Аўтар Артур Вольскі

Як і кожны ў маёй старане, я багацце нязмернае маю. Ды не ў грошах, не ў золаце – не! У […]

Сышліся хмары – восені паслы. І за акном не ціхне дождж-назола. На поўдзень скіраваліся буслы, а нас з табой ужо […]

Промень зоркі з неба ліўся ў цішыню начных далін. Нарадзіўся, нарадзіўся, нарадзіўся Божы Сын! Ён узяў сабе на плечы незвычайны, […]

Ой, ладачкі-ладкі, Надышлі Калядкі. Мы дзеля Калядак напяклі аладак. Дралі дробнай таркаю дранікі духмяныя. Хочаш – еш са скваркаю, хочаш […]

Слабее зрок. Цішэюць рухі. Пара спакою настае. А след жыццёвай завірухі не растае, не растае. Ляжаць застылыя сумёты, хоць вецер […]

Ну скажы: навошта Ты турбуеш пошту? Не вазьму твайго пісьма, Не чытаўшы, кіну. А чаму? Ды ты сама Разумець павінна. […]

Навакол марскія далі. Б’юцца ў борт сівыя хвалі. Над лінкорам ззяюць зоры. Брат мой служыць на лінкоры. Гоніць вецер вал […]

А вясна ўжо, а вясна ўжо ля парога. Адляцелі ў край паўночны снегіры. Значыць, час і мне збірацца ў шлях-дарогу […]

Вось і ўсё. Жыцця жалобны вынік. І няма ратунку ўжо нідзе. Чалавек памёр. Але гадзіннік на яго руцэ яшчэ ідзе. […]

Высозныя сосны адвечнага бору – пад самае сонца, пад самыя зоры. Зубры ў гушчары пратапталі сцяжыны туды, дзе ніводнай няма […]

Эх, як добра, сябры, на двары. Толькі санкі пакінь, не бяры. Растае, растае шэры снег, ручайкамі да рэчкі пабег. Расплываецца […]

У трамвай ускочыў Сон і шапоча ціха ён: – Раз, два, тры, чатыры, за- сы- найце, па-са-жыры!.. Баю-бай! – ай-я-яй! […]

З вакон глядзім наўкола, глядзім у сто вачэй. Хутчэй бяжыце, колы, хутчэй, хутчэй! Вабяць нас, вабяць нас сонца і прастор. […]

…Рытм сняжынак – як звон псалціра, струны гусляў… Даруй нам, Божа. Захавай душы нашы ў міры – Светлым Словам Тваім […]

У верасні, у верасні хапае ўсім турбот. Дзятва да школы ў верасні спяшаецца штогод. Хоць сыпле дожджык з раніцы і […]