Верш Летуценні
Летуценні – цені, цені
вы майго юнацтва.
Вы даўно ўжо адляцелі-
засталося мільгаценне
вось і ўсё багацства.
Заблукалі ў аблоках
мроі, нібы птахі.
У нябёсах сінявокіх
узняліся так высока–
няма далей шляху.
Дзесь згарэл ў праменнях
сонечных, яскравых.
Ды нагадваліся ў снах,
вераснёўскіх туманах
і духмяных травах.
Успаміны, зноў і зноў
не кранайце душу
прыгажосцю юных сноў,
лета бабіна прыйшло,
Адказаць вам мушу.
Срэбрам скроні пасыпае
залатая восень.
Да спагады запрашае,
мабыць, добра адчувае
чаго сэрца просіць…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Жыцце – імгненне …А здаецца, толькі ўчора Шумна веяла вясна, Зазывала на вячоркі Ды трымала дапазна. І яшчэ зусім нядаўна Лета сонечна цвіло, […]...
- ВІТАЮ ВЯСНУ ВІТАЮ ВЯСНУ Першы дожджык прайшоў І запахла вясной; На душы харашо – Абудзіўся ад сноў. Сноў зімовых, былых, Што марозілі […]...
- Інцыфалітны клешч Калі клешч інцыфалітны, Вельмі хітры, дальнавідны, На тваіх бутэлек літры Паспрабуе зноў напасць – Трэба годна адказаць, Галаву яму ірваць […]...
- Віхурыць мяцеліца Зноў віхурыць мяцеліца, Дромай свет ахунае. Снег пярынаю сцелецца. Вецер песню спявае. Калыханка самотная Сзрца жалем напоўніла. Бы пачуцці дрыготкія, […]...
- Восень плача Восень плача… Восень плача на шэрым халодным двары, І слязінкі дажджу мыюць шыбы акон. Мне самотна ад восеньскай гэткай пары […]...
- Браслаўскія азёры Браслаўскія азёры – Прасьветлая вада. Купаюцца тут зоры – І гіне ўся бяда. А хаты, агароды Сьвітання сырадой П’юць, як […]...
- Струменіць пара радасці былой Струменіць пара радасці былой, Салодкай кавай астывае лета, Дым цыгарэты з іскрамі ў вакно, Здзімае вецер зорнаю каметай. І кроча […]...
- Не вечар – ранак Аб чым завея мне скуголіць. Як быццам хто яе няволіць? У сэрцы смутак прарастае. А душу ветруга хістае. Прэч ад […]...
- Летуценні матадора Сяргею Жураўлю з павагай да таленту Ператварыцца ў індыкатар, Стаць фільтрам часу і падзей, Лавіць свядомасцю імгненні, Як сетка ловіць […]...
- Купальскі бліцкрыг Легіёны, варожыя вежы, Бягуць паштальёны. Адрэжу Свае успаміны, навіны, і чуткі, Павольныя міны-атруткі. Па трэшу ў лісты-пахаванкі – Ўсе вершы, […]...
- Вандроўная пташка Пташка, пташка, Скуль ляціш ты – Ці не з нашых Ніў? Каб пачуць мне Што аб мілай, Я б шчаслівы […]...
- Вось і скончылась лета Вось і скончылась лета, А на сэрдцы – сум. І доўгачаканая мэта Не ўсхвалюе розум. Аднак сум не пройдзе, Пакуль […]...
- Імкненне Мелодыку вачэй На працягу стагоддзяў Алоўкам дзён-начэй Мастак сабою поўніў. Ён маляваў партрэт Без рысаў і аблічча, Бязмоўнасцю мальберт Дапісваў […]...
- Адцвіло, адгуло наша лета Адцвіло, адгуло наша лета… Ды не пра гэта мой верш. З кім жа ты, любая, дзе ты? – Вось што […]...
- ХІБА ВОСЕНЬ ВІНАВАТА Хіба восень залатая вінавата, Што туманам ноч заслала берагі, Што лугі шалёна пахнучыя мятай Зацерушаць хутка белыя снягі. Не шукайце […]...
- Золкі вецер блукае па росах Золкі вецер блукае па росах, Разрываецца ціш машынамі. Толькі гнёзды на голых бярозах Мне гавораць пра лета птушынае. Бы вяртаюць […]...
- Зноў мітусьня са слоў у душы Зноў мітусьня са слоў у душы – Іх, быццам вецер зносіць, Як сенажатныя стагі, Што запасьлі на восень. Жыцьцё пражытае […]...
- Аднойчы да чалавека прыйшло свята Аднойчы да чалавека прыйшло свята… Неспадзяванае, як першы снег, Шчаслівае, як адчуванне палёту, Урачыстае, як зыход сонца, Прыйшло да чалавека […]...
- Свой след Бабіна лета… рыскай адметнаю Бялюткаю ніткай долу лягло… У зялёныя косы парою няўмольнаю Пацеркі бурштына раз-пораз упляло. Не разгадаць цнатлівасць […]...
- Сагрэты дыханнем лугоў я квяцiстых Сагрэты дыханнем лугоў я квяцiстых, Сагрэты усмешкай вачэй прамянiстых; Апошняй сустрэчай – i першым растаннем, Сагрэты слязою бярозкi свiтальнай, Сагрэты […]...
- Маёй каханай Доўгія цені, кароткія дні – Восені рытмы… Горад вячэрні запаліць агні – Нараджаюцца рыфмы… Вершасловы аб каханьні, аб табе, І […]...
- НЕЗАНЯТАЯ Сцежкі вытапчу я ў травах, Непакошаных, нязжатых, Каб забыцца там на славу Адзінокай, незанятай. Не трапляцца каб на вочы Улюбёных […]...
- Ты паклічаш, ты пазавеш *** Ты пакліч мяне. Пазаві. Там заблудзімся ў хмельных травах… Пачынаецца ўсё з любві, Нават самая простая ява. Я. Янішчыц […]...
- На Кіеўскіх гарах (пераклад з рускай мовы) Вы чуеце, на Кіеўскіх гарах Была вясна, але зіма вярнулася, Вясна крыху на крызе паслізнулася, І […]...
- З месца – у галоп З месца – у галоп! ********************************** З ранку дождж зарадзіў, быццам бы незнарок, І схавалася сонца за хмары. Выдаў верасень […]...
- Чаго жадаю “Чаго жадаю “ Калі спытаеш мяне неба Чаго жадаю, што мне трэба Багацьця, славы ці бязконца Жыць на зямлі, пад […]...
- Успаміны Адраджэнне забытых думак, Успаміны забытых слоў, Ускалыхнуў цагляны падмурак У мястэчку з назваю Сноў. Велічавы Нясвіжскі замак Горда высіцца непадалек, […]...
- Хворая Я захварэла на цябе Што гэта? Дар альбо пракляцце? Ці мо не маю праў на шчасце? Зноў спадзяванні ў журбе… […]...
- Каханы Роў Ёсць гарадок паміж бароў, А ў ім нябачны з берагоў I кручаў Сожа, быццам схоў, – Каханы Роў. З былых […]...
- Дажынкі На мурожнай жнівеньскай атаве – Жоўты ліст, як сцёртая манета. Напамін, што восень неўзабаве Згорне цеплыню ў свае загнеты. А […]...
- Душу маю не перайначыць Душу маю не перайначыць, Не закаваць у путы! І калі лёс ёй усё ж прызначыць – Перанясе пакуты! Яна не […]...
- Вяшчун Што збудзіла цябе у вандроўку ўначы? Ці не Зорка, што радуе неба? Будзе цёмны гушчар за табою сачыць, Але ў […]...
- ЗАВАЛОДАЦЬ НЕ МУШУ Я СЭРЦАМ ЗАВАЛОДАЦЬ НЕ МУШУ Я СЭРЦАМ. І ЗАСТАЦЦА НЕ МУШУ У ІМ. БОЖА ПРАВЕДНЫ, МНЕ Ж КУДЫ ДЗЕЦЦА АД МАЛАНКІ, ШТО […]...
- Стаіш на парозе Стаіш на парозе, а я ўсе не веру. Няўжо ты, каханне, пастукала ў дзверы? Няўжо ты прыйшло да мяне нечакана? […]...
- Зорыць восень пільна, ласкава Зорыць восень пільна, ласкава Мне ў акенца цэлы дзень, Моліцца, маністам бразгае, Ціха ходзіць па вадзе; Падмятае лісце строямі, Пад […]...
- Жнівень сыходзіць Жнівень сыходзіць… На ціхіх ракітах Парасцярушана мяккая вохра. У ізумрудных густых аксамітах Ірдзее атава азябла і мокра. І ледзьве чутна […]...
- Зялёныя вочы травеньскай ночы Зялёныя вочы травеньскай ночы, У прыцемках белай акацыі сноў… Ня бойся знянацку удалеч пакрочыць, Ня бойся сустрэцца з пачаткам наноў. […]...
- Хто яе слуга? Летаргія – Вія Падарунак. Думак кома, Глаукома мозга. Коска. Там калыска, цацкі, соска, Пыска шчанюка, бярозка, Соку каб напіцца з […]...
- Вечар асенні, вечар маўклівы Вечар асенні, вечар маўклівы Песціць, цалуе, песціць каліны. Песня зблудзіла, песня у гаі, Зоры ж у высі, зоры мігаюць. Срэбрам […]...
- З часам цямнее і золата З часам цямнее і золата, Што ўжо казаць пра душу… Толькі, чамусьці, каханьне Набывае сапраўдную вартасьць, Страціўшы першапачатковы бляск… Мякчэюць […]...