Верш Гадзіннік

Вось і ўсё.
Жыцця жалобны вынік.
І няма ратунку ўжо нідзе.
Чалавек памёр.
Але гадзіннік на яго руцэ яшчэ ідзе.

Ён цяпер адлічвае хвіліны,
што належаць іншаму павінны.

Вось і ўсё.
Турбот бясконцых вынік.
Па труне стукоча жвір – не ў лоб.
А ні дактароў ужо, ні клінік.
Ні пакут ніякіх.
Ні хвароб.

Ды, на жаль, хваробы і пакуты
у труну ад іншых не закуты.

Вось і ўсё.
Быцця зямнога вынік.
Пройдзена апошняя мяжа.
Цотны лік надломленых вяргінек
ды слупок чырвоны.
Без крыжа.

Ды здаўна вядзецца ў свеце гэтак –
хопіць для магілак новых кветак.

Вось і ўсё.
Блуканняў сумны вынік.
Прарасце травіца на грудзе.
Сын ці ўнук пачэпіць той гадзіннік
ды на ход далейшы завядзе.

І яму да самай дамавіны
злічыць ён сумленна ўсе хвіліны.

Час!
Мае надзеі не глушы.
Хоць і грэшны я, але не цынік.
Веру, што для вечнае душы
не патрэбны ў вечнасці гадзіннік.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Запаволіць свой ход гадзіннік Запаволіць свой ход гадзіннік. Закуру я зноў у адчаі… – Што так мучыш сябе ты, сыне?.. Ну, чаго табе не […]...

Цілінькае гадзіннік, як сініца Цілінькае гадзіннік, як сініца На бэзавай галінцы ля става. Я ведаю – яна мне толькі сніцца, Каб некалі ў садзе […]...

Розныя два слупкі Кожны гадзіннік мае свой час, як чалавек – сваю праўду. Вось мы чаму ў нашым жыцці не бачым ні шчасця, […]...

Пазлы Я чапляюся за словы Без роздуму і без асновы. Я чапляюся за ўчынак Мару бачыць толькі вынік. Вынік-застацца разам, Вынік-злажыцца […]...

Дзеці Розныя дзеці жывуць на планеце – белыя, жоўтыя, чорныя дзеці. Розныя дзеці – аднолькавы смех. Смех у хвіліны забаў і […]...

Блюз Лёгкі блюз і кава… да раніцы. Расцягнуць бы хвіліны да месяца. За акном твая постаць туманіцца. На галінцы ніяк не […]...

БАЛАДА ІВАНА ХРУЦКАГА (8.02.1810-13.01.1885) Ты з ланцужком прыгожым, залатым Ад імператара гадзіннік маеш. Але ланцуг ніякі не ўтрымае Цябе, каб на радзіму заўтра […]...

Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...

Мы развіталіся з табой Мы развіталіся з табой у ясны сумны дзень, Мы вышлі з кватэры, вярнуліся зноў. Прыметы дрэннай лёг сумны, чорны цень, […]...

Блукаю паміж вёснамі і зімамі Блукаю паміж вёснамі і зімамі, Праз восеньскі гукаю зорапад Хвіліны, што магу назваць счаслівымі, Хвіліны, што не вернуцца назад. Шукаю […]...

Сумую Сумую зноў… і з верша ў верш…сумую болей, чым учора… і першы сумны быў, але… ён быў напоўнены надзеей, а […]...

Па шчупаковаму загаду А значыць трэба: мой Герой Напнуцца не любіў ніколі. Заўсёды працаваў адсюль – дасюль: Ад дзевяці нуль-нуль да чатырох нуль-нуль […]...

НЕСВОЕЧАСОВАСЦЬ “Несвоевременность – вечная драма, где есть Он и Она” И. Тальков Ізноў кармлю падманам вочы, што кветкі ў вазе – […]...

Апошні поезд мэтро зацягне на вакзал Апошні поезд мэтро зацягне на вакзал Каханьне прайшло, ды вось толькі, на жаль Засталася пустота, нейкі сумны адчай.. Не прыйшла […]...

Чэрвеньскі ранак Спяшаюся… Нібыта стог вяршу, А за спіною – бізуны маланак. У чэрвені Мне асвяціў душу Святлом зялёным Аксамітны ранак. Святочна […]...

Спёка Паветра трымціць Над кустамі, над лугам; Стаіўся дзяркач у асоках, Павіснуў каршун Пад нябачаным кругам – Спёка. Паглядваюдь коні На […]...

Крылатым – неба і зеніт Крылатым – неба і зеніт, І ў спіну – вецер спадарожны. Бяскрылым – непазбежнасць крыўд У момант той, калі зняможны. […]...

І верціцца Зямля Прайшоўшых дзён патрэбу не шукаю. І можна, мусіць, так сказаць: мінаюць дні, гады мінаюць, канца ім краю не відаць. Праходзіць […]...

Сяджу. Чакаю Сяджу. Чакаю. На сцяне гадзіннік Вечнасць лічыць. Адмервае табе і мне свой час. І не пазычаць ужо найбольш таго, што […]...

Да яе ?За столькі год знаёмства і сяброўства Той чалавек стаў блізкім для мяне. Калі ў яго на сэрцы гора, То гора […]...

Ў Р А С Х О Д Сёмы дзень пасля нападу. Ёсць гарантыя, што ўсе Застануцца ў заняпаду, Не загінуць абы дзе. Супакоены і пэўна Менчукі і […]...

*** Пачатак У стане пастаяннага здзіўлення праз мора сноў і нетры іншасвету мы з хуткасцю свабоднага падзення ўразаемся ў блакітную планету. Вялікі […]...

Дзень Народзін канібала Дзень Народзін канібала А вось ежы досыць мала! Плачуць, плачуць яго дзеткі: “У супе косці ды шкарпэткі! Тата, тата, хочам […]...

Адчуванне часу Праз паўгадзіны ты прыйдзеш. Праз паўгадзіны… Можа, спыніўся гадзіннік? Здаецца, два гады прайшлі. Як жыць на свеце з гэткім адчуваннем […]...

Складана, напэўна, быць Богам Складана, напэўна, быць Богам – Заводзіць гадзіннік Сусветаў, Па пыльных касмічных дарогах Вясці мастакоў і паэтаў. Ствараць вакол сонцаў сістэмы, […]...

Мары мае ды надзеі Думкі, планы ды праблемы Не даюць мне спаць… Вынік вечнай тэарэмы, Дзе яго шукаць? Лёсам ці наканавана Мне знайсці той […]...

Кайданкі Адразу табе падаецца, што ўсё было зроблена лягічна. Ды толькі як шчоўкнуць працягла кайданкі, Ну ведаеш, такія сталёва-меланхалічныя, Да і […]...

Жарты Дзеда Мароза Жарты Дзеда Мароза Зусім не зімна на двары, І нам усім не верыцца, Няўжо заснуў дзе без пары Дзед са […]...

У Вашым голасе квітнеюць астры У Вашым голасе квітнеюць астры, Якіх не бачыў я раней. Мне зразумела ўсё і ўсё не ясна… У Вашым голасе […]...

СВОЛАЧ-КАХАНЬНЕ Сволач-Каханьне душу ўзарвала! Спаць не дае і жыць не дае… Як ні ўцякаў, напаткала, дагнала І з крыважэрнай нянавісьцю бье. […]...

Жыцце не лічыцца ні з кім ЖЫЦЦЁ НЕ ЛІЧЫЦЦА, ТЫ ВЕДАЕШ, НІ З КІМ. ЯНО ДЛЯ НАС З ТАБОЙ НЕПАДУЛАДНА. МЫ АД ГАДОЎ ЯГО ТАК ХУЦЕНЬКА […]...

Дрогкія рукі твае Моўчкі вазьму ў далоні. Час прыпыняе бег – Вусны мае ў палоне. Паломнік тваіх вачэй, Палонны твайго дыхання. Цалую ячшэ […]...

Мой брат Навакол марскія далі. Б’юцца ў борт сівыя хвалі. Над лінкорам ззяюць зоры. Брат мой служыць на лінкоры. Гоніць вецер вал […]...

Вечарам Хавае змрок у небе хмары. Агонь ён паліць вечных зор; Глядзіцца месяц у выгары, Дзе не змаўкае жабаў хор. Не […]...

Цудадзейнасць На злом галавы ўцякаць не прымусяць краскі пасею па ўсёй Беларусі. Зеллечка ўзыдзе тут сярод ночы, стронцый у сэрца зялёнае […]...

Гнус На Ангары, а можа й на Урале (Не будзем вызначаць дакладна – дзе, Бо будаўніцтва скрозь у нас ідзе) Цудоўны […]...

Аб дубе успамін Туд дуб стаяў заможны, і магутны. Яго у паводку Неман абдымаў. Гады мінулі, вынік справы той паскудны. І Неман пад […]...

Госць Жывуць у небе змалку На лецішчы вятроў – Сястра мая маланка I сумны брат мой гром. Там холад і пустэча, […]...

***Заснула сонца на кусце чаромхі * * * Заснула сонца на кусце чаромхі. Гуллівы касцярок гарыць-трашчыць. Гітары пераліў – раманс чароўны… О, як бы галаву […]...

Імгненні Фікуса доўгі ствол. Стол. Лямпа чакае сустрэчы З вечарам. “VEF Sigma”ДВ Высвечвае. Тры штучныя кветкі ў вазе. Ім сумна. І […]...