Верш У хвалі восеньскай вады
У хвалі восеньскай вады
Глядзяцца клёны залатыя.
Па розных берагах ракі
Стаім затоена-чужыя.
А сонца – роднае і вецер,
І лес раднейшы з хвіляй кожнай,
І гэтак вабіць бераг твой,
І мне адной туды няможна.
Ещё вершы:
- Хвалі ў душы Хвалі ў душы Было лёгка раней на душы, Чыстым донца. Ні хмурыначкі, ні дажджыначкі, Толькі сонца. Крыху ўзнімецца хваля мутная- […]...
- У восеньскай журбе У восеньскай журбе зямля глытае слёзы Ізноў мінае дзень, каротшы кожны раз… Зноў залотое вецце скідваюць бярозы. І шэрае нямоты […]...
- Ціхутка вецер хвалі гоніць Ціхутка вецер хвалі гоніць. Плывуць няспешна, думкі тояць. Няма нікога, адзін лебядзь. Ім яго думкі добра ведаць. Яны з ім […]...
- Зноў вятрыска хвалі Зноў вятрыска хвалі Кратае на рацэ, Мне цыганкі чыталі Лёс на маёй руцэ. Я паверыла хвалям: Ім у вечнасці плыць, […]...
- Воблік вады Пакуль бяжыць вада, Датуль яна жывая. Крывяніць дол руда, Як рана нажавая. Хоць двойчы не ўвайсці Ў раку адну і […]...
- Заўжды, заўжды чамусьці верым Заўжды, заўжды чамусьці верым, Што там, за сіняю вадой, Зусім інакшы ззяе бераг, Чым гэты, свой, з яго бядой, З […]...
- Дзеці сонца, вады і зямлі Дзеці сонца, вады і зямлі… Што мы ў спадчыну ваша ўзялі: Цеплыню, каб усіх абагрэць? Глыбіню, каб душой не мялець? […]...
- Цячэ вада з нябёс бясконца Цячэ вада з нябёс бясконца, Ілье, цурчыць на ўсе лады. Майго чаўна старое донца Таксама дадае вады. Бездапаможна звяў мой […]...
- Цячэ вада Цячэ вада з нябёс бясконца, Ілье, цурчыць на ўсе лады. Майго чаўна старое донца Таксама дадае вады. Бездапаможна звяў мой […]...
- Мы – пясчынкі “Мы пясчынкі” Мы – пясчынкі ў гэтым свеце І аднойчы, на хвалях сваіх Панясе, загайдае нас вецер Усе далей ад […]...
- О, як жа, беларуская зямля О, як жа, беларуская зямля, Ты таленты старанна нараджаеш! Яны – бы глебы шчодрай ураджаі, Багацце, што збіраеш спакваля. Усходзяць, […]...
- Усе бачылі, як разгараўся агонь Усе бачылі, як разгараўся агонь. Адной дастаткова іскрынкі, Каб пагрэць зледзянелую ўзіму далонь І хлеба пасмажыць скарынку. Усе бачылі, як […]...
- Да радзімы бліжэй Да сёмага неба, туды, на вяршыню, Ад ласкі бацькоўскай, ад роднага дома, Ад поля, дзе ўлетку цвіце канюшына, Да зорак, […]...
- Карабель Павольна, павольна, На месцы нібыта, Стаіць нерухома На краю блакіта Марскі карабель, Што плыве ў далячынь, Куды яго вабіць Бясконцая […]...
- Паўднёвы ўспамін Вінаваты паўднёвы вечар… Проста так, без якой прычыны, абдымаю чужыя плечы, пешчу косы чужой жанчыны. Гэта проста на момант хвалі […]...
- У прадчуванні непазбежнага У прадчуванні непазбежнага, Малю аб літасці адной: Каб цвіў чаромхай беласнежнаю Навокал дзень расстайны мой. Я адплыву не сіняй поўначчу, […]...
- Вечарам Хавае змрок у небе хмары. Агонь ён паліць вечных зор; Глядзіцца месяц у выгары, Дзе не змаўкае жабаў хор. Не […]...
- Слуцкія ткачыхі Ад родных ніў, ад роднай хаты У панскі двор дзеля красы Яны, бяздольныя, узяты Ткаць залатыя паясы. І цягам доўгія […]...
- Фермапілы Фермапілы Мы стаім у цясьніне. Нас, быццам ваўкоў, атачылі. Прапануюць нам здацца, Гарантыі нават даюць. Толькі мы пакляліся, Што лепш […]...
- МАЛЫЯ ШВАКШТЫ Пяюць хвалі вясковага мора, Шматкі пены ля берага круціць. Месяц свеціць агеньчыкам хворым і цяпла да світання не будзе. Спяць […]...
- Без вады Без вады Зноў вадзічку адключылі, А вы пыску не памылі? Ну, цяпер з нямытай пыскай Трэба класціся ў калыску! Не […]...
- Бацькаўшчына З двара прыйду і сяду ля агню. Палаюць дровы. Ссечана капуста На градах – блаславенне дню. Змрок у палях – […]...
- Закон вады Закружыла Завіруха, Карагоды завяла, Роі снежных белых мухаў Над зямлёю растрасла. Паміж соснаў і бярозаў Толькі хустка мільгаціць. Танчыць з […]...
- Сонейка Сонца-сонейка свецiць ласкавае. Пакажы ўсё на свеце цiкавае! Горы, рэкi, азёры, палетачкi – Яны ўсе твае родныя дзетачкi. Мы чакаем […]...
- I вёдры поўныя вады I вёдры поўныя вады, I вочы поўныя дабра. Гляджу на матчыны сляды На белай посцілцы двара. I з гэтай чуйнай […]...
- КЛАДАЧКА Я стаю на беражку, час ідзе. Можа кладачку знайду да цябе… Сэрца кажа: “Будзе мой шчасны лёс, Бо кахання кветачку […]...
- Наша будучыня Дзяды жылі на беразе ракі, А потым адышлі на іншы бераг. Нас разьдзялілі доўгія вякі Чужое мовы, звычаяў і веры, […]...
- Я – з агню і вады Хто – з праху. Хто – з гліны. Хто – з каменю. А я – з агню і вады. Таму […]...
- Мне бы мёртвай напіцца вады Мне бы, мёртвай напіцца вады – Сьвет убачыць, к жывой падпаўзьці, Устаць на ногі – далей ад бяды, За кімсьці […]...
- З пляжаў Фларыды Быццам ты апынуўся на чужым фотаздымку. сонца скача па галінах аблокаў, як жоўтая малпа. у вадзе – дзеці – будучыя […]...
- Роздум Стаю на скрыжаваньні, Ня ведаю куды пайсьці. Ды так далёка, Каб ніхто ня змог знайсьці. Туды, дзе хмары засьцілаюць неба, […]...
- Подых Жыцця Подых Жыцця Свет Ізвечны Жыцця ён нячутна кранае Ён узніме цябе і Душа заспявае Шчырых Слоў Прастата працінае да донца […]...
- Пасля Барселоны Нібыта з раю Ты сыйшоў з Барселоны Пакінуў ззаду Саграду, Саграду, Саграду. І яблык спакусны На плошчах і вулках Пакінуў […]...
- Вечаровае 1. Звон струны – Ці спеў аблокаў? Захад сонца палымнее, І душа – нібы нямее: Звон струны Ці спеў аблокаў? […]...
- Іду туды, дзе роўнядзь поля белага Іду туды, дзе роўнядзь поля белага, як палатна адбелены сувой,- там цяжар сунімае набалелага нікім яшчэ не крануты спакой. Іду […]...
- РОДНАМУ КРАЮ Дзе б, не гасціу бы я, ці вандравау па свеце, На Беларусі мне ясней і сонца свеціць, Бялей снягіі зеляней […]...
- Пакуль жывеш, развітвайся з жыццём Пакуль жывеш, развітвайся з жыццём Штогодна, штогадзінна, штохвілінна, Твой кожны дзень, Забраны забыццём, Лічы сваім найбольшым адкрыццём, Ты – з […]...
- Бяскрайни космас (Р. А.) Мы ў свет прыйшлі для перамен, Там кожны ў часе свой мамент. Ва ўсім Сусвеце, у кропцы кожнай, Свой стан, […]...
- БАЛАДА ГЕРМАНА ШНІПА (1760-1830) Пра рыцарства, пра Прусію забыцца! Тут іншы свет, тут іншае жыццё. Ляціць пад ногі, як агонь, лісцё, Смяецца маладзён […]...
- Поўдзень Вабіць поўдзень цеплынёю Сонечнымі днямі, Першазданнасцю сваёю, Сінімі гарамі, Аб якія б`ецца мора Хвалямі крутымі, І ныраюць з неба зоры […]...