Верш Ліхтарны свет

Ліхтарны свет і горад нейкі дзіўны:
Усё нібыта кажа аб табе.
Чакаю я і дождж працяглым ліўнем.
І ты ідзеш… і ты ідзеш ка мне.

Вясна была і мы з табой сустрэлісь,
Я зазірнуў у глыбінь тваіх вачэй…
Я без цябе быў! – страшна мне ўспомніць,
Я мог быць без цябе!?… нашмат яшчэ страшней

А ты маўчала адзінокай зоркай,
Што свеціць путнікам ў начы.
Я быў каля цябе – і на душы салодка.
І я цябе абняў – стук сэрца ўнутры…

Дождж шоў і ліхтары свяцілі добра,
Нібыта ў казке, нібыта я ў сне.
Але ж тваё дыханне, позірк асцярожны —
Не сплю я — ты каля мяне!

Ты мне сказала, што мяне шукала,
Жыццё сваё і верыла ў мяне.
Я ўсміхнуўся, а душа дрыжала,
Бо ўсё жыццё баяўся не сустрэць цябе…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

З неба дожджык З неба дожджык, Стук, стук, А радкі ў сэрца, Грук, грук. А ў радках ўсё толькі, Боль, жаль. І ні […]...

Табе свой свет я аддаю Табе свой свет я аддаю… І Свет, які мяне калісьці страціць. І як адталую ваду Звычайна прыме і не здрадзіць. […]...

ЧУЛЛІВЫ СВЕТ ЧУЛЛІВЫ СВЕТ Як змог ты сатварыць каханне, Прыдбаць хоць некалькі сяброў – Знаць выканаў наканаванне, Дарогу да сябе знайшоў. Суетнае […]...

Я стукнуў тры разы Я стукнуў тры разы У дзверы. Ты маўчыш. Напэўна, заглушыў Мой ветлы стук пярун. Каб ля цябе пабыць, Я гэтак […]...

БАЛАДА ПАЎЛА ШЭЙНА (1826-14.08.1900) Не ўзыдзе сонца-не пачнецца дзень. Не сказанае слова памірае. І ты па вёсках, як жабрак, ідзеш І, нібы золата, […]...

Твае святло Блішчыць у тваім ліхтарыку святло, І свеціш ты, зараза, мне ў вока. Ды я б прыняў, навошта мне яно? Але […]...

Цудоўны свет Цудоўны свет – сузор’е мараў, Надзей i зорак у вышынi, Дзiвосны свет, я ў пажары Шукаю выхад уначы. Адзнач мяне […]...

Я вазьму ў далоні свет сонца Я вазьму ў далоні свет сонца, Я вазьму ў далоні зару, І ў тваё іх закіну аконца – Я табе […]...

Дзе разам мы Ты ад мяне за сотні кіламетраў, Але шукаю ў цемры позірк твой, Тваёй пяшчоты цёплая паветра І сонечны праменісты настрой. […]...

Чаканьне Хоць дождж і б’е, і лашчыцца, А ты усё адно У сінім лёгкім плашчыку Сьпяшаешся ў кіно. Куды ад суму […]...

Апошні свечкі жоўты дым Нібыта асвятлёны святым ценем, Ідзеш наўпрост збуцвелага лісця… Шарэнгай ўздоўж імачча зверы, Недапражытага жыцця.. Нібыта праклянуты Праметэем, Задзьмуў іскру ягону […]...

Колькі жыць мне засталося? Колькі жыць мне засталося?.. Дык імчы ж мяне, цягнік, Морам жоўтага калосся На жаданы мацярык. Там зязюлька мне лічыла Леты […]...

Мы, азірнуўшыся, бачым сны Мы, азірнуўшыся, бачым сны дождж, восеньскіх вуліц пустыню. Там за вакном – бязмоўя карціны, У смузе святла – сілуэты, вітрыны […]...

Н 1. Н. Тваё сэрца так б’ецца, так грукоча прыемна, і ўдалеч імкнецца наша любасць узаемна. Мне цябе не хапала, не […]...

На пляцы майго сэрца Я змайструю помнік свайму цярпенню І пакіну яго на пляцы майго сэрца, Дзе блукае здаўна не адно пакаленне, І, напэўна, […]...

БАЛАДА ТОДАРА КЛЯШТОРНАГА (11.03.1903-30.10.1937) Трамваі зноў разбудзяць горад шэры, Засвецяцца, нібыта ліхтары, Лістотай трапяткою клёны ў скверы Жаўцюткія і чорныя ў нутры. І […]...

Берлін-Мінск Праязджаем варшаву. лета. вечар. ператварылася ў вецер сэрца. і дзьме. Дзесяць хвілін на вакзале. вечар. лета. круціцца як плянэта сэрца […]...

Бачыць свет Бачыць свет Паліраваным дыяментам… Вось бы! Навучы мяне плакаць З такіх дробезяў, І мае слёзы Змыюць хоць крыху Замёрзлага пылу […]...

БАЛАДА ЯКУБА КОЛАСА (3.11.1882-13.08.1956) …Іду ізноў на пляц Якуба Коласа Да постаці паэтавай, да голаса, Які мне чуецца ў бярозавым лісці. Да Коласа, […]...

Я чую – ты лёгка крочыш уздоўж травы Я чую – ты лёгка крочыш уздоўж травы – Абцасікі стукаюць мерна і манатонна. Я рытм гэты буду памятаць, бо […]...

Мне распазнаць яшчэ не позна Мне распазнаць яшчэ не позна, Дзе кіслы квас, а дзе віно. Паміж усіх, што стрэў я, розных Цябе прыкмеціў я […]...

Страчаны свет І ты адчуваеш у апошнім імгненні, Што страціў надзею і страціў любоў, Што страціў, нарэшце, сваё разуменне, Што колер і […]...

Палессе За буйнай ракою я бачу Палессе, Хвалюецца сэрца ўнутры. Аднекуль пачуў мілагучную песню: Палесся пяюць жыхары. У вёсцы гучыць паляшуцкая […]...

Назіркам Неба, нібы трамвай, пагрымвае, дахі вусацяцца ад капяжоў. Дождж з настойлівасцю пілігрымавай моўчкі ў нямераны шлях пайшоў. Ліст апошні, як […]...

БАЛАДА МІХАЛА ЦЮНДЗЯВІЦКАГА (1836 – 2.06.1863) “Мужыцкую праўду” сялянам чытаеш У дымнай карчме каля пыльнай дарогі. Чытаеш, нібыта агонь раздзімаеш, Агонь, што асвечвае […]...

Трывожна стынуць ліхтары Трывожна стынуць ліхтары Паміж дамоў… Мільгаюць зоркі. I поўняў жоўтыя шары У лёдзе лужаў на двары Ляжаць бязліка. Спяць пагоркі. […]...

Свет падзялiўся надвая Свет падзялiўся надвая: Свет ДА ЦЯБЕ i свет З ТАБОЮ. Той свет, дзе iснавала я, Быў акрамешнаю iмглою. Свет падзялiўся […]...

Яшчэ не пачаўся снежань Яшчэ не пачаўся снежань А снег на зямлю ўжо лёг Нібыта у полі вежу Пабачу цябе здалёк Пабачу цябе прыгожай […]...

Як на волю птаха Дзень з дажджу сляпога восень ткала, Затухаў са стогнам недзе нейкі гук… Як і не было нас, як не цалавала, […]...

Астывае кава Кава стыне ля вакна, але нейкая віна На мяне сышла і студзіць сэрца і душу, і цяпер я мушу грэцца, […]...

Мой новы свет гарыць і ззяе Мой новы свет гарыць і ззяе, На небасхіле сінім, яркім… Што ж вы глядзіце, ратазззеі! Падвесяць к небу вас за […]...

Вялікае сэрца Недзе ўнутры ў гарачай крыві, Праўду спявала Вялікае сэрца. Шчырасцю ззяла, балела ўначы, Праўда жыве, а сэрца не б’ецца. Некалі […]...

Беларусам звацца Адкрыю пашпарт, бачу-беларус, Ці так яно ў жыцьці на самой справе? Пячатка й надпісы, нібыта груз, Ляглі ўнутры падобна лаве. […]...

Скончыўся бег На плячы вісела стрэльба, бег праз лес, праз поле, грэблю, У партызанскі, у атрад, каб сказаць, што ў вёсцы гвалт, […]...

Прыгожыя рукі У час сустрэчы і разлукі, Калі ўдваіх ідзеш на шлях, Навошта ты хаваеш рукі У драпінах і ў мазалях? Заўжды […]...

Мана – не знік ты! Мана – не знік ты! Не! Ты тут, са мной! Дасюль цябе І бачу я, і чую! Твой голас, лік […]...

У дарозе да цябе У дарозе да цябе Жыццё маё праходзіць. У чаканні і мальбе Дзень кожны адыходзіць. У дарозе да цябе Любоў мая […]...

Цукар кахання Дождж прайшоў… халодна, да касцей мяне працяў… Апранута сення модна… Дужа я тады кахаў… Твая змоклая сукенка, абдымала плаўна стан. […]...

Зiмовы дождж Дождж у студзені – нібы насмешка зімовай пары. Ён звісае з галінак, струменіцца ўздоўж па кары. Размывае слязьмі ля абочыны […]...

Я – адарваны мокры ліст з галіны Я – адарваны мокры ліст з галіны, Халодны дождж мой кат і мой сябрук, Маё адзенне – туманоў хусціны, Моё […]...