Верш НЕ ПРАЕХАЦЬ, НЕ ПРАЙСЦі
Прыпыні на дзень, зіма,
Не хавай у кішэню сцежкі.
Добра ведаеш сама-
Многа снегу на ўзлесках.
Не праехаць, не прайсці,
Мяце надта ж завіруха.
Шлях да хаты не знайсці,
Льдом пакрылася падпруга.
Ляцяць снежныя ваўкі
Цераз гурбы, цераз тоні…
Слядоў дробныя радкі
Цягнуцца ў нямым паклоне.
Наганяюць увечар страх,
Зазіраюць у вокны стылым.
Мчыцца зграя па палях,
На начных свінцовых крылах.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Падарожнікі Трое мужчын ідуць паўз мяне па чыстым снезе – тры ланцужкі слядоў цягнуцца за імі. Трое маіх сяброў ідуць па […]...
- У гэтым доме вокнаў больш няма У гэтым доме вокнаў больш няма, Дар нябёсаў – ўсё пакрылі гурбы. Зачыніла дзверы снежныя зіма, Волю прапявала гукам трубным. […]...
- Патрэсквае полымя – шэпча пра нешта Патрэсквае полымя – шэпча пра нешта, Гарачым дыханнем вяртае ўспамін. Чаму ўсё імгненна? Знікае і рэшта Не ўзгаданых яркіх, вясновых […]...
- Я хачу прайсці па зямлі Я хачу прайсці па зямлі Самым верным, любімым сынам. Каб дарогі мяне вялі Пад вятрамі прасторам сінім, Каб нямоўчна ў […]...
- Доўгачаканы снегапад (пераклад) Крупінкамі солі платы атуліўшы на трэць, Спытала зіма: “Ці з’ямо праславуты наш пуд?!” Якое ж усё-такі шчасце – стаяць і […]...
- Дзед Мароз-чараўнік Заплятае космы хмарам, Гоніць сцюжу над ракой Дзед Мароз з бялявым тварам З доўгай-доўгай барадой. Там, дзе пройдзе – гурбы […]...
- Я перажыў стагоддзі Я перажыў стагоддзі Адчужэння і цішыні, Сполаху павяртання да горкай зямлі. Звінелі, як восы, Мёртвыя дні, Зоркі – Страчаны час […]...
- Ты прыйшоў на захад сэрца Я на ўсход тваёй дарогі. У тваіх далонях – вецер, У маіх – палын-трывога. А на захад – мілавіца, А […]...
- Я ў горад завітаў Я ў горад завітаў Дзяцінства сваяго Суседзяў ўсіх пазнаў Нібыта сваякоў На лавачку прысеў У вокны заглянуў I наш бульвар-праспект […]...
- Другімі сказана даўно Другімі сказана даўно Усё, што я прамовіць меўся, І мой радок застыў, сумеўся, Згубіў чарговае звяно. Шчэ не народжаны, ды […]...
- Язмін На тваім інтэрнацкім прыпынку У садах адурманьваў язмін. “Ты зламай, заламай мне галінку На ўспамін, на ўспамін, на ўспамін”. Белым […]...
- Прырода давярае чалавеку Здаецца, пасвятлела у бары, Пабагацелі тоні, азярыны. I нават асцярожныя бабры Валтузяцца спакойна на плаціне. Над лугам росным зведзены кругі […]...
- Цераз крыўду і боль Цераз крыўду і боль, і нянавісць людскую, Сцяўшы зубы, не ведаючы іншых слоў, Я сябе, як вар’ят, паступова катую У […]...
- Будзе Нерухомае стане рухомым, Вельмі гучнае стане нямым І памылкі старэйшых паўторым І дазволім зрабіць іх усім. Зменім ход гістарычных падзеяў, […]...
- У ЦЁМНУЮ НОЧ Звініць, заціхае маленькі іскрысты званочак, На коніку едзе кудысьці старэнькі паночак. Ноч абдымае абшар, небагляд хрусталёвы, і шлях цераз лес […]...
- Яму Сполахам у вачах страх за маю душу. Госпадзі, як стрываць?! Што Табе адкажу? Споведзь-нібы ў вагонь! Побач-ягоны страх. Сэрца, сэрца […]...
- Трывога Чырвоныя вокны, Як вочы, Праваламі ў змрочных дамах Пужаюцца, Вылезшы з ночы, Світанку, Што пылам прапах. Гляджу на чырвоныя вокны […]...
- Паперкi i цукеркi Гучанне музыкі, цудоўнай музыкі. Заплюшчы вочы, мы ўваходзім у павароты на поўнай хуткасці, на цёмнай вуліцы, адчуўшы страх, адразу зразумееш […]...
- Паламанаело… кры Паламанае крыло… ******************************* Усё не так, як бы хацелася… Я стала іншай і сама… Яшчэ не чутна спеваў верасня, А […]...
- Нас забівае ўласнае каханне Нас забівае ўласнае каханне, Яно ратуе нас у час благі, Мае радкі як прывідныя здані Блукаюць за акенцамі тваймі. Калі […]...
- На сцэне i ў залі Над прасторам і зацішшам, У дзікім гневе навальніц, “Бронепоезд” даль калыша, Мчыцца ў будучыні дні. Надрывае бурай грудзі, Водгук коціцца […]...
- Жывыя сьведкі застаюцца Жывыя сьведкі застаюцца… Праносяць праз гады Каштоўных скарбаў рэчы Усё, што зьбераглі дзяды. Архівы, дакумэнты, кнігі – Іх лёс у […]...
- Раз’ехалiся – разышлiся Раз’ехалiся – разышлiся… Жывём на розных астравах. i кожны ўжо з уласных высяў, Як птах, забыўшыся на страх, Цераз пакуты […]...
- Раз’ехаліся – разышліся Раз’ехаліся – разышліся… Жывём на розных астравах. І кожны ўжо з уласных высяў, Як птах, забыўшыся на страх, Цераз пакуты […]...
- Студзень завірушны Белым снегам, чыстым пухам Прымяце садок стары. Мароз з цеткай завiрухай За ноч абыйдуць двары. Вокны зробяцца сляпымi: Траў дзiвосных, […]...
- Да Р Зіма праклінае вёсны. А я праклінаю памяць, Што здолела мне данесці, Што ты для мяне Радасць. Вачэй залацінкавых тоні Мне […]...
- Бацькаўшчыне Радзімы вецер! Ён з усіх вятроў Мне як натхненне, Як шчаслівы подых. Ёсць доўгі шлях, Дзе мы, Як параходы, Вяртаемся […]...
- БАЛАДА ВІКТАРА ВАЛЬТАРА (28.07.1902 – 17.04.1931) Пад Сатурнам нараджаюцца паэты І ў нябыт сыходзяць, як вада ў пясок. Ты, гаротны, добра ведаеш пра […]...
- У клясе Шумна у клясе, шумна i нудна, Сьцены шырокiя душаць мяне. Словы вучыцеля цiха, марудна Льлюцца, iх слухаць ня хочацца мне. […]...
- Была спякота Была спякота І адзінота – Вокны адкрыла. Была сустрэча, Халодны вечар – Расправіла крылы. Была спакуса, Радасць чакання, Ўзлёт і […]...
- СТАРОЕ і НОВАЕ Ляціць над вёскай навальніца, Агонь нябесны хмары рве. Пярун на чорных конях мчыцца, Вось-вось зямлю вадой залье. Ад жаху збіліся […]...
- Жыцьцяпіс Жыцьцяпіс. Я радзіўся і рос Пад страхой саламяннай, Каля клёнаў, бяроз, Ля балот і курганаў, Каля рэчышч старых, Балацянак іржавых, […]...
- …Хопіць! Ужо замнога Хопіць! Ужо замнога! Кроў, ліхалецце, жах! Стань! Памаліся Богу! Люд, загубіўшы страх! Годзе! Пастой! Старога свету гарыць кляштар. Хопіць! Ужо […]...
- З неба дожджык З неба дожджык, Стук, стук, А радкі ў сэрца, Грук, грук. А ў радках ўсё толькі, Боль, жаль. І ні […]...
- Безнадзейна адчайна Цягнуцца, моўчкі, журботна, У неба імглістае, Куксы рагатыя дрэў… Жорстка, абсечана Ў снег, Брудны і шэры, Б’юцца Чорныя цені…...
- Цераз ночы без зорак Прыходзь да мяне, пакуль лёс у дарозе блукае. Прасоўвайся ўпотай, каб змрок не пачуў тваіх рухаў. Давай захлынёмся ад водару […]...
- РАДЗіМА СІНЯВОКАЯ Ты – мая далёкая, Радзіма сінявокая. У льняной кашулі, Песенка бабулі. У тумане стылым Ты сярод нямілых. Не родная, быццам, […]...
- Хтось прыроды пясняр, нехта славіць Айчыну Хтось прыроды пясняр, нехта славіць Айчыну, Я ж абраў сабе шлях – ён далёка не райскі: Мой радок для жанчын, […]...
- ВЕЧАР У ІСПАНІІ ВЕЧАР У ІСПАНІІ Ціхі вечар. Вокны на даліну. Замак асвятленнямі палаў. Граў напітак у фужэры вінным. Цень прыслугі ўдзячнай ля […]...
- ГУРБЫ СПАКОЮ ГУРБЫ СПАКОЮ Я іду белым полем Па бяскрайняму снегу Без краёў наваколле Згубіў мэту для бегу. Выглядаю удалеч, Каб пабачыць […]...