Верш Апошняе спатканне
Чаму ж ты, мая радасць,
не прыйшла
на нашу развітальную сустрэчу?
Мо восень сцежку лісцем замяла
і змрокам сум
накінула на плечы?
А ён палаў – чакальны наш касцёр,
галінкі перасохлыя гарэлі.
Я да кастра туліў сваю далонь,
каб мае рукі
і цябе сагрэлі.
Касцёр датлеў,
і зрэшты ён патух.
На неба высыпалі густа зоркі.
Навісла ноч.
І мы з агнём удвух
азяблі
ад бязмоўнае гаворкі…
Ещё вершы:
- Касцёр для дваіх КАСЦЁР ДЛЯ ДВАІХ Нас доля звяла і ад шчасця цвіла, Як луг, на якім ты вяночкі пляла, Я ж, быццам […]...
- Апошняе жаданне Апранула народныя строі, Скрыпку ў рукі пяшчотна ўзяла, Каб пачулі й за Лысай гарою Пра цуд-кветку, што ўноч расцвіла. Купалінка […]...
- Апошняе спатканьне з Веранікай Далёка ад роднага краю, Чый вобраз па кроплі зьбіраў, У трызьненьні белага маю Самотны паэт паміраў. Ён ведаў, што болей […]...
- Бездапаможнасьць Чаму ня згасла сонца? Чаму не пераапранулася неба У чорныя хмары? Чаму ня змоўк сьмех? Чаму не перасталі гуляць дзеці […]...
- На ўзлессі свецяцца наскрозь асіны На ўзлессі свецяцца наскрозь асіны, Як перад сонцам юная далонь. Дубы завуць мяне на імяніны, I я нясу вітальны свой […]...
- На спатканне з мінулым Я чакаю ЦЯБЕ і іду на спатканне, На спатканне з мінулым. Гляджу на шляхі… Прыцярушвае снег мітуслівае ранне, Манатонна стракочуць-пяюць […]...
- А ці памятаеш тое спатканне А ці памятаеш тое спатканне – Як квітнелі сады па начах? Зоркападам ўсміхалася ранне У бурштынавых неба вачах. Як анёлы […]...
- Наша спатканне Я ўсміхнуся табе, як мага прыгажэй, І завяду цябе ў сад з салаўямі. На лаўцы з дрэўна з табою там […]...
- Спатканне Цярпліва ён чакаў дзяўчыну. Дубелі пальцы на руках. “Як здарылася? гэта ж дзіва! Спазніцца можна на гадзіну, Але ж не […]...
- Іду на спатканне Кусты серабрацца ў расінках, І цягне з ракі прахалодай. Іду я знаёмай сцяжынкай, Увечар, прад сонца заходам. Іду. Прыбярэжныя дрэвы […]...
- Апошняе слова маё Апошняе слова маё – табе. Апошні світанак. І сонечны ранак. Апошні мой позірк і покліч, і дотык – усё, усё, […]...
- Выпадковае спатканне Выпадковае спатканне Аб’яднаяла гэты шлях… А цяпер, апавяданне- Белых крылаў лёгкі ўзмах… Яна-буйная рэчка ў полі, А ён змагар уласнай […]...
- Не кахаю Ужо не кахаю, бо часу няўмольны бег дзесьці знікае. Я не кахаю. Навошта крылы ламаць і падаць, калі ўжо і […]...
- Апошняе слова Ці даўно, ці нядаўна холад сэрца сцябаў і ў кроў разадраў, абадраў. Ен круціў, разбіваў ланцугі і каханне, плакаў і […]...
- Ліпа Зноў вясною ліпа зацвіце, Мне яна нібы напамінанне. Колькі год прайшло, але яшчэ Не забыла першае спатканне. З неба зоркі […]...
- Трасцянец (надпіс на помніку) Мы, тысячы ахвяр – жывы людскі касцёр, надзей сатлелы цвет, асыпаны на жвір, – звяртаемся да вас, братоў сваіх, сясцёр: […]...
- Апошняе жаданне Касцюшкі Апошняе жаданне Касцюшкі Вясной 1817 года, за паўгода да смерці, стары Тадэвуш Касцюшка, жывучы ў Швейцарыі, склаў тэстамент, паводле якога […]...
- Ты не пытайся ў мяне Ты не пытайся ў мяне пра што я думаю калі, Сад за акном маім цвіце, спяваюць песні салаў’і? Чаму ў […]...
- Апошняе каханне, бы восеньскі туман Апошняе каханне, бы восеньскі туман – Здаецца, прыйдзе дзень, і вось яно растане… Апошняе каханне – спакуслівы падман Перад сівой […]...
- НОВАЕ ЖЫЦЦЁ Цяпер мне студзень поўніць сэрца цеплынёю, Сярод зімы гарыць святы агонь. Бог адарыў дзіця сваёй душою, Прыклаўшы да яго магутную […]...
- Сафійскі сабор Калі пазалотай кране зараніца Крыжы на бязважкім Сафійскім саборы, Узносіць ён стрункія рукі званіцаў Да першае зоркі з маўклівым дакорам: […]...
- Цяжар бясконцы ставiць у вiну Цяжар бясконцы ставіць у віну… Чаму няшчасна ты мая Радзіма? Мне боль твая цяпер не ў навіну! Без слёз мне […]...
- Калыханка неба Заспявала неба калыханку Кроплямі празрыстага дажджу. На далонь-падушку! І да ранку Казку за павекамі гляджу! Прытупілася ўсведамленне – Дождж ва […]...
- Зоркі былі супраць нас Ты быў маёй недасяжнаю марай, Я – твой пякельны экстаз. Катам ты стаў, а тваёй я ахвярай, Зоркі былі супраць […]...
- У прыёмнай перад Смерцю – Чаму тырчаць у прыёмнай душнай, Чакать трывожна судны час? Давай-ка, Смерць, з табой нясумнай Махнем па чарачцы за нас. […]...
- Цеплай ціхай ночкай Цеплай ціхай ночкай, Па дарожцы, Неба зоркі рассыпала, Зоркі рассыпала, Ды на свята прыглашала. Там, дзяўчынка та гуляла, Русы косы […]...
- Мінулага шматлікія паэты Мінулага шматлікія паэты Мову родную ў вершах шанавалі. Каб не загінула яна, было іх мэтай, Каб гэты скарб нашчадкі атрымалі. […]...
- Табу Мая любоў – табу – замкнёнай жарсці круг. Чапаць яго – надум бязлітасны і гіблы. Чаму ж ізноў тану ў […]...
- БАЛАДА СЯРГЕЯ ДАРОЖНАГА (25.02.1909-19.07.1943) Беларусь больш не стане крыжам Пры дарозе з Хрыстом распятым. С. Дарожны Палымнее касцёр у турэмным двары- Гэта проза […]...
- Прага Напоўніцу наталіцца… Мая жадае смага. І сквапна напіцца, Дзявочай прагай. Ад цябе не чакаю, Ні кроплі спатолі Анічога не маю, […]...
- Дома Дзень ад дажджу даўно патух, І ноч брыдзе па цыферблату, А я вясёлы, як пастух Пасля зарплаты. І адчуванне, быццам […]...
- Дабра нялёгка сеяць зерне Дабра нялёгка сеяць зерне, І манна не ўпадзе з нябёс. Бывае, так жыццё паверне, Што ад цябе адступіць лёс. Пакуль […]...
- Малюеш зоркі сам сабе? Малюеш зоркі сам сабе на ВЕРШЫ. РУ? І тым спрабуеш дасягнуць сусветнай славы? Але ж, дзівак, каго ты хочаш падмануць? […]...
- Ты мне інакш не гавары Ты мне інакш не гавары. Усё вастрэй аб доме памяць, Калі ў скверы на кастры Зноў восень дворнічыхі паляць. Гарыць […]...
- Карункавы парасон Карункавы парасон… ******************************* Дрэвы скінулі адзенне Ды застылі ў задуменні. Толькі елкі, толькі сосны Ўсё такія ж, як у вёснах. […]...
- Чужыя вокны На замёрзлых вокнах зоркі, воку непрыемны – колкія. Подыхам сваім сагрэю рукі, толькі ў сэрцы мяккім – грукі. Заліваю горла […]...
- Выплылі ў неба цёплае, летняе Выплылі ў неба цёплае, летняе Зоркі ўначы. Як зберагчы пачуццё маё светлае, Як зберагчы? Вусны пяшчотнаю ласкай прасіліся Усё апаліць. […]...
- Непрыкметна падступіла восень Непрыкметна падступіла восень – Хутка пацямнела неба просінь, Выстылі маўклівыя прасторы, He гарыць касцёр на касагоры I плывуць ад лесу […]...
- Там, дзе спеюць туманы Там, дзе спеюць туманы. За далёкай вярстой, Ў садзе цёткі Ліксаны Густа б’е лістабой. Ў садзе цёткі Ліксаны Ветры спаць […]...
- Мне сніліся рукі твае Мне сніліся рукі твае ‐ пяшчотныя і нясмелыя, кволыя, ціхія, белыя. Мне сніліся рукі твае ‐ даверлівыя і гарачыя, смуглыя, […]...