Верш Спыняць баяліся нас чэрці і ДАІ
Я лётаў неяк з пчоламі ў раі
Спыняць баяліся нас чэрці і ДАІ
Я зь імі песьні гаманіў
Ды медавуху разам піў.
А на дудзе нам гралі салаўі
У Вальхале крывічоў, бярозавым гаі.
Дубову люльку там забіў
З пчалінай маткаю паліў.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Мы крывіцкія троллі, мы Падзьвінскія чэрці Мы крывіцкія троллі, Мы Падзьвінскія чэрці, Нам не хлеба, ні солі, А нам трэба пажэрці: Келіх віскі ірландскага Скушаць разам […]...
- Сабачыя чэрці Скарыстаўшыся запоям, народным героям, Паштальёнам Юзікам, Сабачыя чэрці прарвалІся ў канверце З праклёнам У госці па косці Да Тузіка з […]...
- Чэрці Ведаеш, што незвычайна? калі страшна, што нельга баяцца. чуваць вокліч адчаю і незаўважна змагацца. Верыш, можа быць, бачыш, чуеш, як […]...
- Разам з народам сваім застануся Разам з народам сваім застануся – Гору дамо мы рады, Дайце дарогу маёй Беларусі Да ПРАЎДЫ! Ні перад кім мой […]...
- Як мы артыстамі былі Мы п’есы гралі з першай чыткі, У вёсцы шмат было такіх – Ну, што ж, мы ставілі агіткі, Яны даходзілі […]...
- БАЛАДА ЯКУБА КОЛАСА (3.11.1882-13.08.1956) …Іду ізноў на пляц Якуба Коласа Да постаці паэтавай, да голаса, Які мне чуецца ў бярозавым лісці. Да Коласа, […]...
- Для чакання ў мяне ёсць Для чакання ў мяне ёсць Многа летаў і многа зім, Ты мой самы чаканы госць, Ты ніколі не станеш чужым. […]...
- Рэкагнасцыроўка Вазьму касу. Я інсургент. Лепш уцякай Масквы агент. Крывіцкі шыхт. Ёсць дубальтоўка. Узяты шапік і сталоўка. У кішэні талер, а […]...
- Burzum і сялянін Навум Аднойчы селянін Навум На ўсё сяло ўрубіў Burzum. З бутэлькі “Добры кум” Кактэйль зрабіў Імя савецкага наркама І участковага забіў. […]...
- Дажджавы чарвяк-сіротка Яго матку забіў крот-маньяк, На рыбалку паклікаў рыбак Яго тату, Плугам зьнеслі ягоную хату… Валацугам, галодным бамжом, Стаў маленькі чарвяк […]...
- Янот і Рагвалод Прыйшоў янот Прынес ён піва Маркі “Рагвалод”, Бутэлька каштавала васемсот рублёў, Была як дзіва і народ кахала. Разліў напой у […]...
- Пячура Сведчыць камень абчасаны на пясчаным схіле: дзве дзяўчыны пахаваны у адной магіле. На пагосце сведчыць камень пад зялёным веццем, што […]...
- Што было, то было Што было, то было, адышло, адгуло, і няма нам туды вяртання. Па вірах пранясло, паламалі вясло, але вытрымаў човен кахання. […]...
- Ой, суніцы чырвоныя Промні сонца – вавёркамі, Гулкі бор на дваіх, Чырвань-ягады зоркамі У далонях тваіх. Не чаруеш замовамі, Дый на што іх […]...
- ГАННЕ Ледзь мільганула ты, як ў небе знічка, Адметны след пакінуўшы ў жыцці- Сваю із рук я выпусціў сінічку, Каб зорнае […]...
- Як прыспеў час паміраць старому пану Алесю Беламу Як прыспеў час паміраць старому пану Крыкнуў: крупніка нясі, мой слуга адданы! Той спужаўся: пане мой, крупніка […]...
- Запалкалюдажэр Паснедаў запалкай драўлянай І Ганкай прыгожаю паннай. Аўсянка на вячэру, сэр! Запалкалюдажэр сумуе, гер. Паехаў на Пінскдрэў І ваяваў нібы […]...
- Касцюшкіны ўніверсітэты Касцюшкіны ўніверсітэты I Касцюшка ў піярскім калегіюме Пачатковую адукацыю Тадэвуш Касцюшка атрымаў у піярскім калегіюме ў Любашове (за Пінскам). Касцюшка […]...
- Рай Самыя вясёлыя і галасістыя салаўі – на вясковых могілках. Напэўна, таму, што і днююць, і начуюць не ў гнёздах, а […]...
- Уладзіміру Караткевічу З нагоды перачытання верша “Амаль хрысціянскі тост за ворагаў”, прысвечанага Адаму Мальдзісу, і верша “Жаўранак – звонкая ніць” Дарагі Уладзімір […]...
- Кнізе Гамонім разам праз стагоддзі, Папера стала корнем дрэва. Як шэпат лісцяў, носіць вецер Нашы словы, што мы пакінулі У радочках. […]...
- Я прыехаў дахаты ноччу Я прыехаў дахаты ноччу. Вёска спіць, прыкарнуўшы ад стомы, і не свецяць мне вокны-вочы тым святлом запрашальна-знаёмым. Застывае ў начным […]...
- Тур Хадзіў па вёсках валацуга. Які там кемлівы Хаджа. Упартых проста кожны пусьціць хоць да парогу ў поў Дняпра. Ён так […]...
- Неяк будзе Зусім нядаўна “папіццот” Былі для нас звычайнай нормай. Цяпер не маем і трахсот. Але навошта нам рэформы? І хай заводы […]...
- Неяк дзіўна Неяк дзіўна… Глядзець у твае вочы Сярод зорнай і халоднай ночы. І кожным дотыкам рукі… Я разумею, хто такі… Ты […]...
- Падарожжа ў завіруху Падарожжа ў завіруху… За раздарожжамі скрыжаванні А за імі ростані і спадзяванні. Абяцанні крыжом б’юць па вуху, Медавуху ўжываем Зганяючы […]...
- Я раскрываю сшытак Я раскрываю сшытак і пішу, Я давяраю аркушу паперы. Я ўсё аддам… Адзінае – Прашу: Не зачыняйце, калі ласка, дзверы, […]...
- Сам-насам з Восенню Пані Восень, што са мной вы робіце? Сталасць помсціць маладым гадам. Божа мой — і гэта мне не мроіцца — […]...
- Купалле Купалле заклікае: “Распраніся, У возера кідайся галышом Пі медавуху, п’яны прыпусціся У скокі першабытныя з агнём!” Не бегаў я даўно. […]...
- Прачнуўшыся рана Прачнуўшыся рана, пайшоў па ваду я Яшчэ на світанні, Сустрэў дя крыніцы бярозку малую, Як некалі раней. Што сталася з […]...
- Лета прайшло Над горадам шэрае неба, У вокнах ня гасьне сьвятло. Там лісьцем пакрылася глеба, Ды б’ецца матыль у вакно. Ён бачыў […]...
- Oui Oui ( да, франц) Апавяданне пра сябе магчыма будзе не цікавым. Жыццё прайшло не як у сне. Не кожны дзень […]...
- Рэчка Труба І мроіць зноўку прад вачыма; Чыгунка, лес, ускрай лагчыны, Труба, што рэчкай не назваць І водар траў, дзе сенажаць, І […]...
- Мой народ Вецер з сонцам люляе зямлю Над бярозавым зграбным гаем. Я краіну сваю люблю, А дакладней – людзей кахаю! Што працуюць […]...
- Шэра жоўтае варыва Шэра жоўтае варыва У небе зімняга горада Аніяк прыгажосьцю ня вабіла. Было холадна неяк, холадна… І счарнелых дарогаў абрысамі Ды […]...
- Дах Рушніком табе сцяжынка! – Аднойчы неяк даху я сказаў, На землю выпала сняжынка, Назад вяртацца ён не стаў. Паехаў з […]...
- БЕЗ ЦЯБЕ Х. А. Мне не жыць без цябе… Гэта стала так ясна, Як ратунку ў мальбе Не знаходзіць няшчасны. Галашэнне – […]...
- Сержуку Вітушке Так. Адышоў. І можа саступіў непамяркоўнасці імгненні… Не ўзрушыў, і не зусім забіў званы, што сціхлі без надхненняў. Не закружыў, […]...
- Ля звонкага сэрца Ля звонкага сэрца, Ля вострых грудзей Не чуў снегаверці Начны кругавей. Здалося – ля вокан Вясну салаўі На крылах высока, […]...
- У мінулым жыцці У мінулым жыцці – я камарыкам, Пэўна, лётаў, пад хвоямі з пальмамі жыў, Вецер дунуў, і вось жа – кошмарыкі! […]...