Верш Прытча
У горад ішоў падарожнік аднойчы,
Убачыў сівенькага дзеда і збочыў.
Пытае ў старога:”А не скажаш мне, дзеду,
Ці ў горад змагу я дабрацца к абеду?”
“Ідзі”,- дзед адно толькі слова і кінуў.
Пайшоў чалавек. І пачуў праз хвіліну:
“Калі цябе хто не падкіне на возе,
Абедаць ты будзеш, сынок, у дарозе.”
Прахожы здзівіўся такому адказу:
” Чаму ж не сказаў ты мне гэта адразу?”
” Мне трэба было паглядзець, як ты крочыш-
З такою хадой будзеш толькі да ночы!”
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Школьная рапсодыя Чаму са школы ўсе бягуць? Пытанне гэта без адказу. Чаму у школу не ідуць, Ці два гады – і прэч […]...
- Вішнёвых кветах файны пах Вішнёвых кветах файны пах П’яніць салодкім мёдам. Вясна праскоквае ў вачах Чароўным карагодам. Яна бяжыць, нібы дзіця, З усмешкаю на […]...
- Прытча “Люстэрка і шкло У бацькі неяк сын спытаў: – Чаму – у беднага бываю – Ен сам багацця не прыдбаў, Але хоць як […]...
- КАЛіСЬ Прыгнаўшы ўвечары каровы, Адразу падаў, засынаў. Была вячэра ўжо гатова – Вячэраць бацька падымаў. Я шкрабаў лыжкай дзе папала – […]...
- Ты і я на возе Ты і я на возе Лугавога сена. Вечар па дарозе Пах рамонкаў сее, Сцелецца туман І цвіце курган Кветкай сосен […]...
- Прытча пра лёс Жылі калісьці ў вёсцы тры сястрычкі. Адна была пустой, гультаяватай, Другая – нуднай злюкай-істэрычкай, А трэцяя – прыгожай і рукатай. […]...
- Прытча аб зайздрасці Прыйшоў да Майстра самурай – І ўбачыў геній чалавечы… Ды ўвёў сябе ў такі раздрай, Што сам з сабой бубнеў […]...
- Люблю Ашмяны Мой горад – Ашмяны, я тут нарадзіўся, І кожны куток твой люблю я да слёз. Табой я, мой горад, заўжды […]...
- Баран Баран брахаць наўчыўся, як сабака, Дзе толькі ні ідзе, усё – гаў! ды – гаў! “Ого! – здзівіўся Конь, – […]...
- Куды ж вы дзеліся, ліцьвіны? Куды ж вы дзеліся, ліцьвіны? Чаму пакінулі сьвет гэты? Чаму ня бачу “Пагоні” сьцягі? Чаму бачу сьцяг я саветаў? Заўжды […]...
- Маці і дзіця Маці корміць сыночка. – Я суп твой есці не магу! -Еш, еш, а то заву Бабу Ягу! -Ты, мамачка, упэўнена, […]...
- Мова I няма раднейшага слова За прасцейшае гэта “мова”. Гэта слова гучыць у хаце, Дзе мая засталася мацi, Гэта слова гучыць […]...
- Ветлівы Мінск Тут любімых вуліц вераніцы На праспекты шумныя выводзяць, Нібы рэчкі з чыстае крыніцы Ў велічныя рэкі пераходзяць. Гэты горад, чысты […]...
- У небе стынь У небе стынь, у аблогах імшары, Сцяўся звонку задумлівы шлях. Рассыпае зіма свае чары Па зямлі ў яе на вачах. […]...
- Прытча пра муху Жыла-была на свеце муха – Гарэза, неслух, весялуха. І давялося ёй “пад мухай” На стужку ліпкую зляцець. Яна ад жудасці […]...
- Прытча пра двух манахаў Манахі-святары – стары і малады – Вярталіся аднекуль у абіцель. Ды шлях ім заступіў прасцяг – абшар вады – З-за […]...
- Як сустрэну прыгожага Як сустрэну прыгожага, з хвалістым чубам, Дык адразу успомніцца колішні, любы… Толькі любым цяпер вось яго я назвала, А тады […]...
- Прытча “Вядро з яблыкамі Купіў сабе маёмасць чалавеча – Вялікі новы дом і сад фруктовы. А з імі атрымаў (ой, недарэчы!) Суседа – і […]...
- Маленькі сынок Маленькі сынок… *************************** Што зрабілася, брат? Стаў зусім ты чужы… Мы ж стаялі ў рад На бацькоўскай мяжы. Ты малодшанькі […]...
- Ты мяне навучыў любіць Ты мяне навучыў любіць, Верыць зноў, спадзявацца разам. Гэта штосці большае, чым любоў, Гэта нібы пытанне ўсім адказам. Гэта нібы […]...
- У дарозе да цябе У дарозе да цябе Жыццё маё праходзіць. У чаканні і мальбе Дзень кожны адыходзіць. У дарозе да цябе Любоў мая […]...
- Футра Футра Лявону думка дакучала, Не мог пазбавіцца ніяк. Як песня ў галаве гучала, Хоць быў на песні не мастак. Адпрацаваў […]...
- Фальш Чаму ўсё так? Чаму заўсёды? Не ведаю! Усё гэта фальш… К табе даўно не йдуць ўжо ногі, І хто адкажа, […]...
- Мне горад пустынны заўсёды Мне горад пустынны заўсёды, Там гулка…і ўсё ж такі глуха. Пустэльня на сэрцы прыроды Гудзіць і трашчыць на вуха. Вядзе […]...
- Буквар Маці сына пытае нясмела: “Ты чаму мой сынок беражэш, Гэты скрыначак ззяючых ведаў І з сабою ўсюды нясеш?” Сынку ўслых […]...
- Гомельскія маскалікі (паходжанне жанра–глядзіце balachonau. puls. by ) Хто плявузгаў, што ліцвіны Ды не ўмеюць пахмяляцца- Паспытае ён дубіны Ля лядовага палаца. […]...
- Сынок мой Сынок мой… Мой першынец, мой хлопчык цёмнарусы, Мінуў прысягі урачысты час. Будзь верным абаронцам Беларусі, Яна, як маці, думае пра […]...
- 15.30 15.30 Чакаю…Хвіліну! Мінула гадзіна. 16.30 Чакаю…Ды дзе ты? Я сонцам сагрэты. Зімою. Сумую. Не йдзеш. Чаму з сэрца гоніш І […]...
- Справа Я аддаў ёй свае сэрца, Яна сказала – гэта брак Але не трэба кідаць справу Каханне не даецца так! Шляхі […]...
- Бездапаможнасьць Чаму ня згасла сонца? Чаму не пераапранулася неба У чорныя хмары? Чаму ня змоўк сьмех? Чаму не перасталі гуляць дзеці […]...
- Грунвальдская балада (Паэма-трыпціх) 1 – Груганы ляцяць, груганы! Крумкачы крычаць, крумкачы! Да вайны крычаць, да вайны… – Памаўчы, сынок, памаўчы! – Ды чаму […]...
- Зь дзённікаў – Ня чуць, хто крыкнуў хто выстраліў. ня бачыць крывога шклу тэлевізару – Не для таго я душу табе даў. […]...
- Ёсць тыпаў некалькі дамаў Есць тыпаў некалькі дамаў: што цягнуць плен жыццёвых драмаў, бясконцы непад’емны клопат дзен, аддаючы ўсю цяплыню, надзею, сон- І проста […]...
- Хто? Хто першы хмыкнуў і сказаў: “Хай хоць патоп пасля мяне!”? Хто першы шклянку паднімаў З усмешкай: “Ісціна ў віне!”? Хто […]...
- Па дарозе да вясны Па дарозе да вясны, На левабярэжжы, Сняцца лёгкiя нам сны, Ды не нам – належаць. Там нi здрады, нi маны, […]...
- Песня юнацтву Ты не плач, мая птушка-зязюля: можа, хто за цябе дакукуе, пералічыць шляхі і дарогі і згадае былыя трывогі. Вы па […]...
- Калі здраджваеш сваё сэрца Калі здраджваеш сваё сэрца, Дык чакай у жыцці бяды. Ты не зможаш без сэрца сагрэцца, Без яго ты не будзеш […]...
- Я цябе – забуду Я цябе – забуду, Ты мяне – ніколі! Стану я свабоднай, Будзеш ты ў няволі. Будзеш ты з грашамі, Толькі […]...
- Валацуга Гавань народаў, Горад пад вежай Зноў валацугу вітае віхурам. Валіцца ветах З выцвілай сцежкі Выспаў пагоркаў, Дахаў панурых. Горад-апоўзень, Горад-замежжа, […]...
- Дуб ля Каложы Стала рыжаю Гародня, Прачасаў ёй Нёман чуб; Мо, гуляць пайсьці сягодня, Прывітаць маўклівы дуб. Ён расправіў ля Каложы Так адважна […]...