Верш У абдымках ночы

Ещё вершы:

1. Адпускаю цябе Адпускаю цябе. Адпускаю. Мой цудоўны анёл незямны. Табе веру, Ды ўжо не чакаю, Што наведаеш нашыя сны. Нас усіх надзяляе […]...
2. Мігцелі зоры ў цёмнай ночы Мігцелі зоры ў цёмнай ночы, – Калі спаткаўся я з табой, Твае убачыў зоры-вочы, Пачуў я смех срабрысты твой… I […]...
3. Цераз ночы без зорак Прыходзь да мяне, пакуль лёс у дарозе блукае. Прасоўвайся ўпотай, каб змрок не пачуў тваіх рухаў. Давай захлынёмся ад водару […]...
4. Растаю, нібы лёд, у абдымках тваіх Растаю, нібы лёд, у абдымках тваіх, Бо жар цела твайго растапляе. Голас цёплы, ласкавы казыча мой слых, І дрыготка, як […]...
5. Чэрвенькія ночы Нячутна чэрвеньскія ночы Ляцяць праз цалаванне зор, Па таямнічых сцежках крочаць Паўз серабрысты край азёр. У цішыні многагалосай Чароўных трэляў […]...
6. У цемры начы У цемры начы Я заўжды адчуваю Словы і гукі яе. Мары і думкі У цемры хаваю Быццам сама ад сабе. […]...
7. Доўгія ночы зімовыя Доўгія ночы зімовыя, Ціхія казкі вячэрнія. Фарбы празмерна-ліловыя. Вочы пяшчотныя, верныя. Гэта усё нерэальнае І, можа быць, нежыццёвае: Нібыта зорачка […]...
8. Салаўіныя ночы Чэрвень зноў побач крочыць, Ад вячорку да рання. Салаўіныя ночы Нагадалі каханне. Тое, што заблукала Дзесьці там у начы. Можа […]...
9. Жыві гады, жыві стагоддзе Жыві гады, жыві стагоддзе, Чакай, шукай і сустракай, Каб дзень праходзячы ніводзін Жыцьцю дарэмным днём не стаў. Жыві гады, жыві […]...
10. Мы кахалі ў дваццатым стагоддзі Мы кахалі ў дваццатым стагоддзі. Нашы сэрцы для шчасця адкрытыя. Млечны Шлях зорнай згоды знаходзілі, А паэзію — толькі ў […]...
11. Васалы ночы Васалы ночы Ноч збягала ад цемры ў святло маладзіка. Пражытыя літары сноў складаліся ў нешта, Што сяйвом складоў вершы быццам […]...
12. Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай паглядзі ў мае вочы, расчытай мае вочы. Дзень у цемрава збочыў, дзень у раніцу […]...
13. Бывае, сум агорне, змога Бывае, сум агорне, змога, А дзень за днём – паўзе з начы… Куды мне бегчы ад сябе самога? Не, ад […]...
14. Трагедыя адной ночы Па белым снезе Чорнай ноччу Імчаў шалёны лімузін, Гарэлі ярка яго вочы I ў брусе боўтаўся бензін. Хлапчына руль круціў […]...
15. Чаму баліш ты маё сэрца Чаму баліш ты мае сэрца? сутрасаючы спакой, чаму баліш ты мае сэрца? расскажы мне, што з табой. Ці каханне цябе […]...
16. Думкі ранкам Пасля чёмнае ночы Раніцой я прочнусь. Адкрываю я вочы І вакол азірнусь. Як хацеў бы я побач Раптам ўбачыць цябе, […]...
17. Уладар невядомага Смага…смага, белы свет у смузе далёка сцежка, за спіной якісьці звер усё грызе, і людзьмі заклаў ён дзежкі. Вочы чырванню […]...
18. Свабода духу Будзь слаўны дзень, шчаслівы міг, калі душой пачуў, не вухам, як узвышае, настае славутая свабода духу. Узросту высь, натуры высь, […]...
19. Не верце, што падаюць зоры Не верце, што падаюць зоры, Што жніўнай парой уначы Высокія – падаюць зоры, Ім нельга нічым памагчы. Не верце, што […]...
20. БАЛАДА ПАЎЛЮКА ТРУСА (6.05.1904-30.08.1929) “Падаюць сняжынкі-дыяменты-росы”, Падаюць бялюткі за тваім вакном. І бяжыць юнак па першым снезе босы Да труны з жытнёвым просценькім […]...
21. ТАМ, ДЗЕ НА РОСТАНЯХ Там, дзе на ростанях шуміць, Падросшы за стагоддзе бор. Дзе раніца бурштынам зіхаціць, Дым успамінам цягнецца да зор. Дзе песня […]...
22. Канцона Там, дзе ранеты на золку свой пачынаюць “дэсант”, росніцай Верасень золка мерае крокамі сад. Ціха ступае, няспешліва паміж падпорак з […]...
23. Новы дзень Сон, Зорак казачных фантом. Ён Срэбранным прайшоў дажджом. Маіх думак патаемны шлях Зіхаціць ў вачах. Ноч, Для тваіх жаданняў час. […]...
24. Плачуць ў ночы нябесы Плачуць ў ночы нябесы, мо душа іх баліць? Шум дажджу, нібы дроб барабана, Нібы спевам жалейкі вецер гучыць, Звіняць шыбы […]...
25. СЛАВЯНСКi РУХ Славянскi рух – рух да сябе, Да мовы матчынай i веры, Да хат вясковых, што ў журбе Чакаюць клопату мiж […]...
26. У прыцемкаў настрой паволі чах У прыцемкаў настрой паволі чах. Свой плач згубіла за лугамі каня. Бянтэжылася першае спатканне Ў гародаў местачковых на вачах. У […]...
27. Зямныя яблыкі З зямлі падымаю яблык – Спелы румяны ранет, Які быў пупышкай, Стаў кветкай, Зваліўся яблыкам… I так мільёны гадоў. Падаюць, […]...
28. Кахаю Замяло ўжо ўсе сляды па дарозе да нашага раю усё роўна са мною ты ува мне. я цябе адчуваю блытаюць […]...
29. Пажаданьні для дачкі Браславы Чаруй. Даруй. Кахай. Сэрца пяе няхай. Водар сунічны, Пах навальніцы, Смакі жыцьцю надавай. Сярдуй. Крыўдуй. Палай. Радасьць і боль прымай. […]...
30. Падыходжу да Хрыстова Падыходжу да Хрыстова. Тут завейнаю зімой Я шчасліва і вяснова Крык падаў свой над зямлёй. Першы крык на гэтым свеце […]...
31. Падманваю сябе Падманваю сябе, свой дзень пусты, – Нібыта міска стравы ў ліхалецце. Пішу не вершы я – пішу лісты, Пяро макнуўшы […]...
32. Бацькаўшчыне Радзімы вецер! Ён з усіх вятроў Мне як натхненне, Як шчаслівы подых. Ёсць доўгі шлях, Дзе мы, Як параходы, Вяртаемся […]...
33. Пасвячаецца Ўладзіміру Караткевічу Бог жыве на Беларусі так казаў паэт ён і сам паэт ад бога Як у цемры свет Непадкупны, незвычайны. За […]...
34. Яму Сполахам у вачах страх за маю душу. Госпадзі, як стрываць?! Што Табе адкажу? Споведзь-нібы ў вагонь! Побач-ягоны страх. Сэрца, сэрца […]...
35. АПРАЎДАНЬНЕ Я абяцаў пісаць штодзень. Ты скардзішся, што дзень мой доўгі. Але ж наступны дзень – за ноччу, Хоць за чэрвеньскай […]...
36. Як гэты свет, як і сябе, хутчэй Як гэты свет, як і сябе, хутчэй Прыдумаў кожны сам сваё каханне. Адчуўшы шэпту цёмнае дыханне, Бяссонніцу спакушаных вачэй. Страх […]...
37. Два штрыхі да вядомай ісціны Даказана і войнамі, і голадам, Што падаюць раней Мужчыны-волаты. Жанчыны ж Застаюцца жыць удовамі, Засмучаныя думкамі бядовымі. Таму Спачатку падалі […]...
38. Для матулі маёй Зацвітае наш сад – для цябе разліваецца водар. Для цябе нехта крыжыкам вышыў наш бэзавы двор. І губляюць прытомнасць шпакі […]...
39. Не глядзі Не глядзі на мяне, не глядзі, адыдзі, Не чаруй так сабой і наяве, і ў сне! Ты смяешся з мяне… […]...
40. Бацьку забрала лета Бацьку забірала лета, можа восень, можа дождж. Я не змог убачыць гэта, бо мне плакаць давялось… Бацьку забірала восень, нават […]...