Верш Меж небам з выкапнем
Блакітнае неба, і бруд на зямлі.
Ня ўсё адгарнулі з яе ручайкі.
Ня ўсё расплылося па іншым краям,
ніжэй па іх плыні, і ў той акіян.
Прыдонныя фарбы і пахі паўсюль.
Такі веснавы ранні выгляд пілюль,
якія ў восень, і ў зіму былі
ад неба з людзьмі на вось гэтай зямлі.
Нічога не зробіш. Было так заўжды.
У неба свой погляд на хворыя пні.
А гліна, стрымаўшы ваду ў зямлю,
не надта імкнецца пушчаць і траву.
Паверхня ня трэсне. Запашана шчэ.
Ды толькі шкада і на багну свае.
Шкада багавінню, і збожжу шкада.
А вось пустазеллю, плевелам – дарма.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Пад небам Радзімы ПАД НЕБАМ РАДЗІМЫ Я тут і праз падэшвы адчуваю Сляды дзяцінства босага свайго. Крынічнаю вадою ачышчаю Душу ад непатрэбнага ўсяго. […]...
- О, як шкада сябе бывае О, як шкада сябе бывае, Шкада, шкада, шкада, шкада, Што раптам ты ўсіх забываеш, І над усім – твая бяда. […]...
- Пад жнівеньскім небам Зорным бляскам вочы. Дым ад цыгарэты. Пах таемнай ночы Шэптамі сагрэты. Мой прыгожы, дужы, На крыжы распяты. Бачыш, я за […]...
- Заўжды, заўжды чамусьці верым Заўжды, заўжды чамусьці верым, Што там, за сіняю вадой, Зусім інакшы ззяе бераг, Чым гэты, свой, з яго бядой, З […]...
- Я – сын зямлі Я – сын зямлі, нашчадак хлебаробаў. Услед за сонцам доўга мне брысці. Быў надта б рад, каб хоць зярняткам дробным […]...
- Над краем старажытным Над краем старажытным Сёньня хмары, І клёнаў золата Спакою не дае. Умольны погляд свой Ськірую ў неба-мару І папрашу у […]...
- Не губляйце сілу духу Не губляйце сілу духу Ў час няласкавы, ліхі! Ёсць і ў злЫбядзе прадуха, Што ратуе ад тугі! Засумуецца спрасонку – […]...
- Раве над морам, б’е віхура Раве над морам, б’е віхура, За валам вал, нібы гайня. Ды толькі б як не выла бура – Жыве па-свойму […]...
- Я гляджу ў твае мілыя вочы Я гляджу ў твае мілыя вочы, Я апамятацца не магу нават, Вочы погляд прыбраць не хочаць Ад тваіх мілавідных плямак. […]...
- Тое, што выйшла з мяне Калі мяне заўтра раптам не будзе, То гэта не дрэнна, а наадварот… Толькі шкада, калі добрыя людзі Ніколі не зробяць […]...
- Быць аптымістам па жыцці складана *** Быць аптымістам па жыцці складана, Бо сумнае ў момант можа акружыць. Ёсць выйсце, праўда, й тут: аддана Радзіме-Беларусі паслужыць! […]...
- Прамiльгнулi лясы маўклiвыя Прамiльгнулi лясы маўклiвыя Мiма вокан Цягнiка “Брэст-Масква” iмклiвага Вось i восень… Журавоў галасы адлётныя З неба чую Уздыхнуць iм услед […]...
- Дзякуй за гэты вечар Дзякуй за вечар той, Вечар дзіўнай сустэчы, Дзе знайшоў цябе погляд мой. Там, пад зоркамі летуценна, Па ўскрайку горада і […]...
- Перакройванне шыняля – Нешта вы, маці, сыноўскі Шынель гэты доўга хавалі. Зараз прыкіну, Што можна пашыць з яго Вашаму ўнуку. Вось толькі […]...
- БАХ Па тэлевізары аднойчы ішоў звычайны рэпартаж аб долі горкай, у няволі. Каго? Не помню зараз я. Было шкада. Туга аб […]...
- Хачу любіць Хачу любіць. хачу так моцна закахацца, каб не было ні неба ні зямлі каб не было праблемаў і няшчасця каб […]...
- У стынь-ваду У стынь-ваду апошняга спаткання закіну чорны брук начэй, перакладу мелодыю кахання на мову вуснаў, рук, вачэй. Як і заўжды, змаўчу […]...
- АФІЦЭРЫ Колькі раз Вам казалі трэба, Колькі раз наперад ішлі, А навокал у зорках неба І абшар нашай роднай зямлі Афіцэры […]...
- Хлебаробы Вось яны ідуць гуртом абедаць, Дрэнна апранутыя, маўчкі. Хлебаробы, ці ж іх нам не ведаць, Нашы вескавыя мужыкі. Хлебаробы – […]...
- Раптам нешта ў душу накоцiць Раптам нешта ў душу накоцiць – Што было, я пачну ўспамiнаць Бачу – дрэвы ў далёкiм годзе Па калена ў […]...
- Злівай ваду Прыйшла камісія кантролю у той дурдом, што ледзь жывы. Пытанне простае павольна яна паставіла з журбы. – Як вы праводзіце […]...
- КРАІНА БЕЛАРУСЬ Шаснаццаць год тут гармідар. Шаснаццаць год краіна гіне. Шаснаццаць год ідзе “базар”. Шаснаццаць год, як на чужыне. Краіна НАША – […]...
- Ведай свой шлях Мае свой погляд чалавек любы, На дождж за акном, на хвалі вады, На сябра ўчынак, на мамчыну пяшчоту, На сонца […]...
- Калі выпіша лёс мне мандат Калі выпіша лёс мне мандат, Як было ўжо не раз, на чужыну, Бумерангам вярнуся назад Да цябе, дарагая Айчына. Бо […]...
- БАЛАДА ВІТАЎТА ВЯЛІКАГА (1350-1430) …Вязуць карону, як ваду жывую, Старому князю, у якога ёсць Усё і ўсё ў часіну залатую Было і быў […]...
- Божы аўтограф Калі пан Бог хадзіў Па створанай Ім зямлі – Рабіў ён не толькі дзівосныя цуды. Паэт і мастак, Тварыцель Пацалаваў […]...
- Усё было: і сон, і парыванне Усё было: і сон, і парыванне, Высокі ўзлёт, і марнасці сіло, I нараканне, і самаз’яднанне. Нянавісці ніколі не было. Нас […]...
- Прызямленне З нас кожны у дзяцінстве – летуценнік. І я ж калісь пад шэпат траў Лавіў рукой бліскучыя прамені – І […]...
- Хмарнае неба Хмарнае неба, хмарны настрой, Што кладу на свой аналой?- Ці нікчэмнасьцьі слоў пустэчу, Ці святыя, каштоўныя рэчы. Што было, зберагчы […]...
- Выпала Напэўна выпадак і бог, Каб на яго заўжды маліцца. Але каб выпала ўсё ж Паставіць трэба не забыцца! І тут […]...
- Яна выказала што хацела А. Г. Яна выказала што хацела. Што пачула, што набалела. Ён моўчкі смакаваў цішыню, Якая зрэдчас паланіла душу. Сэрцы званамі […]...
- Колькі Колькі шляху, прабач, У нас пройдзена міма. Мы з табою не побач, Дзе быць былі павінны. У жыцця свой этап […]...
- Я пакрыўдзіў цябе учора Я пакрыўдзіў цябе учора Ты за гэта мяне прабач Не шкада мне нічога, нічога Каб не чуць белай кнігаўкі плач […]...
- Родны кут. Зімовая замалёўка Зноў зімa. Стаіць мароз траскучы. Белы колер захапіў прастор. Мільгаціць, іскрыцца снег скрыпучы, Вабіць погляд студзеньскі ўзор. Ад імжы срэбрыстыя […]...
- Буквар Маці сына пытае нясмела: “Ты чаму мой сынок беражэш, Гэты скрыначак ззяючых ведаў І з сабою ўсюды нясеш?” Сынку ўслых […]...
- Муторык Без асаблівага жаданьня, Без асаблівай цішыні, Без асаблівага спазнаньня, Без асаблівай цеплыні, Без асаблівае свабоды, Ня надта дбаючы пра лёс, […]...
- Што мысліцца чалавеку Што мысліцца чалавеку Краіны яго пасярод Ён думкай ляціць далёка На захад ці на ўсход Шчомысліца – мяне знову Цягнік […]...
- Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...
- Эцюд Сцежка з рэчкі п’е ваду. Смела гаспадарыць спёка. За вадою ўслед іду – Мне свой цень Цягнуць нялёгка. Спёкай лашчаны […]...
- У вас было такое У вас было такое: Праб’ецца сонца з хмары, Кругом шчаслівасць твараў, А ў сэрцы змрок трывогі, Нібы твая дарога Заўжды […]...