Верш ПАДРУЧНІК ГІСТОРЫІ

Анатолю Грыцкевічу.

Раскажы мне, цудоўная кніга,
пра вытокі маёй Беларусі,
хай гаворка струменіццв ціха –
я на шчырасць яе спадзяюся.

Хай старонкі пажоўклыя мовяць
пра шурпатасць карэнняў маіх, —
камячыцца ў душы маёй споведзь,
не хапае паветра на ўздых.

Раскажы, старажытнасці сведка.
як кахалі ў тыя часы.
як мужчыны кальчугі нярэдка
адзявалі не дзеля красы…

Хай звіняць цецівамі стагоддзі, —
я ў імглістую далеч зірну, —
сэрца песню складзе аб народзе,
што у самай гаротнай нягодзе
сваю спіну ніколі не гнуў.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Раскажы мне, бабуля, казку Раскажы мне, бабуля, казку, Што ў маленстве калісці казала. Раскажы пра дзяўчыну-краску, Што хлапца-малайца пакахала. Раскажы мне, бабуля, казку – […]...

Бярозы, сосны, верасы Бярозы, сосны, верасы, Вятрам і сонцу даспадобы, – Мае вы сімвалы красы, Зямліцы роднае аздобы. Раса на вейках дзеразы, Як […]...

Раскажы ты мне што-небудзь Раскажы ты мне што-небудзь Раскажы мне што-нiбудзь Твае вочы ў колер неба Мне спакою не даюць Раскажы мне пра былое […]...

Камісар У студэнцкім Будатрадзе Брат Міколкі – Камісар, Будаваў дамы Ўсё лета. Лёг загар На мужны твар. Брата хлопчык Дачакаўся, Быў […]...

Урокі гісторыі Не могуць існаваць нязменна І лад, і норавы грамадзтва, І калі-небудзь непазбежна Наканавана ім змяняцца. Нажаль далёка не заўсёды Праходзіць […]...

Кароткі падручнік па знішчэнні роднага слова Ты хочаш мову зруйнаваць? Што можа быць прасцей! Наогул кніжак не чытай і не вучы дзяцей, Хай Божа зможа ўратаваць […]...

Пераклад санета 22 У. Шэкспіра Люстэрка маніць – я ‘шчэ не стары. Тваё юнацтва сілы мне дае. Але памру, дажыўшы да пары, Калі й цябе […]...

Раскажы ты мне, дзед, пра вайну Прысвячаю свавйму дзеду Самчуку Станіславу Якаўлевічу Раскажы ўсім пра тое, мой дзед, Як галосяць Хатыні званы, Як пажарышчы засцілі свет, […]...

Мужчыны Мужчыны прыходзяць як лічбы ў календары і потым ізноў паўтараюцца раз на месяц мужчыны што бачылі дно найглыбейшых бутэлек багі […]...

Здаўна вядзецца, што мужчыны Здаўна вядзецца, што мужчыны Па цэлым шэрагу прычын Завуцца моцнай палавінай, А доля слабых – для жанчын. Няхай сабе, але […]...

Залата напеву Анатолю Шпількову Залата напеву – зноўку лістапад. Сцішыліся дрэвы – хутка новы лад. І цябе ізноўку памяць агарне – кіне […]...

Вясновы дзень Вясновы дзень быў радасцю даўгі, Ды скарацеў, зрабіўшыся зімовым. Цяпер даўжэе ноч маёй тугі, Яна не падуладная замовам. Я разумею […]...

Пашанцавала мне з табой, Радзiма Калі парадны строй праходзіць міма, Там крочыць нехта іншы, а не я. Не я абараняў цябе, Радзіма, Табе не дапамог […]...

Гэй, зямляча! 1. Сёлета папрацавалі добра І у першы раз за колькі год Зладзiлi ў далёкую дарогу Паглядзець, дзе як жыве народ. […]...

Цымбалы Звіняць вясёлыя цымбалы, І кружыцца лісток апалы… Зняверам, нібы землятрусам, Паруйнаваны нашы душы… Мы больш не полымя, мы – скрухі… […]...

Чараванне душы Нагадай мне, цыганка, Шмат радасных дзён, Неспадзейных і добрых навін, Слоў аб шчасці сюды Чым найбольш прыпалонь, Вестак радасных крыху […]...

Спеў маёй душы На шляху раптам прыпынюся У вясновых дзівос пару. Пра красу роднай Беларусі З-пад нябёсаў спяе жаўрук. Пеючы ў вышыні адрання, […]...

Роднаму слову Я хачу, каб ты жыло, маё харошае, трапяткое, мужнае і сціплае… Ведаю, што не куплю цябе за грошы я, шапаткое, […]...

ЗВОНКІ ВЕЧАР Званочкі хаваюцца ў травах, Званочкам і ў полі не цесна. І шчыра звіняць, і ласкава У хлебе жытнёвым і песні. […]...

У вясковай лазні Вясковая лазня. Палок. Расплывіста цені ў радок. Мужчыны, сапраўдныя д’яблы, – Якочуць у пары заядла. Здаецца – з плячэй ужо […]...

Я дзедзіч неба Я дзедзіч неба, Асушка хлеба, Вясковай мовы, Каня падковы, Брыля з саломы, Уласнай стомы; Васпан вадзіцы, Зары сьвятліцы, Красы палеткаў, […]...

Ліпень Змешвае ліпень шчодра, Як парфюмер заўзяты, Пахі суніц, чабору І сырадою з мятай. пахне лилеяй белай І шашлыком нярэдка, І […]...

Спрадвеку ў свеце так вядзецца Спрадвеку ў свеце так вядзецца, Вядзецца так ад веку ў век: Красы шукае чалавек i да красы душой iмкнецца. Чаго […]...

Твае слёзы Ты казаў, што мужчыны не плачуць… А твае даражэйшыя вочы Былі сёння ў слязах, не йначай. Ці прасохнуць яны да […]...

ЧАСЫ ЧАСЫ Часы бягуць адважна на сцяне, Я ў задуменні – ў крэсле – ў адзіноце, Не хочуць стрэлкі запытацца у […]...

Плачуць ў ночы нябесы Плачуць ў ночы нябесы, мо душа іх баліць? Шум дажджу, нібы дроб барабана, Нібы спевам жалейкі вецер гучыць, Звіняць шыбы […]...

Два штрыхі да вядомай ісціны Даказана і войнамі, і голадам, Што падаюць раней Мужчыны-волаты. Жанчыны ж Застаюцца жыць удовамі, Засмучаныя думкамі бядовымі. Таму Спачатку падалі […]...

Дашкевіч Галіне Мікалаеўне Галіна Мікалаеўна Дашкевіч- Паляшучка родная мая, Ад Турава, Найды і Людзяневіч Паэзія прачулая Твая. Ад крыніц палескіх – чысты голас […]...

Дзе ж быў Твой народ, мая Радзіма? Дзе ж быў Твой народ, мая Радзіма? калі пілавалі ворагі цябе. забівалі твойго сына… стаяць на могілках матулі ў журбе. […]...

***Празрыстая ціша, як шкло Празрыстая ціша, як шкло, і чуйная, быццам бяздонне. Дрыготкае рэха сэрца сцяло, як сцінаецца сонцам сутонне. І голас лясоў… і […]...

Слуцкія ткачыхі Ад родных ніў, ад роднай хаты У панскі двор дзеля красы Яны, бяздольныя, узяты Ткаць залатыя паясы. І цягам доўгія […]...

Кахаў, кахаю і буду кахаць Кахаў, кахаю і буду кахаць, А ёй падалося, хачу абражаць, Каханых ніколі не абражаюць, Каханых толькі кахаюць. Кахаюць без мэт […]...

Ведаем, жывём занадта мала Ведаем, жывём занадта мала, Каб на прыканцы не шкадаваць, Што не ўсё, чым доля нас вітала, З годнасцю мы ўмелі […]...

Ямỳ Цеплым подыхам, Ціхай ласкаю Ты кранай мяне. Будзь мне казкаю. Добрай, сонечнай. Незлічонаю. Будзь маім цяплом. Цемрай чорнаю. Барані мяне, […]...

Патамушта без запалак Яблыневы сад згарэў, Маргінал-канібалізм, І парэшткі жэруць дрэў Міліён галодных пыс. Піце кроў з маёй рукі, Пахмяліцца хай звярынец, Піце, […]...

Веі замружу, і ўбачыцца вечар Веі замружу, і ўбачыцца вечар – Белая цэркаўка тоненькай свечкай. Гнёзды шпачыныя пад Палатой. Цені дубоў над халоднай вадой. А […]...

Дзеля маладзеля? * * * Дзеля маладзеля? Дзеля дабрадзеля Мама доню біла Вербнаю нядзеляй. Біла-незабіла. Біла-галубіла: – Доля мая, доня, Што ж […]...

Пад небам Радзімы ПАД НЕБАМ РАДЗІМЫ Я тут і праз падэшвы адчуваю Сляды дзяцінства босага свайго. Крынічнаю вадою ачышчаю Душу ад непатрэбнага ўсяго. […]...

Мае слёзы Я забываў цябе, мая Айчына, Ў часы дажджоў, часы нямог. Я не чытаў цябе, Францыск Скарына… І Багдановічаў “Вянок”. Мой […]...

БАЛАДА ІГНАТА БУЙНІЦКАГА (22.08.1861–22.09.1917) Ад роднай вёскі ў Вільню доўгая дарога, Але дарога гэта– быццам бы да Бога, І ты па ёй ідзеш […]...