. Я не валодаю мовай Я не валодаю мовай – Мова валодае мной. Чую, здаецца, па новай Гукаў абуджаных строй. Мова мяне вывучае: Хто я, […]...
6. Дык чаму ж я ліст не напішу Дык чаму ж я ліст не напішу той дзяўчынцы, птушцы басаногай, што так рана раніла душу і так позна выйшла […]...
7. Адзін-нота Чаму так цяжка мне пісаць, Калі на сэрцы смутак? Чаму так хочацца ўцячы Ад гэтых дум і чутак? Чаму няма […]...
8. Я праходжу ля парка Горкага Я праходжу ля парка Горкага Там вароны кладуцца спаць Свае дзюбы у гнёзда уторкваюць Каб знянацку ўначы не ўпасць Я […]...
9. Ці ты бульбаш? Пазнай сябе: ці ты бульбаш? Ці згодзішся ў каторы раз Змірыцца з тым, што ты бульбаш? Забыць бацькоўскі той наказ: […]...
10. Талака За жыццё б нямала зведаў Адзінокасці пакут, Каб не зваў сусед суседа Да сябе на талаку. Павукі адны такія – […]...
11. Майму прыяцелю Гары Няма спакою конікам уначы Яны як згубленыя душы валацуг Лятуць паводле шляху эліптычных дуг Скрозь час і кантыненты ў свет […]...
12. Каб мне стаць Каб мне стаць калі сасною На гары высокай I зялёнай галавою Закранаць аблокі, Падлічаць на небе зоры, Гаманіць з вятрамі, […]...
13. Ружавее, пунсавее, задыхаецца завея Ружавее, пунсавее, задыхаецца завея, Сонца высунула з хмар Задаволены свой твар. Па-надлесам, Па-над полем Развінаецца раздолле, I выпырхваюць з-пад ног […]...
14. Пагарджаем мовай Што можа быць чароўней роднай мовы? Яна цудоўнай музыкай гучыць, Ды мы забылi з часам продкаў словы, Ад iх зусiм […]...
15. Жабракі Час прыйшоў – я пра бацьку Мушу верш напісаць Хоць яму не убачыць Гэты верш, не чытаць Не паслухаць ад […]...
16. Нехта я У свеце казачных знаходак, Ў святле фальшывых маякоў Я нечы дзіўны аднагодак, Шкілет у шафе пад замком. Паміж пазычаных ілюзій, […]...
17. Што ёсьць каханне? Што ёсьць каханне? То сэрца, якое Ператвараецца ў птушку. Гне, разрывае Жалезны абруч Грудной клеткі – І вылятае на волю. […]...
18. ВЯСЕННЯЕ ШЧАСЦЕ Калi паводка усiх знясе I снег апошнi ушчэнт расплавiць, Мне будзе радасна у вадзе, Якая хату мне заплавiць. I адзiчэлы, […]...
19. СМАРАГДАВЫЯ ЗОРКІ Зяленыя травы жыцьця, смарагдавыя зоркі Ляжаць на шляхах – прама пад нагамі… Ідзем, топчам, ня заўважаем – як пяшчотны, мяккі […]...
20. Што ёсць каханне? Што ёсьць каханне? То сэрца, якое Ператвараецца ў птушку. Гне, разрывае Жалезны абруч Грудной клеткі – І вылятае на волю. […]...
21. Буся На крыжы твайго цела вяртаюцца з выраю траваквецце і птаства, матылі і грамы. Убачыць цябе ў палёце – атрымаць блаславенне, […]...
22. Ляцяць белакрылыя птушкі Пабачыўшы многа краінаў, Малюючы розныя стужкі, На Бацькаўшчыну, на Радзіму Ляцяць белакрылыя птушкі Ляцяць і жадаюць убачыць: Блакітныя рэкі Радзімы […]...
23. Цёмна за вакном і вые вецер Цёмна за вакном, і вые вецер, дрэвы так галінкамі снуюць, што імпэт у небе цені квеціць, ліхтары падсвятленне даюць. Восеньскае […]...
24. Цяжар бясконцы ставiць у вiну Цяжар бясконцы ставіць у віну… Чаму няшчасна ты мая Радзіма? Мне боль твая цяпер не ў навіну! Без слёз мне […]...
25. Калыханка для дарослых Як убачыць мяжу паміж сінім і чорным, У час, калі далягляд праглынуў сонца шар? Толькі скончыўся дзень, а такім ілюзорным […]...
26. Чаму? Чаму? Скажы чаму? Чаму так атрымалась Усё ж, нарэшце, было добра, Але, магчама, мне здавалась. Я проста думала, што назаўсёды-гэта […]...
27. Чаму баліш ты маё сэрца Чаму баліш ты мае сэрца? сутрасаючы спакой, чаму баліш ты мае сэрца? расскажы мне, што з табой. Ці каханне цябе […]...
28. Ноч з анёлам Было: я некалі стаміўся, Прылёг на ложак адпачыць, Заснуў… І раптам… мне з’явіўся Ці госць, ці прывід уначы. Прастора ўспыхнула […]...
29. Маці і дзіця Маці корміць сыночка. – Я суп твой есці не магу! -Еш, еш, а то заву Бабу Ягу! -Ты, мамачка, упэўнена, […]...
30. Зноў пралягла дарога мая да храму Зноў пралягла дарога мая да храму. Хто я? Забыты прапойца? Нязнаны паэт? Ранкам да першай бутэлькi цягнуся у краму, Увечары […]...
31. Мы тое, чым можам стаць Калі мы нараджаемся, нам безклапотна кажуць, што мы нарадзіліся людзьмі. Чаму так безклапотна? Таму, што мы не падобныя да малпаў? […]...
32. He стае сіл для новых пакут He стае сіл для новых пакут, У прадонне зрываецца сэрца. Мне з табою ўжо болей не стрэцца, He шукай мяне, […]...
33. Мяркуй, што робіш для душы сваёй Мяркуй, што робіш для душы сваёй – Шпакоўню, вулей, сціплую кармушку: Падобны ў чымсьці на пчалу і птушку, Ты б […]...
34. Буквар Маці сына пытае нясмела: “Ты чаму мой сынок беражэш, Гэты скрыначак ззяючых ведаў І з сабою ўсюды нясеш?” Сынку ўслых […]...
35. Ці хопіць часу беларусам стаць Ці хопіць часу беларусам стаць жыцця да скону: на роднай мове вольна размаўляць – не біць паклонаў, сягаць на ёй […]...
36. Доля салдата З народнага -Дзе, дачушка, была, дзе хадзіла? Я ж усе вочы за ноч праслязіла. -Мамко мая, не крычы, не трывожся […]...
37. На “сесіі Пайшла традыцыя такая: Увесну сонейка з-за хмар – Лявон свой трактар пакідае, Хоць ён някепскі гаспадар. На працу ён ужо […]...
38. Мой родны край Мой родны край з жытнёвым полем, З рачулкай, поўнаю вады, І з песняй-птушкаю на волі, Я зноў вяртаюся сюды. Ах! […]...
39. Ці трэба пра гэта пісаць? Лепш стаць дрэнным паэтам, Чым ні кім не стаць у жыцці. З дрэнным вершам застацца лепей – Чым застацца з […]...
40. Стары Адзінокі чалавек… Ўжо на зыходзе гадоў. Ў пустую правёў свой век, Не імкнецца ісці дамоў. Чаму? А ніхто не чакае, […]...