Верш Юргіня
Каля кветніка пастаю
I душу агнём кветак сагрэю.
Я юргіню пазнаю сваю,
Хоць у садзе даўно звечарэла.
Сумна жоўтая зорка гарыць,
Так падобная на юргіню.
Недасяжная ўгары,
Асвятляе зямную багіню
Той загадкавасцю,
Якой
Ты мяне ў дні вясны чаравала
Ну а потым світальнай парой
Ты, як зорка-юргіня,
Растала…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Асеннімі дажджамі заліло Асеннімі дажджамі заліло Апошнія чаканні і спатканні, Пажоўклых клёнаў ціхае святло, Скупога сонца роснае дыханне. I пачала зямля крыху цвярдзець, […]...
- Босай нагою ручай Зорка босая йшла па зямлі. Я хацеў ёй купіць чаравічкі. Толькі як згаварыцца, Калі У яе незямныя прывычкі. Зорка босая […]...
- Босая зорка Зорка босая йшла па зямлі. Я хацеў ёй купіць чаравічкі. Толькі як згаварыцца, Калі У яе незямныя прывычкі. Зорка босая […]...
- Чаромхавыя вёсны Помніцца час развітальны – Пошчак салоўка куе, Пахнуць чаромхай світальнай Цёплыя вусны твае. Неба высокае родніць З юнай зямлёй спеўны […]...
- У вышыні пустой У вышыні пустой трывожна маім самотам. Паэт – гэта той, каго зразумеюць потым. Паэзія – неспакой, што шэпчаш нябёсам употай. […]...
- Мая зорка … У далонях зорка Што у мой поспех верыць Адчыняе уперад Мне заусёды дзверы.. Ззяе мая зорка Ворагам на зайздраць […]...
- Стаіш на парозе Стаіш на парозе, а я ўсе не веру. Няўжо ты, каханне, пастукала ў дзверы? Няўжо ты прыйшло да мяне нечакана? […]...
- Дзень студэнта Дзень студэнта і п’яныя твары, І ў галаве вітаюць мары… А ты патэлефанавала мне ў той вечар, Ты пажадала са […]...
- Хоць маё вершаванне – яшчэ не паэзія Хоць маё вершаванне – яшчэ не паэзія, А ўсяго толькі спроба радкі рыфмаваць, Але ўпэўнена: дух, абудзіўшыся гейзерам, І шэдэўрамі […]...
- БАЛАДА ЯЎГЕНІІ ЯНІШЧЫЦ (20.11.1948-25.11.1988) Жыццё кароткае, як ноч, што забівае, І вечнае, як верш, які з душы ўсплывае, Як з неба зорка, да […]...
- Зімовая ноч Каля зоркі зорка Ўніз глядзіць, мігціць; Каля горкі горка Снегам зіхаціць. На гасцінцы скрогат, На прысадах інь, Чутна воўчы рогат… […]...
- Краскі ў лесе над Хатынню Лес заснаваў надоўга сны, Старым нічога не забыта. Гараць агеньчыкі вясны Балючым полымем блакіту. А неба чыстае ўгары, Як васількі. […]...
- Дом Дом Для нас – новы дзень І дзённая зорка першая І дзённая зорка. За лепшае падаецца драбнейшае, апошняя зорка ранку […]...
- Абярэжная песня Пахіснецца парой Шар зямны пад нагамі, – Я табе, а ты мне Устаяць памагаем. Я цябе берагу Рук сваіх берагамі. […]...
- Аvе Mаrіа Звон кафедральны кліча на Аvе. З цесных завулкаў злева і справа Гуртам манашкі ў чорным адзенні Цягнуцца, быццам сумныя цені. […]...
- Не магу жыць без Радзімы У дуброве каля рэчкі Віснуць сонныя парэчкі, У пералеску ля крыніцы Зьзяюць сьпелыя суніцы. І вясной, і цёплым летам Тут […]...
- З Каханьня, Любові, Вясны З Каханьня, Любові, Вясны. Каханьне люляе каханых З віхуры зімовай, слаты, Любові ім дораць муравы Ды першыя кветы з вясны. […]...
- Дарога партызанская Дарога партызанская, балоцістая, гразкая, ні ўзлесся, ні прасвета, ні зоркі ў вышыні. Глядзім мы на дарогу: будзь ласкавейшай троху! Лес […]...
- Сакавіцкія воды Люблю сакавіцкія воды – Вірлівыя сокі вясны. Як вены жывыя прыроды, Зямлю напаўняюць яны. Набракне зямля сакавіцай. І раптам, парой […]...
- МАМА Ў ДЗЯЦІНСТВЕ БЫЛА СОНЦАМ – Мама ў дзяцінстве была сонцам… Мама ў дзяцінстве была сонцам. З яе пачынаўся дзень. Потым акенцам. Яна адкрывала свет. […]...
- Надыходзiць гэта хьвiлiна Надыходзiць гэта хьвiлiна, Незабыўны момант у жыцьцi. I чароўная гэта гадзiна, Назаўсёды яе зберажы. Вось 17 табе дарагая, Ты вялiкая […]...
- Па дарозе да вясны Па дарозе да вясны, На левабярэжжы, Сняцца лёгкiя нам сны, Ды не нам – належаць. Там нi здрады, нi маны, […]...
- ПАЭЗiЯ Паэзiя? Так, драбяза. Адказу не мае прамога. Пачуццяў чыстая сляза, Дарога нейчая да Бога. Чароўных гукаў, фарбаў свет, Птушыны шчэбет […]...
- Цётка Скрыпка грае – сэрца замірае I лучынка свечкаю гарыць… Гэта гранне чуюць ва ўсім краі, Гэта свечка – зоркаю ўгары. […]...
- Плакучая вярба Загінуў недзе ў вайну сыночак. Бядуе маці: – Нашто мне вочы, Каб толькі плакаць век нешчаслівай! Нашто мне рукі, калі […]...
- БАЛАДА КУЗЬМЫ ЧОРНАГА (24.06.1900–22.11.1944) Зноў турэмная камера сніцца, Як труна, у якой ты жывы. А на вуліцы не навальніца, А вайна каля самай […]...
- Усё чакае вясны Усё чакае вясны: Ціхі парк апусьцелы, Яго прывіды-дрэвы, Нібы тыя крыжы. Усё чакае вясны… Нібы тыя крыжы, Думкі ў нас […]...
- Захад сонца Ты глядзела на захад сонца, ты смяялася промнем вясны. І ціха знікала далека, бясконца. Я клікаў цябе і не верыў […]...
- Клін Кахаю, смяюся, плачу- Запознены ў небе клін Кірунак узяў за удачай, І мроіцца, што ў ім Лячу я ў невядомасць, […]...
- БАЛАДА ЕФРАСІННІ ПОЛАЦКАЙ (каля 1101-23 ці 25.05.1167) Ад Полацка да Іерусаліма, Нібы святы агонь, твая дарога. У сэрцы і за спінаю-Радзіма І прад […]...
- Стары сад Люблю даўно свой сад стары, Яго таемныя размовы, Дзе дрэвы, даўнія сябры, Мяне прывечваюць вяснова. Тут лісця, квецені размах – […]...
- Шапаціць вясновый дождж Шапаціць вясновый дождж, З першым громам, бліскавіцай, Быццам у небе коціць хтось, Шар каменный па масьніцы, Быццам з гэтым непакоем, […]...
- Ліхтарны свет Ліхтарны свет і горад нейкі дзіўны: Усё нібыта кажа аб табе. Чакаю я і дождж працяглым ліўнем. І ты ідзеш… […]...
- Дабрыдзень, дамы і спадары! Дабрыдзень, дамы і спадары! Глядзіця, як між сузор’яў дальніх барвова згарае знічка ўгары, праменнямі ўспыхваючы развітальна. Жывая матэрыя, не валун […]...
- Я паддамся твайму спадману Лятуць восенні, зімы, і вёсны і леты, а ў ва мне адна болька: каханая, дзе ты? Ад вячэрняй зары да […]...
- БАЛАДА ЯНА КІШКІ (?-26. 07. 1592) У Княстве Вялікім, як сэрца, Айчына Твая, для якой нарадзіўся, жывеш. Шуміць ля дарогі старая рабіна, Карэнні, […]...
- Памяць пра бацьку Калі ўзгадаю бацьку я – У памяці ўзнікае поле І конь, і свежая ралля, А навакол – вясны раздолле. Умеў […]...
- Я – не тваё жыццё, і нават не малітва Б. С. Я – не тваё жыццё, і нават не малітва, Ты лёсам быў не мне наканаваны, Хаця аднойчы шчыра […]...
- Такая прыгожая Такая прыгожая – губы фарбуеш світальнай зарой, прачынаючыся на плач немаўляці; шчокі румяніш ранішняй прахалодай, ідучы на покліч трамвайнага звону; […]...
- Ган-но! Ган-но! – Блукае няўцешнае рэха. – Ган-но! – Гукаюць, шукаюць вятры. Снегам занесены сонныя стрэхі, Моракам скутыя дрэмлюць двары. Снегам […]...