Верш Цень
Я яшчэ, як воблакі, не сплю.
Воблакі на захадзе гараць.
Цені пахаваліся ў зямлю,
I ніхто не пойдзе іх шукаць:
Hi марудны клён ад азярка,
Hi святло задумлівых вакон…
Вечнасць агукне з-за бальшака –
Над зямлёю цень яе спакон.
Невідомы, колькі ні глядзі, –
Самае звычайнае наўкол…
Пры дарозе птушка пасядзіць,
Мудрая, як вечнасці пасол.
He спяшае птушка адлятаць,
Чалавек за ценем не бяжыць:
Немагчыма ценю пераняць,
Каб спытаць, як лёгка ценем быць.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Цень-цень сініца! Добры дзень! Цень-цень сініца! Добры дзень! Жывеш? Сваім званочкам чыстым Зімовым ранкам прамяністым I абудзі і абнадзей! Цень-цень… А ўсё-такі прамень! Цень-цень… […]...
- Папараць-кветка, поўня і цень Папараць-кветка, поўня і цень. Толькі апоўнач, не ўбачыш удзень. Толькі адна ноч падорыць дзівосы. Папараць, сосны, яліны, бярозы. Я ж […]...
- Пачынае з новага радка Пачынае з новага радка Кожны год вясна свае адлігі. Сонцам напаўняецца рака I гайдае воблакі і крыгі. Ты мяне хоць […]...
- Цень белых крылаў Нібы ўчора яшчэ над жытамі плыла Лёгкім ветразем белым хусцінка – Гэта маці пад вечар ішла да сяла Напрасткі палявою […]...
- Сляды выраю Зніклым ценем вераснёвым Адляцела ў вырай ты… Птушка жарсці спапялёнай, Памяць даўняе вясны. З цягам часу дождж і вецер Паабмылі […]...
- Яўгеніі Янішчыц Восень ў лістападзе красавала, Рассыпала колераў суквецці. Мудрая зямля, яна чакала… Зорка загаралася ў Сусвеце. Восень ў лістападзе дагарала. Сум […]...
- Воблакі Па блакітнаму небу Ціха плывуць воблакі. Яны ўсе бачаць і усе ведаюць Пра нас, людзей. Пра наша шчасце і наша […]...
- Невуцтва Каб я ведала, што вясна Працягнецца толькі хвіліну, Каб я ведала, што рака Замерзьне ўзімку з табой, Каб я ведала, […]...
- Ты і я на возе Ты і я на возе Лугавога сена. Вечар па дарозе Пах рамонкаў сее, Сцелецца туман І цвіце курган Кветкай сосен […]...
- Жаночае сэрца Алене Багамолавай прысвячаецца На далоні Бога – жаночае сэрца, маленькае, безабароннае, бездапаможнае. Малюся горача, Божухна! Уратуй адзіную, светлую, чыстую ў […]...
- Так! Пад ценем вясла Так! Пад ценем вясла утрапёнай вады вуркатанне, пеннай бурбалкі ўсхліп, – так! Пад ценем вясла – цень на дне, цень, […]...
- Не глядзі на мяне Не глядзі на мяне- Я такая заусёды. Калі шчасце міне, Размінуюцца годы. Не глядзі з-за спіны, Як жадаю я дыхаць, […]...
- У дарозе да цябе У дарозе да цябе Жыццё маё праходзіць. У чаканні і мальбе Дзень кожны адыходзіць. У дарозе да цябе Любоў мая […]...
- Цераз ночы без зорак Прыходзь да мяне, пакуль лёс у дарозе блукае. Прасоўвайся ўпотай, каб змрок не пачуў тваіх рухаў. Давай захлынёмся ад водару […]...
- Звычайны дзень Нічога цікавага, усё як заўсёды. Звычайнае сонца ў шэрым акне, Па вуліцы цягнуцца ціха істоты: Людзі, сабакі, машыны ў чарзе. […]...
- ПЕРАЛЁТНАЯ ПТУШКА З развітальным дажджом у свой вырай далёкі Ты ляціш, адлятаеш, мне махаеш крылом. І гучыць, не сціхае твой запознены клёкат […]...
- БАЛАДА АДАМА СТАНКЕВІЧА (24.12.1891–29.12.1949) Як канваір, мяцеліца збівае з ног І замятае, як агонь, крывавы след. І чорная тайга з дарогай на той […]...
- БАЛАДА ВАСІЛЯ ВІТКІ (16.05.1911-05.07.1996) Жыццё-не казка. Казка– як жыццё, І ў кожнай казцы Беларусь жыве, Самотная, як восенню лісцё, Як срэбра павуціны на […]...
- Па дарозе да вясны Па дарозе да вясны, На левабярэжжы, Сняцца лёгкiя нам сны, Ды не нам – належаць. Там нi здрады, нi маны, […]...
- Трыялет (Не глядзі так строга на мяне…) Не глядзі так строга на мяне, Позірк твой мне робіць так балюча. І ў грудзях гарыць агнём пякучым, Не глядзі […]...
- Па дарозе самоты Па дарозе самоты на узлогах журбы ўсё што ёсць не істотна што істотна не мы Па дарозе да скрухі на […]...
- На смерць павука НА СМЕРЦЬ ПАВУКА Твой труп, што прысохнуў да рамы аконнай, ужо не сустрэнецца болей з душой. Якую ж чыніў ты […]...
- Зорнае Зацьменьне ценем летуценьняў У Космас росны зор пашле. За Млечным Шляхам бегацьме Адвечна лёкай Паляўнічы. З аманай менее найменьняў. Зацьменьне. […]...
- Княгіня З-за непахіснасці крочыла ззаду, Змардаваная, згвалтаваная часам, Безнадзейная, але ж непаданая гаду, Цягнулася з тым, хто пакрыўдзіў, разам. Вольга Турмовіч. […]...
- “Ружа” А ці міг, ці век – не знаў ніхто там, Колькі моўчкі праляжалі мы На краі сыпучага сумёта Пасярод марознае […]...
- Блаславенне Агністы вам адкрыецца сусвет, Ліловым шляхам зорным павядзе, Апаліць душы водсветам камет, Крамяным, як лілеі на вадзе. I пусціць вас […]...
- Па полі ездзяць трактары Па полі ездзяць трактары. Спачатку на гару, пасля з гары. Спыніўся нейкі, а шафёр – у лес. Няхітры прадчувае ен […]...
- Няскончаная песня Над далёкім і над блізкім борам ценем лёгкім ледзь дыміць туман і загадка таямнічых зорак ападае ў верасы палян. Спяць […]...
- Была сустрэча на двары Была сустрэча на двары ў кампаніі, дзе слова – справа. Крычаў адзін “хай ўсё згарыць за сына “. Выпіваў яскрава. […]...
- Душа, нібы птушка Душа, нібы птушка ў клетцы, Ірвецца яна на волю. У клетцы можна сагрэцца, Ды толькі лятаць – ніколі. Душа нібы […]...
- Песенька Дзень раптоўна канчаецца вечарам, Успамінам становіцца дзень. На імгненныя кропелькі вечнасці Разлятаецца шэраг надзей. I тады, аж да самае раніцы, […]...
- Гром На голы лес зязюля кукавала: Вясна, нібыта сонная, ішла. He кукавала птушка, а крычала, I крык ляцеў адчайны з-пад крыла. […]...
- У заробкі У заробкі Папрасіла: звані, не маўчы, Бо спакой так нялёгка даецца. Удалячынь хоць глядзі, хоць крычы, Толькі з рытму збіваецца […]...
- Начныя думы Ноч – вядзьмарка кошкі завываннем Сон прагоніць блізка да світання Сполах, смутак, жах, перасцярога… Вір пачуццяу розных; і знямога… Сціснуся […]...
- Там, за нябачнаю імглой Там, за нябачнаю імглой, Дзе зорак прадзіва, Яшчэ мы стрэнемся з табой, Так Богам дадзена. І будзем стоена лавіць Пяшчоту […]...
- Цяжарнасць Птушка-ноч распрастала крылы, Зоркі-пёркі пападалі ў сны… Пожняй стомленай поўня застыла У адбітках на нырках вады… Задухмянай задухі шыпшына Калыхае […]...
- БАЛАДА ПЁТРЫ КМІТА (?-1629 або 1632) Нібы з Іерусаліма, з любай Вільні У мястэчка Любча ты вязеш друкарню Па дарозе гразкай, па дарозе […]...
- Не глядзі Не глядзі на мяне, не глядзі, адыдзі, Не чаруй так сабой і наяве, і ў сне! Ты смяешся з мяне… […]...
- Няма прыгажэй Высозныя сосны адвечнага бору – пад самае сонца, пад самыя зоры. Зубры ў гушчары пратапталі сцяжыны туды, дзе ніводнай няма […]...
- ПАРАСТКi Садзiцца дзень за лес стамлёна, Апошнi круг зрабiлi жураўлi Над полем, дзе зярняткi клёна Пусцiла парасткi з зямлi… Пасееў вецер […]...