Верш З нашай біяграфіі

А няўжо было ўсё гэта з намі?
Даўнімі цяпер здаюцца снамі
лапці, хлеб з мякінай – гэта факт,
камсамол, калгасны ток, рабфак,
пяцігодак домны – ставім самі…

Мірнай працы мары не збыліся,
дзе і колькі нас палегла тысяч?
Снег, зямля ў крыві, трава ў крыві;
ад бамбёжак да атак – жыві,
сябруку акопнаму ўсміхніся!

Перамогі дым задужа горкі;
дым зямлянак і руін узгоркі,
горад паўставаў на мазалях,
прарастала коласам зямля,
творчай думкі ўзлёт – касмічнай зоркай.

Гэта ўсё было, бясспрэчна, з намі, –
аж на сэрцах сведчыцца рубцамі
і падзякі словам іншы раз;
так было… Мо будуць помніць нас
маладая песня, зерне й камень.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Сум генетычна разбаўлены ў нашай крыві “Сум генетычна разбаўлены ў нашай крыві” Леанід Дранько-Майсюк “Паэтаграфічны раман” Сум генетычна разбаўлены ў нашай крыві. Мне прапаноўваюць лекі: віно […]...

Гімн клуба творчых берасцейцаў Між дрэваў зялёных, балотаў і рэк Узвысіўся родны наш горад, Тут творчы спрадвеку жыве чалавек, Прайшоў ён скрозь боль і […]...

Усё было: і сон, і парыванне Усё было: і сон, і парыванне, Высокі ўзлёт, і марнасці сіло, I нараканне, і самаз’яднанне. Нянавісці ніколі не было. Нас […]...

Айчыны нашай сцяг Радзiму мы абараняць У цяжкi час заỹжды гатовы. Мы ỹсе умеем ваяваць, Але пра мiр вядзем размову. Звычайны лёс, ваенны […]...

Той горад Вар’яцтву падобна вяртанне сюды, Я з горада гэтага збег малады. Тут след мой не знойдзеш – ніводны Я ў горадзе […]...

Шматпакутная зямля Радзіма – беларуская зямля. Ты зведала пакуты і трывогі. Зняважанай і спаленай была, Тапталі гонар твой не раз чужыя ногі. […]...

Люблю Ашмяны Мой горад – Ашмяны, я тут нарадзіўся, І кожны куток твой люблю я да слёз. Табой я, мой горад, заўжды […]...

Беларуская кроў У жылах цячэ беларуская кроў, Кроў маладосці, язычных багоў. У нашай крыві зіхаціць чысціня, Наша краіна на свеце адна. Ўдзень […]...

Тлее горад начнымі агнямі Тлее горад начнымі агнямі, Мы стаім на праспекце восеньскім. І, здаецца, каханне між намі, Але сэрца на волю просіцца. Зіхаціць […]...

І гляджу я на горад — бы мастак на натуру І гляджу я на горад — бы мастак на натуру. Мы равеснікі з ім. Архітэктура – то бок гмахі з […]...

Ранак Перамогі Мы цябе выглядалі з-за шэрых руін Воблік светлы твой снілі начамі ў астрогах І тужылі тугою магіл і краін Па […]...

Малох Гэта не дождж са стрэх, Гэта – людскія слёзы, Гэта – вялікі грэх Хмарамі між бярозаў. Гэта крыві агонь, Не […]...

На нашай вулiцы На нашай вулiцы Усё звычайнае Таполi пыльныя Дамы панэльныя Двары квадратныя Пад’езды брудныя Жыцьцё нармальнае А людзi розныя На нашай […]...

“Нашай ніве” Віншую ад душы, панове, З трохлеццем вашае дзіця – Газету ў беларускай мове. Віншую ад душы, панове, Яе, і ў […]...

Калі б сустрэчы нашай час Калі б сустрэчы нашай час, Я ў свой нататнік запісала, Сукенку гэту пад паяс Так часта б я не апранала. […]...

Не шукай ты “Нашай нівы Не шукай ты “Нашай нівы” Там, дзе бойкі гандаль півам. Гэй, дзе ганяць нашу мову, Дзе вышукваюць “крамолу”- Не шукай […]...

Volksgeіst (Нацыянальны дух) Нацыянальны дух Русі – Суровы і ледзяны фіёрд. Як Рыма першага арлы Як плейстацэну мастадонт. Я стаю цвёрда на зямлі […]...

Я прыкладная ў нашай перапісцы Двурым Я прыкладная ў нашай перапісцы, Там слоў-прызнанняў непамерна густа, Як грушак тых на восеньскае дзічцы, Хто пачытае, выплюне: “Распуста!” […]...

Настане і нашай вуліцы тупік Настане і нашай вуліцы тупік, загляне цішыня і ў нашае ваконца, ў пад’ездах стане чутны адборны дамавік, прынаджаны сьвятлом ад […]...

Восень 100-годзьдзя “Нашай Нівы Бярозка струменіць Лістотаю жоўтай. Прагноз абяцае нам Холад і слоту. Ў краіне – “стабільнасьць”, Бяруць актывістаў – У многіх ёсьць […]...

Чаму мы пазбягаем мовы нашай Чаму мы пазбягаем мовы нашай? Таму што потам, кроўю і слязьмі Яна насычана, і плача, Што мы яе не збераглі. […]...

Прытча У горад ішоў падарожнік аднойчы, Убачыў сівенькага дзеда і збочыў. Пытае ў старога:”А не скажаш мне, дзеду, Ці ў горад […]...

Свабода з вытокаў Улада не можа навесці парадак… Анархія? Дык гэта так людзям страшна… Бывае, Што схопяць так дужа за карак, Вось гэта, […]...

Асенні лес Аляксея Пысіна Асенні лес. Паэтаў сум Застыў на голлі апусцелым, I птушкай роспачы прысела На ім пара журботных дум. Замёр і сцішыўся […]...

Звяздзе”, “Нашай Ніве”, “Рэспубліке”, “Радыё Свабода” і ВАМ! Прабачце мне, што я спытаю Не афіцыйна, проста так: – Ці праўда, што ўжо дазваляюць На “Бангалор” казаць – “НЕ […]...

Дзевачка маці казала Дзевачка маці казала: “Мама, вунь птушкі лятуць!” Тая ёй адказала:”Гэта, дачушка, не птушкі, Гэта, дачушка, вайна!” Рвалі гарматы, снарады Горад […]...

На перадавой Чырвоныя над намі зоры, I мы далей і ўвысь імчым. Ад тых славутых дзён “Аўроры” На першай лініі стаім. Пад […]...

А Зямля ляціць сабе, плыве ў Сусвеце А Зямля ляціць сабе, плыве ў Сусвеце: – Пра што гэта там шабуршаць тыя Каці і Пеці на свеце? А […]...

Аддаю шчыры голас салдацкі Я дарос, пасталеў на вайне. І хоць свеціцца срэбра на скронях, Дзядзькам клічаш дарма ты мяне, – Першы раз галасую […]...

Ёсць словы, што прасцей, чым двойчы два Ёсць словы, што прасцей, чым двойчы два: Зямля, вада, паветра і трава. Але чаму ж, як вымаўляю іх, Шчымліва перахоплівае […]...

Ты выйграў Ты выйграў: адзін да трох. Чаго яшчэ болей трэба? Ты выплакаў – колькі мог. Памножыў тугу на неба. Сустрэўся з […]...

Валацуга Гавань народаў, Горад пад вежай Зноў валацугу вітае віхурам. Валіцца ветах З выцвілай сцежкі Выспаў пагоркаў, Дахаў панурых. Горад-апоўзень, Горад-замежжа, […]...

Была спякота Была спякота І адзінота – Вокны адкрыла. Была сустрэча, Халодны вечар – Расправіла крылы. Была спакуса, Радасць чакання, Ўзлёт і […]...

Я прачытала, што ў адной краіне Я прачытала, што ў адной краіне, Утульнай і дагледжанай надзіва, Амаль што кожны горад – нейкі помнік I кожнае сяло […]...

НАСТАЎНiКАМ Калi ўжо лёс наканаваў Настаўнiчаць у школе, Жадаю – каб не сумаваў Нiхто з вас тут нiколi. Расцiце парасткi святла, […]...

Усё было мне міла тут Усё было мне міла тут: Над Нёманам зялёны кут, Палі шырокія, узгоркі, I смоль сасны, і ў небе зоркі, I […]...

ТАМ, ДЗЕ НА РОСТАНЯХ Там, дзе на ростанях шуміць, Падросшы за стагоддзе бор. Дзе раніца бурштынам зіхаціць, Дым успамінам цягнецца да зор. Дзе песня […]...

Я прасіў Я прасіў: Заблудзіся ў душы! Я маліў: He ляці з пачуцця! Ты стрыжом Ля акна пакружы Над маім Вадападам жыцця. […]...

БАЛАДА ЯЎХІМА КАРСКАГА (20.12.1860-29.04.1931) У словах беларускіх Беларусь жыве, Як у жывой крыві-спрадвечны шлях людскі. Па ім жыццё, як сонца праз сусвет, плыве […]...

Горад юнацтва Сёння я праязджала Праз мой горад юнацтва. і хвіліна настала Успамінам аддацца. Нібы ў сне, нібы ў казцы Летуценная, празрыстай […]...