Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Пад небам Радзімы

ПАД НЕБАМ РАДЗІМЫ

Я тут і праз падэшвы адчуваю
Сляды дзяцінства босага свайго.
Крынічнаю вадою ачышчаю
Душу ад непатрэбнага ўсяго.

Адзначаны жыццёвай новай вехай,
Гляджу замілавана ўдалячынь.
І ясна так юнацтва чую рэха,
Пад бацькаўшчыны небам ідучы.

У вёсцы пад адкрытым небам танцы –
Язміну водар кружыць галаву.
З дзяўчынкай сарамліваю у вальсе
На хвалях хвалявання я плыву.

Якія словы вымавіць не знаю, –
Дыханнем апякаю вушка ёй.
І зоркі ўзнёсла кружацца над намі
У небе мілай вотчыны маёй…

Дарогі па зямлі мяне кружылі, –
Нярэдка горкім быў чужбіны дым.
Ды дзякуй Богу, як да сэрца жылы,
Шляхі мяне ізноў вялі сюды,

Дзе мары, як калісьці, б’юць крыніцай,
Пачуцці тут выходзяць з берагоў.
І цёплы, летні дождж вярбою ніцай
Спадае з неба роднага майго…

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Пад небам Радзімы - Станіслаў Валодзька