Верш Віцебску

Ещё вершы:

1. Я паўдня вандраваў па Віцебску Я паўдня вандраваў па Віцебску Па завулках крывых яго Я аўтограф нагам выціснуў I пакінуў сярод снягоў Я уверх ўсё […]...
2. Святыя малітвы Святыя малітвы ў народа, Па іх хрысціянін жыве, Наранку ўстае разам з сонца ўзыходам І справы ўсе робіць свае. Прамовім […]...
3. Як быццам выціраюць памяць сны Як быццам выціраюць памяць сны. І ранак пачынаецца аднова. Сапраўднае жыццё цяпер бяжыць. А сон – для адпачынку тут аснова. […]...
4. Углядайся, мой сыне, пiльней углядайся Углядайся, мой сыне, пiльней углядайся У святыя абрысы бацькоўскай зямлi. На чужыя спакусы душой не паддайся, Каб нашчадкi мяне за […]...
5. Я не разумны і непрадказальны Я не разумны і непрадказальны. Мяне заўсёды вучаць і клянуць. Але навошта ж мне далі каханне, таму дагэтуль вось пакуль […]...
6. БАЛАДА УЛАДЗІМІРА БУДНІКА (28.04.1949– 8.08.2007) Сваю душу напоўніўшы вятрамі, А музыкай, нібы душою, Храм, Трымаць ты ўзяўся неба па-над намі Сваім крыжом, каб […]...
7. Ільвінае Вы чуеце, як снег кладзецца на Траву, якой не грош цяпер цана, А нават нешта меншае? Сцяна Крышталікаў празрыстых ў […]...
8. Чароўная песьня Нямігі Аб’явы прыпынкаў ужо не ідуць з галавы, У горадзе шумна і тлумна, няўтульна і пыльна. Замкнутыя дзьверы сабору і Жоўтай […]...
9. Даўно чакаю я цябе Даўно чакаю я цябе, Мой родны і адзіны ў свеце, Калі тужліва вельмі мне Спыняю позірк на партрэце. Удумлівы, дасціпны […]...
10. Дождж ідзе праменісты і дробны Дождж ідзе праменісты і дробны, Пахнуць мятай мокрыя лугі. Вось ён, свет, як сэрца, непадробны, Да дажджынкі кожнай не глухі. […]...
11. Кінутая сядзіба “Кінутая сядзіба” Стаіць хата а над ей Сумна ветры веюць Хмары ходзяць, дождж ідзе Тут ні жнуць ні сеюць І […]...
12. ААЗІС Узнёслыя капліцы вітражы пускаюць нежывыя светацені. Навокал – аб’імшэлыя крыжы і дрэвы ў пазалочаным адзенні. Затоена ў паветры цішыня чакае […]...
13. Кветкаю цвіце Пакуль каханая – Сусвет перапаўняе. А знелюбее – засланяе свет. Ды палыном гарчыць Забыты след Да небакраю. Пакуль святочная – […]...
14. Жар спакусы і холад адчаю Жар спакусы і холад адчаю Загасілі зноў свечку-душу… Запаветнае слова “кахаю” Я даўно не кажу, не пішу. І сказаць не […]...
15. Даўно агні патухлі ў вокнах Даўно агні патухлі ў вокнах. Усёй мітусні наперакор спакойна месяц мёртвым вокам глядзіць на наш спакойны двор. Як будучыня, нейкая […]...
16. БАЛАДА НАТАЛЛІ АРСЕНЬЕВАЙ (20.09.1903-25.07.1997) Далёка, нібыта ад сонца, ад маці-краіны З Малітвай у сэрцы за родны самотны народ, Глядзела ў чужыя нябёсы яна, […]...
17. БАЛАДА КАНСТАНЦЫІ БУЙЛО (2.01.1893– 4.06.1986) Жыццё на чужыне, нібы– у палоне, Дзе ты прывыкаеш да сонца, якое Халодна-далёкае, як нежывое, У воблаках, нібы […]...
18. Пракляцце восені Восень лістотай апалай цалуе Вочы князёўны з мрояў і сноў. І ў небе ліцьвінскім яна раскашуе, Як мара аб волі […]...
19. Беразвечча Бяроз вечалле. Беразвечча, Нібыта ўзведзены курок… Тут лёсу горкага сустрэча, Магілы, горасны Барок. Ахвяр самотная паляна, Гадамі сцёртыя груды. Тут […]...
20. Летні лес “Летні лес” Летні лес, шацер зялены Нада мною ў вышыні Зачапіліся за кроны Хмаркі-белыя чаўны Пераблытаны галінкі Дзе бярозка, дзе […]...
21. БАЛАДА ТОДАРА КЛЯШТОРНАГА (11.03.1903-30.10.1937) Трамваі зноў разбудзяць горад шэры, Засвецяцца, нібыта ліхтары, Лістотай трапяткою клёны ў скверы Жаўцюткія і чорныя ў нутры. І […]...
22. Агнём напоўніш мяне Агнём напоўніш мяне – Агнём неспатольнага сонца. Зруйнуеш на белай сцяне Прысак самоты бясконцы. Агнём разварушыш спакой – Агнём забыцця […]...
23. Флюгеры Флюгеры О флюгеры! Даўно вы ў святле стаіце зорак: меў флюгеры Еўропы сярэднявечнай горад. Зрабіла – па-мастацку – умельцаў вас […]...
24. Браслаўскія азёры Браслаўскія азёры – Прасьветлая вада. Купаюцца тут зоры – І гіне ўся бяда. А хаты, агароды Сьвітання сырадой П’юць, як […]...
25. Валацуга Гавань народаў, Горад пад вежай Зноў валацугу вітае віхурам. Валіцца ветах З выцвілай сцежкі Выспаў пагоркаў, Дахаў панурых. Горад-апоўзень, Горад-замежжа, […]...
26. Маўчыць зімовая прастора Маўчыць зімовая прастора. Імкнецца з ветрам снегапад. I снежань смуткам і дакорам сусвету засыпае сад. Куды ж імкнецеся, сняжыны? Куды […]...
27. Беспрэцэдэнтнае ў свеце Не, не вайна – зусім не тое. Напэўна, горай, як яна. Бо людзі страчваюць святое, А на вайне яго няма. […]...
28. Казка Палесся – Мазыр Зараніца ўсмешкай ружы Грэе берага крыло. І здаецца, проста ў душу Льецца Прыпяці святло. Калі й ты з душою зорнай […]...
29. Калі спявае птушка, я маy~чу Калі спявае птушка, я маy~чу… Калі спявае “зорка”, я гняy~люся і нікуды ад глебы не лячу, зусім без летуцення застаюся. […]...
30. Тлее горад начнымі агнямі Тлее горад начнымі агнямі, Мы стаім на праспекце восеньскім. І, здаецца, каханне між намі, Але сэрца на волю просіцца. Зіхаціць […]...
31. У праменьні зорнай цішыні У праменьні зорнай цішыні Горад за вакном Даўно маўчыць. І, забыўшы стомленыя дні, Любая заснула на плячы. У імгненьнях мройна-залатых […]...
32. Вясенні настрой “Вясенні настрой” Паміж зімою і вясной Блукалі дні бяз сонца І колер шэры на двары І ноч ішла бязконца Павясялела […]...
33. Ветлівы Мінск Тут любімых вуліц вераніцы На праспекты шумныя выводзяць, Нібы рэчкі з чыстае крыніцы Ў велічныя рэкі пераходзяць. Гэты горад, чысты […]...
34. БАЛАДА ЗМІТРАКА БЯДУЛІ (23.04.1886-3.11.1941) Вайна за спінаю і прад табою. Цягнік сівы ў зіме, як кол, стаіць. І ўсім жыццё жыццём, вайна вайною, […]...
35. Вецер кідае лісце ў вокны Вецер кідае лісце ў вокны, пад дажджом каштаны дрыжаць. Я стаміўся ад гэтай восені, я стаміўся цябе кахаць. Спадзявацца, у […]...
36. Эцюд Сцежка з рэчкі п’е ваду. Смела гаспадарыць спёка. За вадою ўслед іду – Мне свой цень Цягнуць нялёгка. Спёкай лашчаны […]...
37. БАЛАДА УЛАДЗІМІРА КАРАТКЕВІЧА (26.11.1930-25.07.1984) Ён паехаў на Прыпяць памерці. Там у чоўне, як ліст у канверце, Што напісаны Богам для Бога, Ён па […]...
38. Парк Горкага Вавёркі ярка-агнявы клубок Зрабіў скачок і знік у лапах хвоі. Мы крочылі павольна, бок аб бок. Было нам добра, бо […]...
39. Восень 100-годзьдзя “Нашай Нівы Бярозка струменіць Лістотаю жоўтай. Прагноз абяцае нам Холад і слоту. Ў краіне – “стабільнасьць”, Бяруць актывістаў – У многіх ёсьць […]...
40. БАЛАДА ПАЛУТЫ БАДУНОВАЙ (1885-29.11.1938) “Прыгожай і слабой павінна быць жанчына…”- Прывыклі так мужчыны гаварыць даўно. Яна слабая, як з мужчынам п’е віно, Прыгожая […]...