Верш Зноў вятрыска хвалі

Ещё вершы:

1. Вар’яцее вятрыска штотыдзень Вар’яцее вятрыска штотыдзень – Флюгер круціцца быццам турок, Я, напэўна, кагосьці пакрыўдзіў. Ты прабач мяне – я не знарок. Прамянее […]...
2. Цемра. Змрок. Я зноў хвараваты Цемра. Змрок. Я зноў хвараваты. Сэрца няспына б’ецца маё. Не ўратавалі мяне і кахання латы, Не збераглі нат’ і любай […]...
3. Мне б толькі Мне б толькі не забыцца Вас забыць, Забыць і вочы Вашы, й рукі Вашы. I перасмягламу з глыбокай чашы Ваду […]...
4. Зноў Ты мяне прыручыў, як лясную птушку, Салодкім напевам засадзіў у пятлю. Скраў з майго твару дзіцячую ўсмешку. Аддала ўсё, нават […]...
5. Аблокі Я за аблокамі сачыў І кожнаму даваў найменьне. Цьвяліў вятрыска далячынь – Імёнаў паскараў зьнікненьне. Аблокаў большасьць найхутчэй Зьнікала ў […]...
6. Ружа вятроў кахання Свой лёс па рамонках любові – Вятрыска выгуліваў далі: Пялёсткамі шчасця не зловіш! Насіўся вецер па зямлі, насіўся вецер… Там […]...
7. Жыву прашатым… Бо пад восень Жыву прашатым… Бо пад восень, Як выпраўляю ў вырай журавоў, Заўсёды iх даймаю просьбай: “Хутчэй, сябры, вяртайцеся дамоў!” “Ты не […]...
8. Ты рыфмаванню зноў паверыў Ты рыфмаванню зноў паверыў. А ўсё ж раней не на паперы, А з дна сардэчнага ўсплывае, Цябе ў нябёсы уздымае… […]...
9. І зноўку колы, зноў цягнік І зноўку колы, зноў цягнік. І зноў кудысці бегчы. З’явіўся хлопчык той і знік І лёг на горад вечар. Ты […]...
10. Каб ты быў зноў маім Шэра-мокры асфальт Нагадаў зноў цябе, Парасонаў скрыжаль Закахалі ў цябе. Беглі мы пад дажджом, Абдымаў ты мяне. Сэрца білася шклом, […]...
11. І зноў нядзелька І зноў нядзелька, зноў бліны- Яны святочны пачастунак. Бо ён з душэўнай глыбіні Цудоўны сонечны гатунак. І дзякуй кажа кожны […]...
12. Шукаць, знаходзіць, зноў губляць Шукаць, знаходзіць, зноў губляць… Няспынна дні плывуць імкліва. Як лісце з дрэва абляцяць, Шчасця кароткага хвіліны. Ўсё з чыстага ліста […]...
13. Зноў чакаем Зноў чакаем Зноўку май. Наўкола у садах Водар кветак хмельны і духмяны. Я стаю з сыночкам на руках Каля нашых […]...
14. Зацалую, замучаю зноў і зняважу С. М. Зацалую, замучаю зноў і зняважу, І пакіну на беразе лёсу няшчасным. І ніхто не паверыць, ніхто не заўважыць, […]...
15. Хвалі ў душы Хвалі ў душы Было лёгка раней на душы, Чыстым донца. Ні хмурыначкі, ні дажджыначкі, Толькі сонца. Крыху ўзнімецца хваля мутная- […]...
16. Пра долю А дзе ж тая добрая доля На гэта Вам не адкажу Сябе адчувая ў няволі У замежжы далёка жыву Калісці, […]...
17. Зноў з табою згоды не знайшлі Зноў з табою згоды не знайшлі, Зноў між намі ростань і варожасць. Як запозна мы заўжды варожым Аб часах, якія […]...
18. У хвалі восеньскай вады У хвалі восеньскай вады Глядзяцца клёны залатыя. Па розных берагах ракі Стаім затоена-чужыя. А сонца – роднае і вецер, І […]...
19. Ціхутка вецер хвалі гоніць Ціхутка вецер хвалі гоніць. Плывуць няспешна, думкі тояць. Няма нікога, адзін лебядзь. Ім яго думкі добра ведаць. Яны з ім […]...
20. ***Навакол – зямная прахалода *** Навакол – зямная прахалода. Дождж пайшоў спаволенай хадой. І сады ўздыхнулі, і гароды, Дажджавой абмытыя вадой. Ажылі прывялыя ўжо […]...
21. Зноў пра любоў Там, дзе канец усім дарогам, Чарнее ў вечнай цішыні парог, Як апынуся я за тым парогам, Дык мне назад не […]...
22. Змрок Куды ня кінь- Пануе змрок І моцы сонца Не чутно. Палюе недзе У лесе воўк, А ты нясеш Сваё ярмо. […]...
23. Зноў пахавае вечар золкі Зноў пахавае вечар золкі Празрыстасць сініх вод І цішінёй заплачуць зоркі, Імкнучысь у млечны небасход… За кропляй кропля – дождж […]...
24. Зноў прыгалублю – пашкадую Зноў прыгалублю – пашкадую Цябе, бярозку маладую; Хай сад асеннi ўздыхае: “Ой – не кахае, не кахае…” Ты – гарадская, […]...
25. Смерць акцёра Ён паміраў. У кадры. Сапраўды. Не адлюстроўваў Смерць – Канаў рэальна. І разам з ёй Прымаў І знак бяды Ў […]...
26. Ля высокіх векавых прысад Ля высокіх векавых прысад Мы з табой на лавачку прыселі. Весялуе ў небе зарапад І сярпочак гушкае арэлі. На твае […]...
27. Да берагу роднага Да берагу роднага Плыць бы і плыць, І бачыць вакол Толькі мір, ды спакой… Дарога да дому, Як сонца к […]...
28. Зноў месячык Зноў месячык сярэбранай падковай над вечаровым горадам павіс… Каго ж сягоння стрэну… “выпадкова”? Хто ж скажа мне: “Чаго, дружок, раскіс?” […]...
29. Я еду зноў у мілую мне вёску Я еду зноў у мілую мне вёску Там хата ёсць – ніхто ў ёй не жыве… Да ганку йду, мінаючы […]...
30. Зноў сцежкай роснаю Зноў сцежкай роснаю праз жыта Крыляю ў далеч, нібы птах, І што трывожыла – забыта, Я дома тут, а не […]...
31. Не сьпіцца зноў Не сьпіцца зноў. Якісьці клёкат Сон растрывожыў, расштурхаў, Аднекуль, з таямніц далёкіх, Ён, быццам буслам прылунаў. А з ім – […]...
32. ***Зноў душы продкаў …Зноў душы продкаў ля хацінаў чэзлых, што зараслі дзядоўнікам густым. Ніхто іх не пакліча на вячэру ні грэшным голасам і […]...
33. БАЛАДА СЫМОНА БУДНАГА (1530-13.01.1593) 1. …І ён у Вашаве, і ён у Парыжы Мог замкаў, маёнткаў сабе накупляць, Але ён друкарню будуе ў […]...
34. А рука пацягнулася зноў да пяра А рука пацягнулася зноў да пяра: Запісаць уяўленні гатова. Я адчуў, зразумеў, што настала пара Для майго паэтычнага слова. Я […]...
35. Зноў… аб каханьні Зноў… аб каханьні. І цяпер непатрэбны пяшчоты, Бо жыцьця засталося на дых, Бо калядную торбу шчадротаў, Ад каханьня нягожа прасіць […]...
36. Зноў прыйшла нядзелька Любушцы Зноў прыйшла нядзелька З белаю пасцелькай. Асалоду вуснаў перад сном крану… А як прыдзе ранак к нам На наш […]...
37. Зноў чэрвень з бэзам развітаўся Зноў чэрвень з бэзам развітаўся І гнёзды поўняць галасы. У думках час, калі кранаўся Тваёй шчакі, тваёй касы. Таполі пух […]...
38. Ты зноў ляціш у нікуды Ты зноў ляціш у нікуды Без думак аб жыцці і смерці, Не церпіш смутку і нуды І хочаш усе пачуцці […]...
39. Новы дзень пачынаецца зноў Новы дзень пачынаецца зноў – Паднімаецца сонца на ўсходзе, І пад гукі касцёльных званоў Людзі ў Храм памаліцца заходзяць. Кожны […]...
40. Зноў дажджынкі – нябесная паства Зноў дажджынкі – нябесная паства, Бьццам сьлёзы, па твары цякуць… Ці твае неспакойныя пасмы Лёгкім дотыкам лашчаць шчаку?.. Можна вочы […]...