Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Дзяўчына п’е абсэнт

Джунглі на шкле
марозам
малююцца,
Чырвоныя дахі –
браня чарапах.
Утульна зблытаныя
Пражскія вуліцы
Выдыхаюць
таямнічы
аптэчны пах.

Твае вусны
абсэнт
інтымна аблізвае –
Сіні агонь
на зялёнай крыві,
І вось
прытомнасць
няўпэўнена
слізгае,
Думкі і рэчы
хоча скрывіць,

Самотны ліхтар
баіцца
холаду,
Бы недакурак,
кінуты ў снег,
Чырвонашчокаму
гораду-волату
Глядзіць у твар
праз шкельцы пенснэ.

У ноч,
нібы ў калодзеж,
ты ўскочыла –
О, дзікая слодыч
палыннай маны! –
Накрыйся снегам,
засні няскончанай,
Меньш словаў –
меней
вайны!

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Дзяўчына п’е абсэнт - Андрэй Сузінь