Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Па войстрыні брытвы

Па войстрыні брытвы…
У бездані краю…
Хай ногі пабіты,
Іду, не зважаю!..
Астанецца трохі –
Убок аступіцца.
Так лёгка з дарогі
Жыццёвае збіцца.
Павекі прыкрыты…
Пакуты сумнення…
Знявагі забыты…
Боль усведамлення.
…Уздрыгнуць павекі.
Сябе ўсё караю…
Адкіну бяспеку…
Іду, не зважаю,
Па войстрыні брытвы,
У бездані краю…
Вароты закрыты
Прывіднага раю.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Па войстрыні брытвы - Марыя Кобец