Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Зімовае

Зімовае
Зіма пранізліва-сцюдзёна
Нясе парадкі зноў свае.
Жыву надзеяю штодзённа,
Але ж як сонца нестае!
Не зменіць ходу векавога,
Прырода – ў зімовым сне.
Чакаю зноўку дня такога,
Каб спець цудоўны гімн вясне.


Верш Зімовае - Лявон Кравец