Верш Верш удзячнасці Пімену Панчанку
I страшна падумаць,
і страшна паверыць,
ва ўсё,
што было між людзьмі.
I што будзе?
I страшна,
як б’ецца аголена сэрца,
і страшна,
як б’юць па аголеным сэрцы,
якое з любоўю
аддадзена людзям.
Абпалена горла
пакутаю песні.
Як можна?!
He пляскайце полымю ў ладкі!
Хвіліну маўчання! –
I сэрца васкрэсне,
любоў уваскрэсне.
I ўбачаць нашчадкі:
Як бацька
гатовы быў сына праклясці,
як рвалі мы жылы,
як рвалі нам нервы,
як страшна было –
узляцець,
а не ўпасці,
як мы адраджаліся
Сорамам з Гневам.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Верш удзячнасці С. Б. Так радасна дзякаваць кожнаму, Хто Богам падораны мне. Паспець бы, пакуль прамільгне Мой век электрычкай апошняю, Пажоўклым лістком […]...
- Хвіліна маўчання Хто ў вечнасць пайшоў, Таму годы здаюцца хвілінамі. Ды гэта хвіліна, Здаецца мне, Так і для іх Няспешна праходзіць, Звязуючай […]...
- Мне не страшна зараз быць вар’ятам Мне не страшна зараз быць вар’ятам. Было б горш, калі б я ім не быў. І ў цемры жыў сваім […]...
- Маленькая дзяўчынка Маленькая дзяўчынка аднойчы запытала У п’янага радзіцеля: “У чым жа сэнс жыцця?” І бацька спрабаваў ёй адказаць. Ды мала было […]...
- Гімн Асіповічам Гімн Асіповічам Наш горад, ты для нас з дзяцінства, Як маці і як бацька быў. Ты грэў і песціў нас […]...
- Упершыню ў садок дзіцячы Упершыню ў садок дзіцячы бацька Прыйшоў – дадому сына забіраць. – Каторы Ваш – пытае выхавацель? – Ды мне ўсё […]...
- Шаноўны крытык, гэта дрэнны верш Шаноўны крытык, гэта дрэнны верш: не то каб вельмі крыўдна за дзяржаву; было — і гордасць адчуваў не менш… Ды […]...
- Ціхі верш Ціхая засень старэнькай альтанкі. Ціхае шчасце – Шэпат каханкі. Ціхія гукі. Цёплыя рукі. Лісця чаромхі вячэрняя споведзь. Вусны дыханне спалохана […]...
- Калі я дапішу апошні верш Калі я дапішу апошні верш І духам узнімуся над зямлёй, Я палячу туды, Дзе ты Жывеш, Каб стрэцца і развітацца […]...
- Мы – самыя, самыя, самыя! Мы – самыя, самыя, самыя! У нас – найхутчэй, найвышэй! Такою крыклівай рэкламаю Нам білі штодня між вачэй. Нямала было […]...
- …меньш за ўсё Няма ў нянавісці падтрымкі. Трымае ўсіх людзей любоў. І “хросны бацька” быў не бітай, Не толькі ведаў гвалт і кроў. […]...
- БАЛАДА ГЕНРЫКА ДМАХОЎСКАГА (14.10.1810-14.05.1863) Палын… Пажарышчы… Магілы… Груганнё… Але жыве твой край! Ён па сцяжынках слёз Прыйшоў у сэрца, у якім цвіце агнём […]...
- Углядайся, мой сыне, пiльней углядайся Углядайся, мой сыне, пiльней углядайся У святыя абрысы бацькоўскай зямлi. На чужыя спакусы душой не паддайся, Каб нашчадкi мяне за […]...
- Жаданне паэта Жадае маўчання душа, А ранак – у крыку варон, У гудзе машынным шаша, Гучыць дзесьці вальс, нібы сон… Прасцяг – […]...
- Старэчая любоў “Старэчая любоў”… Нашто такія словы?! Пакуль кахаеш ты, гадзін не лічыць лёс! Калі дзеля любві на подзвігі гатовы, Хай не […]...
- Верш, напісаны за паўгадзіны да таго, як нічога не здарылася Вы ведаеце? не? а я ведаю дакладней я здагадваюся пра гэта я здагадваюся што хутка адбудзецца нешта але пакуль ня […]...
- Ценям Касцюшкі Легіянеры, маршам, йшлі! Коні, рвалі, вудзілы! З дахаў, пыл, ляцеў! Сэрца, агенчык, грэў. Хай, ня змрэ, той Легіён! Бо, на […]...
- А я радзіме верш ці нарадзіў А я радзіме верш ці нарадзіў, Які б за мной радзіма паўтарыла, Які б у спёку свежа халадзіў, А ў […]...
- Дыптых ДЫПТЫХ І Пагавары са мною моваю нястомных птахаў, якія вяртаюцца ў гняздоўі, дураслівага ветрыку, што кудлаціць пасмачкі валасоў, усхліпаў хваляў, […]...
- Верш, якi разарваў вецер Яшчэ адна душа недзе памерла, Я пасумую над ёй з гітарай у шэрым куце сваім. Не знаю, ці была яна […]...
- Я напішу верш для цябе Я напішу верш для цябе Удзень самотны і журботны. Як сонца ўтопіцца ў вадзе – Я напішу верш для цябе. […]...
- Сьвятая праўда Сёньня, Божа, іконы твае сьмяяліся. Праваслаўны бацюшка Міхаіл Царквы Трох Сьвяціцеляў за стырном у нецьвярозым стане спынены супрацоўнікам ДАІ (зусім […]...
- Матуліна любоў Дзіця! Чаго табе няймецца? Чаму мяне хвалюеш зноў? Ты зразумей: заўжды ад сэрца Ідзе матуліна любоў. І калі, нават, трошкі […]...
- Уяўнасць Сцежка вузенькая ўецца Ад дарогі к хаце. -Як там вам цяпер жывецца, Бацька мой і маці? Я іду з дарогі […]...
- Вечаровая малітва І дождж, і сьнег, і сум адвечны мой. І кнігі бескарысныя, і песьні. І час ляціць над мёртваю травой, І […]...
- Ў невядомасць на карветах Кіслата – Два карабіна, Аскарбіна, Караліна. А яшчэ рэвітку. А на голку нітку. На шчацэ Ў кібітку Соль нібы наколку […]...
- Развага Усё зьмяняе нашае жыцьцё, Пачуцьці..Фарбы восені нарэшце. Але ня спыніш чалавека развіцьцё, Каштоўнасьці застануцца навечна. Любоў ды вера – вось […]...
- У хвіліны роздуму У хвіліны роздуму Першы раз бачыць хата такое застолле, Я гасцям вельмі рада. Ім сёння раздолле. Хай яны весяляцца, пяюць, […]...
- Вечарына-вечарына Вечарына-вечарына Ой, згубiла мацi сына Сын iз дзеўкай недзе ходзiць Душу мацi цiха зводзiць Вечарына-вечарына Гору матчыну прычына А шукаць […]...
- Васілёк Як забыць вы мне скажыце, васількі тыя у жыце? Іх блакітныя галоўкі выглядалі з жыта лоўка. Хоць на ўскрайку тых […]...
- Сто раз Сто раз уваскрэсне і памрэ Мая душа ў абліччы новым. Быць заўтра ноце”до” ці “рэ”? Слугой Хрыста ці Казановай? На […]...
- Беларуская памяркоўнасць Аднойчы просіць бацьку карапуз: -Ты раскажы мне, калі ласка, тата, Што значыць – памяркоўны беларус. Якраз быў бацька справаю заняты: […]...
- Мір і вайна І колькі чалавек не сумаваў, Назаўтра ўсё адно будзе не кепска. Хоць душу д’яблу ён прадаў, Да цеплыні, дабра цягнецца […]...
- Дзве пралескі Ранняя вясна, Ты мяне чаруеш! Фарбамі святла Землю ты малюеш. Колеры твае – Далікатнасць, свежасць. Краскі ў траве Да цябе […]...
- А што сэрца? Каму яно патрэбна А што сэрца? Каму яно патрэбна, Калі ўсе глядзяць толькі на цела? Калі вочы палаюць дзіўным срэблам, Але ім ўсё […]...
- Бацька Дняпро (абрадовая песня) Выйдзем на Маслёну Да Дняпра вялікага, Разам з ім абудзім Мы мядзведзя дзікага. Бацька Дняпро, чаму ж ты нявясёлы? Паглядзі […]...
- Бел-чырвона-белая калыска На радзме сэрца ў глыбіні, У краіне нашай перамогі, Ля празрыстых водаў чысціні Бел-чырвона-белыя дарогі. Дзе вятрыска лётае у снах, […]...
- Трагедыя Чарнобыля Шмат гадоў прайшло з тае даты, Калі ў небе раздаўся гром, Людзі думалі – гэта салдаты, Зноў з’язжаюцца на палігон. […]...
- Ад крадзенага не пасыцееш Даў Бог сыноў-пагодкаў чалавеку. Яны ў пяшчоце бацькавай раслі Не тое, каб зусім ужо няўмекі, Але ні ў чым майстрамі […]...
- Хай гады знікаюць Хай гады знікаюць – памяць застаецца: Што раней спазналі, у сабе нясём. І таксама сонца з неба нам смяецца: Як […]...