Верш Пустое пра пустое
…Калі ўсё згарэла да вугля, да попелу перагарэла,
І ветрам разносіцца пыл і пясок, адсырэлы, імглісты…
Было – і сплыло, паступова, уяўна-ўрачыста…
Чаго і зусім не было – шмальцаваць закарцела…
Ещё вершы:
- …Імглісты прысак ледзь ліпеў Імглісты прысак ледзь ліпеў, на ўзмежку пасвіліся коні, мой бацька спаў. А я сядзеў, забыўшыся зусім на стому. На грудцы […]...
- Парасон Навошта людзям парасон? Вада нябёсаў ці не чыста? Чаго дасягнем мы мыццём? А катаваць ці ўрачыста? Не прымушаюць прарастаць Не […]...
- У вераснёўскім лесе У вераснёўскім лесе Ветрык лісцём церусіў, Як летуценнем імпрэсій Музыка Дэбюсі. Ціха было і ўтульна… Ды раптам – той голас […]...
- Вясна паступова пяройдзе ў восень Вясна паступова пяройдзе ў восень, і толькі жаўтлявых лістоў мільгатня, заплеценых ветрам у лёгкія косы, цяжкую тугу паспрабуе суняць. У […]...
- ПРА КАХАННЕ Мароз злаваўся не на жарты. Не да спатканняў, з хат не руш! А ты, упэўнены і ўпарты, Прыйшоў… з букетам […]...
- Я прыйшоў да цябе Я прыйшоў да цябе на хаўтуры, Ты сканала, маё каханне. Ты прайграла ў першым туры, ты не дажыло да світання. […]...
- Чаго тлуміць сваю галоўку Чаго тлуміць сваю галоўку, Здавацца знаўца, ды ня быць, Зямельцы роднай несьці слова, За ім ёй дбаць, аб ёй тужыць. […]...
- А ты ўяві, што мяне не было А ты ўяві, што мяне не было, што я толькі сон, летні сон і не болей. Выконвай сваю нудна-шэрую ролю […]...
- Дабранач Або дваццаць два радкі Мая ціхенечка ўзнялася, і пацягнулася з вачэй. Чаго ж не сьпіцца небараке? Па калідоры – тэп, […]...
- З Божай ласкай Сонца прамень над зямлёю завіс. Гоні агледзіць, пакоціцца ўніз. Дзённыя справы завершым і мы… Добра, калі дзень прайшоў без маны. […]...
- Мужныя Апраўдвацца не буду, Не буду я тлумачыць Сваё памкненне, пачуццё – Дарэмна ўсё! А гэта значыць: Рассудзіць нас жыццё. І […]...
- Асенняя мелодыя Вецер асенні на струнах дажджу Грае мелодыю ростані з летам. Шэраму небу, свайму слухачу, Хоча запомніцца новым куплетам. Колькі тых […]...
- НА ПАСТАЎШЧЫНЕ НА ПАСТАЎШЧЫНЕ З цёплым днём узбіраецца сонца вышэй, Сагравае зямлю на крывічскіх пагорках, Узняў песню жаўрук, з ім жыццё весялей […]...
- Не ў цішыні палескага сяла Не ў цішыні палескага сяла, А ў цішыні Заходняга Берліна Над Хафелем чырвоная каліна Зусім па-беларуску расцвіла. Я не здзівіўся, […]...
- Залаташвачка Мне набяжыць цяплынь на вочы, Калі на памяць наляціць: Машынка швейная стракоча, Ў руках іголка мільгаціць. Свайму малому чалавечку, З […]...
- Пацук Усмешка па твары тваім прабегла, А ўнутры сядзіць пацук. Ён нулі там малюе крэйдай І крыжыкі ставіць у кут. А […]...
- Чаго ты плачаш апаўночы Чаго ты плачаш апаўночы Слязьмі, як росамі крыніц? Яшчэ у красках твае дні, Чаго ж ты плачаш апаўночы? Лепш смутак […]...
- Аблокі памяці Аблокі памяці Аблокі маёй памяці Плывуць удалячынь, Пакружацца і зноў Лятуць у вырай. Але мне і сумаваць цяпер Зусім няма […]...
- Маім землякам Нас віхуры гадоў параскідваць па свеце не здолелі, І сцяжынкі маленства травою тут не параслі. Хто сказаў, што нас мала, […]...
- Вертыкаль жыцця (Другая назва са слоў па вертыкалі) Чаканне здалося нялёгкаю доляй, Чаканне таго, што было ў жыцці. Чаканне людзей са зломленай воляй, Чаканне было, але трэба ісці. […]...
- Ноч з анёлам Было: я некалі стаміўся, Прылёг на ложак адпачыць, Заснуў… І раптам… мне з’явіўся Ці госць, ці прывід уначы. Прастора ўспыхнула […]...
- Насуперак Калі небудзь адгукнецца, Тое, што не заўважаў, Што не мае сёння месца, І ніколі не шукаў. Як ішло, так адбылося. […]...
- Адцвітанне Не шасцяць каласы, Звон не валіцца з касы, Не кладуцца ў стог пласты, Толькі сыплюцца лісты На яловыя кусты, На […]...
- Бадзяга Бадзяга (у памяць аб падзеях 1659 года) Я бадзяга са спаленай Ліды. Я бяздомны жабрак-сірата. Сваё гора, свой боль, сваю […]...
- Палатно Палатно. Як успаміны ніткі вяжуць Жыцьця былога палатно – Хлусьня ўсё: яно ракою, Як не было яго, сплыло. Не важыць […]...
- Трагедыя ў стыле gothіc. Track 9 – “Канцавая станцыя” Напружаны апошні віток… Рывок… Глухі ўдар… Падзенне… Усё… Больш нічога не трэба… Скончана… Пульсацыя ў скронях нібы ківач гадзінніка. Стук […]...
- Спачатку было Слова Спачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Слова было Бог. У цемры жылі людзі. У іх не было […]...
- ЗНАЁМАЕ Хто напаткае гэты верш, Пакуль не ведае аб кім ён. Або аб чым. Ці яшчэ меньш… Дык, мабыць. нешта не […]...
- Незразумелыя Незразумелыя іншымі, дзіўныя Выразы, вобразы, рухі і спеў. Вершы кранальныя, вочы нястрымныя… Што было б далей, калі б ты паспеў? […]...
- Чаго не убачыш вачыма Чаго не убачыш вачыма, Чаго не адчуеш душой, Таго уявіць не магчыма, Бо тое жыве над табой… Як птушка ў […]...
- Гэтак проста – краніся Ты ўвайшла мне ў жыццё. ты ў маіх недарэчнасцях грэшная. я прабачу цябе. я хварэю табой. алілуйя! гэтак проста – […]...
- Дубамі адвечнымі продкі Дубамі адвечнымі продкі Надзейна ў Айчыну ўраслі, I вочы нябожчыцы цёткі Валошкамі ў полі ўзышлі. Вясковая вечная повязь Вяртае жывых […]...
- БАЛАДА АЛЯКСАНДРА ЧАРВЯКОВА (8.03.1892–16.06.1937) “Беларусь беларускаю будзе Ці іначай не будзе зусім Беларусі. І нашыя людзі Не пазнікнуць у людстве чужым З мовай […]...
- Колькі жыць мне засталося? Колькі жыць мне засталося?.. Дык імчы ж мяне, цягнік, Морам жоўтага калосся На жаданы мацярык. Там зязюлька мне лічыла Леты […]...
- Ода мове Мова, беларуская мова, Знікаеш ты паступова. Трэба неадкладна ўзяць цябе пад ахову. Мова – ты жыцця аснова, Ты – чыстая […]...
- Лісце каштанаў За шэрым схіленым парканам скрыпіць пясок сырых дарог, спадае медны ліст каштанаў на жоўты стоптаны мурог. Ідзеш, яго рукамі ловіш, […]...
- Клічуць журавы Клічуць журавы Ізноу журавы над асеннім прасторам. Кідаюць журботныя уніз галасы. Вітаюць юнацтва, ды клічуць за мора, Маркотай трывожаць дзявочыя […]...
- ШТО ПАТРЭБНА ПАЭТУ Хадзі пасядзі з паэтам Хвіліну, а можа, дваццаць. Калі на зыходзе лета, Манашкай нашто здавацца? Мікола Шабовіч. А лета — […]...
- Ноч і раніца 1 Стаю адзін над папялішчам, Не мною спаленых надзей, Стаю, Як лішні, Што ў схіме доўга сірацеў. Мне аплявух мой […]...
- Наша родная мова Наш бясценны скарб- гэта родная мова. калі б яе не было, не было б і народу. калі нарадзіуся ты выдау […]...