Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Зіма. Завеі. Халады

Зіма. Завеі. Халады.
Камін патрэсквае паленнем.
А за акном цвітуць сады
дзівосным морам белапенным.

Святло струменіцца з-за штор,
кладзецца ўсмешкаю на твары –
і цягне бегчы на прастор –
туды, дзе снежань гаспадарыць.

Туды, дзе вечнасць да вясны,
але паўсюль уюцца мухі –
калі пярыны-дываны
ўзбівае пані завіруха.

Падушкі снежныя трасе
над пышнай коўдраю пуховай.
і, не прысеўшы, пакрысе
мяняе посцілкі нанова.

І ўдзень, і ўноч шукае, дзе
зрабіць чарговую прыборку.
І так шчыруе, так мяце,
што аж на вейкі лепіць пёркі.

І ўсё імкнецца неспадзеў
кусточкам вымудрыць прычоскі
і з учарнелых сонных дрэў
стварыць бялюткія бярозкі.

10.02.2013

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Зіма. Завеі. Халады - Таццяна Дзям'янава