Верш Парыжскі санет
Барысу Забораву
З чужога неба дождж ілье чужы,
Блішчыць Дэфанс, прыгожы і няўтульны,
І прывід Эйфеля, як каравульны,
Разгублена стаіць сярод імжы.
І Нотр-Дам хавае вітражы,
А кантрафорсы ў Сене, як галеры,
Нясуць свае пачвары і хімеры –
Няўлоўныя, нібыта міражы.
Раптоўна ветрык хмарную шнуроўку
Разблытаў, і заззялі капяжы…
Але… Калі запросіш у вандроўку
Да самае апошняе мяжы,
Мой Божа, на імгненне пакажы,
Мне ціхую, старую Камароўку!..
2000
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Апошняе каханне, бы восеньскі туман Апошняе каханне, бы восеньскі туман – Здаецца, прыйдзе дзень, і вось яно растане… Апошняе каханне – спакуслівы падман Перад сівой […]...
- Капяжы Капяжы, Капяжы са стрэх. Верабей – Кіпцюркі сагрэў, Ацяжэў набрынялы снег. Ацяжэлі галіны дрэў. Нібы першы вясновы гром, Рэха кінуўшы […]...
- Санет Імкнуць да неба пяць дубоў На ўзгорку між дамоў высокіх. Транслююць вышнюю любоў І з недраў пьюць зямныя сокі. Яны, […]...
- Міражы Глядзі, як быццам міражы, Гэта – лістотныя дажджы. Што ўсё сапраўдна, дакажы. Ты абяцаў яшчэ вясной, Што будзем разам мы […]...
- Астудзі мае шчокі далонямі Астудзі мае шчокі далонямі, Утаймуй у вачах аганькі, Прыручы мае рукі няўлоўныя Да ўласных – спакойных тваіх. Ты жанчына – […]...
- Полацкі санет Квітнее буквіц родны першацвет, Нягледзячы на холад і прынуку. Радкі як шлях – накшталт старога бруку – Між забабонаў, прымхаў […]...
- Памяці Мамы. 1. Як многа можа просты гук Як многа можа просты гук: Жыцця апошняе імгненне. Рук развітальнае даткненне І няўлоўны сэрца стук… Ужо ледзь выразная ўсмешка – […]...
- Шапні напаследак мне простае слова! Апошняе лета, апошняе лета… я тут пражываю ля Альфы і Бэты і далей лячу да загадкавых вежаў бязмежжа Сусвету, Сусвету […]...
- Рок-санет Быццам джына выпусцілі з пляшкі, – Паспрабуй запхні яго назад. Дзіка скачуць голыя мілашкі, Ледзь прыкрыўшы банцікамі зад. Нібы ў […]...
- Санет Крушына Першаму Князю Вялікага Князства Літоўскага МіНДАЎГУ Што засталося нам у памяць ад дзядоў- Ляжыць крушынаю замшэлых валуноў. Змывае жаль магутнымі […]...
- Беларускі санет Адзін мой сябра – у Амерыцы хвалёнай, другі – у Польшчы. Там у кожнага – свой рай. А я, цюхцяй, […]...
- Восеньскі санет Ізноў апалая лістота пахне смерццю… Яе паліць, ці проста – на кампост. А вецер не дае яе падмесці, З-пад веніку […]...
- Санет кахання Чаго саромецца, – ты у маім санеце, Як у аазісе закінутым, адна, Надзейна ахаваная штодня Ад цынікаў, якіх нямала ў […]...
- Санет аб капліцы У вёсцы Ардашы стаіць капліца- **У гонар Маці божай узвялі: Святая пажадала там з’явіцца, **Свой промень света дорачы Зямлі. Прайшло […]...
- Трайны санет На сэрцы стыне лёд – Паўдзённаю істомай У безнадзеным веку – Пралунае плынь надзей Калядны карагод – Ланцуг без шанцу […]...
- Гэта не так ужо і сумна Гэта не так ужо і сумна пакідаць жанчыну, калі ведаеш, што вернецца судна да яе берага, яе зямлі. Калі ты […]...
- Чарадзей Чары дзей, Чарадзей Усяслаў! Праз туманы гадоў і вякоў! Ад навалы чужое пазбаў, ад бяспамяцтва гнюсных акоў. Не змарнела на […]...
- Песенька Дзень раптоўна канчаецца вечарам, Успамінам становіцца дзень. На імгненныя кропелькі вечнасці Разлятаецца шэраг надзей. I тады, аж да самае раніцы, […]...
- Падымі на руках раптоўна Падымі на руках раптоўна, Прыгарні да самага сэрца, І ўслухайся: малітоўна Ля твайго маё сэрца б’ецца. І губамі сваімі на […]...
- Мы шукалі свабоды слова Мы шукалі свабоды слова, Мы метафарай білі лёд Старых ісцін і ісцін новых, Адпраўлялі сябе ў палёт. Ну а зараз […]...
- У доўгай ростані Ты такая-такая далёкая… І самотнасьць у сэрца б’е. Я ў пакоі пустым галёкаю І ня чую, вядома, цябе. Толькі ты, […]...
- НА ВЕРАСНЁВАЙ МЯЖЫ На вераснёвае мяжы Пра Вас я думаю з пяшчотай, Пра Вас – хто ўмее даражыць Прыроды першай пазалотай. i гэты […]...
- Выпадкі вайны (працяг) Вайна наогул не ад Бога Вайна-страшэнная бяда Вайна ў нікуды дарога Вайна як мёртвая вада Вайна – пагібель і раненні […]...
- Калі цьвілі сады маёй радзімы Калі цьвілі сады маёй радзімы, А цьвет іх быў як аганькі, Калі на ранку клёкат мне бусьліны Даносіў ветрык шапаткі, […]...
- Яшчэ прыцемак сьвітальны Яшчэ прыцемак сьвітальны Ахутвае зямлю, Шэра-блакітны колер Мае сьнежны покрыў. Сухі быльнёг Матляе ветрык зімны, А той смуткуе Пра пару […]...
- Хай нехта круціць пальчыкам ля скроні Хай нехта круціць пальчыкам ля скроні, А нехта – усміхаецца мне ўслед, Але ж, пакуль пісаць не забароняць, Я буду […]...
- Залата напеву Анатолю Шпількову Залата напеву – зноўку лістапад. Сцішыліся дрэвы – хутка новы лад. І цябе ізноўку памяць агарне – кіне […]...
- Ўжо і хаты бацькоўскай няма Ужо і хаты бацькоўскай няма… Красавiк зноў нарцысам зацвiў, Але кветкі пяшчотай не вабяць, Рэжа вочы гранітны курсіў І вяртае […]...
- Бездань Звыклы свет наш раптоўна змяніўся, Павуціннем расколіны сталі. Вечны сум на зямлі зарадзіўся, Загубілі старыя скрыжалі. Быццам мора раптоўна ўзнялося […]...
- Я прыйду на зары Я прыйду на зары Нечакана і ціха I знаёмую клямку Нясмела крану… На буслянцы прачнецца Старая бусліха I разбудзіць вясну. […]...
- Карацела зіма, карацела І сьвяцілася зьнічкай лампаднай, Яе белае-белае цела Сірацела на дрэвах сада. Ападалі сьнягі лістападам, Залацелі прагаліны шчыра, Уяўлялі сябе вадаспадам […]...
- Ты стаяла ў белым адзенні Ты стаяла ў белым адзенні, Вецер дзьмуў на твае валасы. Адзінота, як цемры стварэнне, У думках блытала галасы. Дзесьці граў […]...
- Стаў Басанож прайду па пожні Да мяжы, дзе цёмны стаў… Так настане дзень апошні, Як і кожны наставаў. I ў замежнай […]...
- Сто гадоў вясны не чуў Сто гадоў вясны не чуў. Звар’яцела ціўкае. Хоць ты ў полі заначуй Пад зляжалай сціртаю. Ды паслухай гэты дух, Памакуй […]...
- Калі ў лоб вас пацалуе сатана Калі ў лоб вас пацалуе сатана… Закіпіць раптоўна хатняя вайна… Ці свірэпа пацалуе вас капытам… Усміхніцеся, ўсё пройдзе да відна. […]...
- Як доўга я была ахвярай Як доўга я была ахвярай Твайго нямога хараства. Як доўга доўжыліся мары, Ды працвярэжвае жарства. Калі ж і ты недасканалы […]...
- Гай І дрэва гэтае ўпала самотна росшы ў гаі. не мужыцкая рука яго зрубала не мужык яго вырашыў ссякчы. бярозка доўга […]...
- Успамінаў маіх кінастужкі Успамінаў маіх кінастужкі Не дакучыць ніколі круціць Вось з бярозы насенне, як птушкі Зноў над хатай ляціць і ляціць На […]...
- Гонар Адшукваецца тэрмінова гонар. Раптоўна знік ён, а для нас Жыццё змянілася ўраз, Учынкі, думкі ўсе крывые, А калі нехта і […]...
- Заўсёды немагчыма хачу Заўсёды немагчымага хачу… Бягу, лячу я ўслед за немагчымым. Хоць ведаю – той прывід сыдзе дымам, Ягонай траекторыяй імчу. У […]...