Верш Магніт

Часамі прагну многага. Ці будзе з працы плён? Не разгубіць бы роднага, Знаёмага здавён. Кагосьці слепіць рэчамі Шматпавярховы быт, А я хачу пад Рэчыцу, Дзе так даўно не быў. Даволі жыць на ростанях. Патупаю наўпрост Да разумення простага Туды, дзе сам прарос. Адкіну ўсе абстракцыі З пражытага жыцця, Каб зліцца з сельскай працаю І сэнсам жыць зліцця. Здаюцца недарэчнымі На вуліцах агні. Мяне сяла пад Рэчыцай Прыцягвае магніт.

Ещё вершы:

Балада вернасці Да вас бяжыць знаёмая дарога, Да вас вязу няпэўны свой настрой. А вы адкуль з такою дабрынёй I да мяне, […]...

ГАРАСКОП Ты і я – аднолькавыя лічбы ў гараскопе гэтага жыцця. Удвая нябёсныя абліччы захіляюць нас ад небыцця. Недзе там, ля […]...

Я прэч ад горада лячу Я прэч ад горада лячу З пустых цагляных камяніцаў. Я ў веску родную хачу, Дзе сонцам я змагу напіцца. Дзе […]...

Як пазбегнуць Як пазбегнуць мітусні бясконцай? Як бы птушкай шэраю у неба? Там дзе свеціць несупынна сонца, У таемную краіну мне бы. […]...

Чароўная ноч Чароўная ноч! Маўклівым сваім хараством Маніць тых, хто ня спіць І з надзеяй у змрок паглядае Што спыніцца бег гэтых […]...

Дубамі адвечнымі продкі Дубамі адвечнымі продкі Надзейна ў Айчыну ўраслі, I вочы нябожчыцы цёткі Валошкамі ў полі ўзышлі. Вясковая вечная повязь Вяртае жывых […]...

Адкінь усякія сумненні! “Адкінь усякія сумненні! – Сказалі мне. – Ён толькі твой!” І рэк змянілася цячэнне, І боль, і радасць, і натхненне, […]...

Ад цывілізацыі не ўцячэш Перастану я чытаць І глядзець, і слухаць – Не хачу я болей знаць Тэлебайкі хлусаў. Прэч адкіну ад сябе Часопісы, […]...

Словы Словы на зямлю ўпалі зорамі, Шапатлівым травеньскім дажджом, Сталі чыстай, мілагучнай моваю – Кожнае ўзляцела матыльком, Кветкай распусцілася духмянаю, Пабягло […]...

Роздум Стаю на скрыжаваньні, Ня ведаю куды пайсьці. Ды так далёка, Каб ніхто ня змог знайсьці. Туды, дзе хмары засьцілаюць неба, […]...

Ты мяне навучыў любіць Ты мяне навучыў любіць, Верыць зноў, спадзявацца разам. Гэта штосці большае, чым любоў, Гэта нібы пытанне ўсім адказам. Гэта нібы […]...

Іду туды, дзе роўнядзь поля белага Іду туды, дзе роўнядзь поля белага, як палатна адбелены сувой,- там цяжар сунімае набалелага нікім яшчэ не крануты спакой. Іду […]...

Што ёсьць каханне? Што ёсьць каханне? То сэрца, якое Ператвараецца ў птушку. Гне, разрывае Жалезны абруч Грудной клеткі – І вылятае на волю. […]...

Карэнне расы I ў расы ёсць карэнне. Я гэта сцвярджаю, Бо глядзеў, як збірае яе салавей – Па расіне, Бы ягады, ён […]...

Характары Не хачу табе пярэчыць Ні ў яве ні ў сне Каб не кідаліся рэчы Ад цябе і ад мяне. Каб […]...

Адзіны і самотны Адізны і самотны, дарога нібы лёс Віхляе і кружляе нібы паперы стос Табою не спісаны, аднак чытаць ты мог Як […]...

Што ёсць каханне? Што ёсьць каханне? То сэрца, якое Ператвараецца ў птушку. Гне, разрывае Жалезны абруч Грудной клеткі – І вылятае на волю. […]...

Як хутка верціцца Зямля Як хутка верціцца Зямля ў спрадвечнай зорнай завірусе. Чым адраджуся я пасля, з нябыту цёмнага? Калі травінкай,- хай на тым […]...

Натхняй! Натхняй мяне кожны дзень, калі ласка І раніцай соннай, і позна ў начы. Будзь сонцам і сагравай сваёй ласкай, А […]...

Лірыка ліпеня Упала з гнязда птушаня – лірыка ліпеня… Падняўся грыбнік да дня – лірыка ліпеня. Капешкамі луг прарос – лірыка ліпеня. […]...

Над прорвай Як нам змагацца, Чалавек, За нас з табой змагацца? Ідзём у ХХІ век Над прорваю па кладцы, А ззаду – […]...

Пракляцце восені Восень лістотай апалай цалуе Вочы князёўны з мрояў і сноў. І ў небе ліцьвінскім яна раскашуе, Як мара аб волі […]...

Вясёлка з трох колераў Вы калі-нікалі бачыце, Вясёлку, якая складаецца з колераў, Трох-не болей-шэрага, белага ды зялёнага, Спалучэннем незнаёмасці горада,- Адзінай радасцю жыцця нібыта […]...

Я магу ў табе растварыцца Я магу ў табе растварыцца, Зліцца з вірнай, гарачай крывёю, Чысцінёй незямной наталіцца, Як бальзамам гаіцца табою. Толькі доўжыцца смага […]...

Меланхолія Праносяцца Дні і самотныя Ночы, Збіраюцца Месяцы ў Годы. І толькі Ўспамін пра бліскучыя Вочы Ратуе жыцця Асалоду. Адзіны бязвінны […]...

Па войстрыні брытвы Па войстрыні брытвы… У бездані краю… Хай ногі пабіты, Іду, не зважаю!.. Астанецца трохі – Убок аступіцца. Так лёгка з […]...

Кут Павінен у чалавека быці кут, Туды, куды ён можа проста так прыйсці. Адпачывае чалавек менавіта тут, І супакой на час […]...

Люстэркі восені – прагалы між галін Люстэркі восені – прагалы між галін, Дажджы ступаюць лапкамі кашэчымі. Трава скалелая – зялёны дрогкі клін Хінецца долу тонкая, пашэрхлая. […]...

Беларуская Марсэллеза ( на мэлёдыю гімну Францыі ) Вы, сыны нашае Айчыны, Уздымайцеся з каленяў На бой супроць той дыктатуры Бел-чырвона-белы наш сцяг! Бел-чырвона-белы наш сцяг! Чуйце вокліч […]...

У родным слове той залог спрадвечны У родным слове той залог спрадвечны, Што мы ёсць нацыя, адзіны мы народ. І покуль род не знікне чалавечы, Мы […]...

Пахаванне кахання Ты паехаў на лепшае свята жыцця. Ды здараюцца ў ім і такія фінты: За шчаслівым пачаткам – сумны працяг. Абрываецца […]...

Журботны працяг песні “Жураўлі на Палессе ляцяць”… Чую песню. На сэрцы – журліва. Як бы іх на ляту пераняць, Папярэдзіць бы клін жураўліны. […]...

Тчэ палатно жыцця Тчэ палатно жыцця… Цяпер у школу ходзім толькі ў госці, Разбурыў час у маленства наша мосцік, Вядуць туды ўспаміны-сны упарта. […]...

З усім наўкол душою зліцца З усім наўкол душою зліцца, Высока кронай зелянець, I раптам – грымнуцца, зваліцца, Каб непрыкметна спарахнець. I гэта ёсць жыццё, […]...

Цячэ вада з нябёс бясконца Цячэ вада з нябёс бясконца, Ілье, цурчыць на ўсе лады. Майго чаўна старое донца Таксама дадае вады. Бездапаможна звяў мой […]...

Цячэ вада Цячэ вада з нябёс бясконца, Ілье, цурчыць на ўсе лады. Майго чаўна старое донца Таксама дадае вады. Бездапаможна звяў мой […]...

Восень Усьцерушыла восень пахкім ветрам Хмары па-над шэраю ракою, Стому прэч адкіну разам зь летам І ўскудлачу валасы рукою Назьбіраю абярэмак […]...

Мы сустрэнемся потым з табою За мяжою зямнога жыцця. Дзякуй, Божа, за шчасце такое, За любоў, за агонь пачуцця. Хай не ведае сэрца спакою, Успамін […]...

Казімір Сваяк КАЗІМІР СВАЯК Весачка Барані – за барамі – Мілая радзімка Сваяка, Дзе ўзяла пачатак свой уранні Слынная жыцця яго рака. […]...

Памяці Васіля Гадулькі Нізку вершаў не кінеш на плечы І на хлеб не намажаш, бы масла… Мо таму ў адзіноце й галечы І […]...