Верш Рок-санет
Быццам джына выпусцілі з пляшкі, –
Паспрабуй запхні яго назад.
Дзіка скачуць голыя мілашкі,
Ледзь прыкрыўшы банцікамі зад.
Нібы ў конскай збруі, ўвесь у бляшках,
Канвульсіўна курчыцца “саліст”…
Скуль яна – нястрыманая бражка,
Скуль ён – той грывасты хлюст ці хлыст?!
Скуль ён – утрапення дух разгульны,
Лоўчы неспакушаных ахвяр?!
Прайдзісвету ў кодле тым утульна,
Наркаману тут лафа і фарт…
Запусці такіх знянацку ў джунглі –
Бедных малпаў выкасіць інфаркт!
Ещё вершы:
- Санет Імкнуць да неба пяць дубоў На ўзгорку між дамоў высокіх. Транслююць вышнюю любоў І з недраў пьюць зямныя сокі. Яны, […]...
- Восеньскі санет Ізноў апалая лістота пахне смерццю… Яе паліць, ці проста – на кампост. А вецер не дае яе падмесці, З-пад веніку […]...
- Трайны санет На сэрцы стыне лёд – Паўдзённаю істомай У безнадзеным веку – Пралунае плынь надзей Калядны карагод – Ланцуг без шанцу […]...
- Санет Крушына Першаму Князю Вялікага Князства Літоўскага МіНДАЎГУ Што засталося нам у памяць ад дзядоў- Ляжыць крушынаю замшэлых валуноў. Змывае жаль магутнымі […]...
- Санет аб капліцы У вёсцы Ардашы стаіць капліца- **У гонар Маці божай узвялі: Святая пажадала там з’явіцца, **Свой промень света дорачы Зямлі. Прайшло […]...
- Полацкі санет Квітнее буквіц родны першацвет, Нягледзячы на холад і прынуку. Радкі як шлях – накшталт старога бруку – Між забабонаў, прымхаў […]...
- Парыжскі санет Барысу Забораву З чужога неба дождж ілье чужы, Блішчыць Дэфанс, прыгожы і няўтульны, І прывід Эйфеля, як каравульны, Разгублена стаіць […]...
- Беларускі санет Адзін мой сябра – у Амерыцы хвалёнай, другі – у Польшчы. Там у кожнага – свой рай. А я, цюхцяй, […]...
- Санет кахання Чаго саромецца, – ты у маім санеце, Як у аазісе закінутым, адна, Надзейна ахаваная штодня Ад цынікаў, якіх нямала ў […]...
- Мегаполіс Палымнее начны мегаполіс, нібы прысак, вугольлем вакон. і паветраным змеем паволі узляцеў па-над ім Арыён. Скуль, куды, карагод незлічоны, – […]...
- ЗАПРАШЭННЕ * * * – Ну што, Натхненне? Зноў блукаеш дзесьці? Не дазваляеш мне за вершы сесці. То будзіш сярод ночы: […]...
- Трасцянец (надпіс на помніку) Мы, тысячы ахвяр – жывы людскі касцёр, надзей сатлелы цвет, асыпаны на жвір, – звяртаемся да вас, братоў сваіх, сясцёр: […]...
- Белая лебедзь Белая лебедзь сваімі крыламі Разгарнула старонкі душы Той дзяўчыны, што пад нябёсамі Чакае кахання і марыць у цішы. Ёй вельмі […]...
- Вандроўная пташка Пташка, пташка, Скуль ляціш ты – Ці не з нашых Ніў? Каб пачуць мне Што аб мілай, Я б шчаслівы […]...
- ВЯНЕЦЫI Вянецыя! у свеце ты што на крывi, Але, свабодная, шпарчэй сплывi Туды, за небакрай, у далячынь; Iмкнiся у сiнечу да […]...
- Белыя рамонкі Любілі кветкі Пяшчоту мяккіх рук матулі, І з гэтага яны цвілі – Штодзённа! Дарылі кветкі Сваю падзяку, бо адчулі: На […]...
- Мілая матуля Цеплынёй атуліць Сонейка зямлю. Мілая матуля, Я цябе люблю. Мне з табой утульна, І спяваю я: “Мамачка, Матуля, Любая мая”. […]...
- Мне не патрэбна iншай зброi Мне не патрэбна iншай зброi, Здаўна я ведаю свой шлях. Не дакрануцца ўжо да мроi, Блакiт нябёсаў на вачах. Плыву […]...
- Не ідзі Не ідзі нікуды, Не ідзі… Ад таго, што ты са мной – Так цёпла. Так утульна Проста ўдваіх… Так прыемна… […]...
- Чароўнае кола У светлым коле родных і сяброў Утульна, цёпла, радасна і лёхка. У карагодзе досвіткаў і сноў, У танцы на паверхні […]...
- Дзеці пустыні ДЗЕЦІ ПУСТЫНІ У свеце блукаем адно, акаянныя дзеці пустыні, І – непрыкутыя – ходзім наўпрост і наўсцяж. І дзе ні […]...
- Вось і новы закончыўся год Вось і новы закончыўся год Перапалкай тваіх дэпутатаў I тваёй перапалкай, народ, У бясконцых, бясплодных дэбатах. Колькі злосці і колькі […]...
- Нічога ня кажуць людзі Нічога ня кажуць людзі. Нічога ня пішуць газэты. Сышоў дэпрэсыўны студзень – Дзялянка ўрачоў і паэтаў. Няма ніякіх навінаў. Жыцьцё […]...
- Чыстае, яснае, роднае, светлае Чыстае, яснае, роднае, светлае, скуль узялося яно, непрыкметнае? Можа, з сняжынкі першага снегу? Можа, з дзіцячага звонкага смеху? Можа, са […]...
- Пераклад санета 150 У. Шэкспіра Скуль у цябе магутнасці выток – Каб нада мной ўладарыць слабіною І вымушаць, згубіўшы ўласны зрок, Прымаць за праўду спойванне […]...
- Сiмфонiя халоднага дажджу Сiмфонія восенi – кроплi, як ноты, Канцэртам халодным дар непагоды. Утульна вавёрцы сядзець у дупле, А як той вароне на […]...
- Наш дом Наш родны дом – Зямля – планета З красой лугоў, з красой палёў, І з васільковай песняй лета, І з […]...
- Беразвечча Бяроз вечалле. Беразвечча, Нібыта ўзведзены курок… Тут лёсу горкага сустрэча, Магілы, горасны Барок. Ахвяр самотная паляна, Гадамі сцёртыя груды. Тут […]...
- Напрыдумваў сабе – і рагочаш Напрыдумваў сабе – і рагочаш. Ты спачатку рагочаш з сябе. Колькі можна: “Хочаш – не хочаш”? Проста я – не […]...
- У доме пад сонцам – жыве немаўля У доме пад сонцам – жыве немаўля, Цёпла, утульна ў тым доме, Дзе пасялiлася дабрыня, Побач – i шчасце, вядома. […]...
- ТРЫ ПАДАРОЖНІЦЫ ТРЫ ПАДАРОЖНІЦЫ Тры падарожніцы немаладыя неяк сышліся ля брамы ў сцяне. — Дзева самотная, хто ты? — Марыя. — Што […]...
- У чабору спытай Шчэ да вечара доўга – далёка, Шустры конік збівае расу. Абсалютна спакойна і лёгка Я зялёную ношку нясу. Водар лесу […]...
- Ціхія крокі Ціхія крокі па карнізе не чуваць, Шэпт за люстэркам не разгадаць, Шум, нібы крылаў, над вухам тваім Здаецца дзіўным, а […]...
- АПОШНi ЗДЫМАК У графскiм парку спальваюць лiсцё… Што перажыта – адлятае з дымам. Ды нейкiм неабдымным пачуццём Раблю апошнi чорна-белы здымак. На […]...
- Час пражна Час пражна. Не заўважыць часу як, Жыта рана каласуе, Дзявок малых, на дражджах, Да пасагу час рыхтуе. Ад жытнёвага пражна, […]...
- Апошняе жаданне Апранула народныя строі, Скрыпку ў рукі пяшчотна ўзяла, Каб пачулі й за Лысай гарою Пра цуд-кветку, што ўноч расцвіла. Купалінка […]...
- Благаславенны край наш Благаславенны край наш, ад азёраў сіні! Лугоў раздольле ды шырокі стэп, Сынам даючыя жыцьцё жанчыны І нівы, родзячыя хлеб… Благаславенныя […]...
- Бяссэнсавыя крокі Чорная глыба растопіцца поглядам, І вецер магутны будзе слабей. Пад божым крылом, чутлівым доглядам Напрасткі ступалі глыбей і глыбей. Сцюдзенная […]...
- СТАРАСЦЬ Кожны чалавек жадае, Каб да старасці дажыць, Ды не рад ёй, як ступае На яе ўжо рубяжы. Старасць – хай […]...
- Дзяўчына п’е абсэнт Джунглі на шкле марозам малююцца, Чырвоныя дахі – браня чарапах. Утульна зблытаныя Пражскія вуліцы Выдыхаюць таямнічы аптэчны пах. Твае вусны […]...