Верш Мне б шчэ туды

Ещё вершы:

1. Валошкі Зацвілі валошкі!.. Кропелек блакіту Хтосьці сыпнуў трошкі Па буйному жыту. Гляну на квет, гляну Прыхіну далонню… Па далёкіх ранках Светлы […]...
2. Іду туды, дзе роўнядзь поля белага Іду туды, дзе роўнядзь поля белага, як палатна адбелены сувой,- там цяжар сунімае набалелага нікім яшчэ не крануты спакой. Іду […]...
3. Туды Невядома нікому з нас, Што чакае нас сёння, заўтра, Нам пра гэта разкажа час, А тады нашто мы жыццё выпіваем […]...
4. Хачу ісці туды, дзе чакаюць Хачу ісці туды, дзе чакаюць, Праз снег, праз лес і балоты ісці. Ад людзей, ад сабак, што балюча кусаюць, Туды, […]...
5. Ідуць гады Ідуць сабе гады, ідуць, Бы карагод, бясконца, Што ў небе зорачкі вядуць Ля месяца, ля сонца. Ідуць сабе гады, ідуць […]...
6. Пайсьцi туды Пайсцi туды, каб нешта зразумець. Пайсцi туды, пайсцi i не вяртацца. Я так хачу табою захварэць, А мне не так […]...
7. Туды дзе месцюца акопы Мая заўсёды тактыка бліцкрыг, А у яе зямлянкі і акопы, Цяпер наперадзе тупік, У самым цэнтры ўсёй Еўропы. Так мабыць […]...
8. Пакрысе, пакрысе Пакрысе, пакрысе Снег бялюткі, Чысты снег Запалоніў сцежкі ўсе, Запаволіў чыйсці бег. Пакрысе, пакрысе Знойдзе ён Да неба шлях. Толькі […]...
9. Кут Павінен у чалавека быці кут, Туды, куды ён можа проста так прыйсці. Адпачывае чалавек менавіта тут, І супакой на час […]...
10. I туды гара I туды гара, I сюды гара, А паміж тымі крутымі гарамі Ўсхадзіла зара. Гэта не зара – Дзяўчына мая. Чорныя […]...
11. Як мне перажыць узнёсласць гэту? Як мне перажыць узнёсласць гэту? Як мне подых гэты перажыць? Я ж не ведала, не ведала дагэтуль, Што такое нават […]...
12. Не туды ішла Жанчына сталага ўзросту Сьпяшаецца кудысьці, па прывычцы проста. Пенсія падзелена, рэшткі ў кашальку, Перавага лустцы хлеба, малаку, Кавалку самай таннай […]...
13. Нас туды нахальна цягнуць Калі перавернецца неба ўначы І сонца з неба апусціцца… Крычы не крычы, а з гэтай начы, Ужо не выбрацца. Наш […]...
14. Роздум Стаю на скрыжаваньні, Ня ведаю куды пайсьці. Ды так далёка, Каб ніхто ня змог знайсьці. Туды, дзе хмары засьцілаюць неба, […]...
15. Землякам Землякам Ад майскіх дзён да восеньскіх дрыготкіх Рупліва працавалі на зямлі. І летні дзень здаваўся вам кароткім, Ракою вечнай клопаты […]...
16. Пытанні суайчыннікам Помнікі Леніну, малебны за Мураўёва… Народ, беларускі народ, ты здаровы?! Ганьбіш сваё, уздымаючы помнікі катам… Скажы, ты цвярозы ці трошкі […]...
17. Мой карабель не вернецца дамоў Мой карабель не вернецца дамоў- Кажу усім, хто паплыве са мною, Мы ўсе калісь апусцімся на дно, Ніколі не пабачыўшы […]...
18. Да этнагенезу беларусаў Што нам дзяліць? I як у свет ісці – I з ім усім па-людску падзяліцца?.. Травее важкі земляны насціл, I […]...
19. Дык як? Я так хачу дапамагчы пабудаваць хаця б падмурак. Ня глебу з глею і дрыгвы, якая ёсць і будзе мурам. Есць […]...
20. Цяпло Калі змяшаюцца гады, Калі наступіць цішыня, Я буду помніць, што ёсць ты, Ты будзеш помніць, што ёсць я. Калі Зямля […]...
21. МЫ З ТАБОЮ ІСЦІННЫЯ Недзе сярод маетнасці Ёсць мы з табою ісцінныя, Як воблакі ў небе з бледнасці Ў блакіт незвычайны высціраны. Недзе сярод […]...
22. Пупышкі на вербах гнуткіх Пупышкі на вербах гнуткіх Гэта вясны пачатак. У тэлефонных будках Пачуўся шчэбет дзяўчатак. Хоць халадком яшчэ вее, Жанкі басаножкі абулі. […]...
23. Пераклад санета 130 У. Шэкспіра Зусім не сонца – бляск яе вачэй І не каралы – вуснаў спелы тон. Бялюткасць грудзяў снега не ярчэй Ды […]...
24. Васількі, валошкі Васількі, Валошкі – кветачкі старонкі… Сінява пялесткаў убрала ў сябе Фарбы неба, возера і вачэй людзей… У жытневым полі – […]...
25. Апошняя надзея Я ся не баю ды я ся не спужаю Я праўду адстаю, бо той бой надаль б’ю Ды нязгаслае сьвятло […]...
26. Спрадвеку Старонка мая родная, спрадвечны мой куток, Крынічка паўнаводная, сад квецені, хмызок. Мяжа па полю ўецца, сцяжынка праз ільны, Валошкі-васілёчкі бягуць […]...
27. Цалуе кат маю руку пачціва Цалуе кат маю руку пачціва. А дотык вуснаў – быццам дотык джала. Ён сёння служыць верна і цярпліва, Каб заўтра […]...
28. Не судзіце “Не судзіце” Не трэба думаць пра ліхое Не трэба марна траціць час Няма падстаў для непакоя Бог бачыць і бароніць […]...
29. Ноч, дождж Наўкол – заплаканая ноч, размытыя дамоў і дрэў абрысы – знаёмае ўсё траціць рысы… А мне… , куды захочаш, кроч. […]...
30. Шкадаванне пра мінулае Амаль у кожнага ёсць ў яго мінулым Нешта такое, што хацелась бы забыць, І што калі бы яго ў той […]...
31. Зіма. Завеі. Халады Зіма. Завеі. Халады. Камін патрэсквае паленнем. А за акном цвітуць сады дзівосным морам белапенным. Святло струменіцца з-за штор, кладзецца ўсмешкаю […]...
32. Ноч, аўтобус, Шабаны Ноч, аўтобус, Шабаны, Радам чыйсьці твар памяты. Дзень прасіжваў я штаны, Зараз еду ўжо дахаты. Шмат чаго паспеў зрабіць, Шмат […]...
33. Мой крыж Ніколі картаю нябітай Не звабяць Лондан і Парыж. Мне дома ўладнаю планідай Наканавана несці крыж. Ішоў заўсёды напрасткі, Ва ўсякі […]...
34. Над белым светам сумавала танга Над белым светам сумавала танга. I зноў i зноў у песеньцы старой Мне чуўся сум апошняга расстання – Ды не […]...
35. Я цябе не забыў Я такім стаў, як быў – не такім, як усе… Не, цябе не забыў – забываю пакуль, пакрысе… Незагойных шмат […]...
36. Заўсёды трошкі таямніцай Заўсёды трошкі таямніцай Была ты для мяне і ёсць: Чагосьці светлага крыніцай, Перад якім я – толькі госць. Прывабнай зоркай […]...
37. Каб у любові ў родным краі жыць Хаця і шмат дзікунства на зямлі, але такое – поўны заняпад: каб маці-птушка крыламі сваймі не бараніла ўласных птушанят. Каб […]...
38. Пра сумленне Не па колькасці грашей ў кішэні Патрэбна годнасць чалавека вымяраць. І не па тым якое ёсць на іх адзенне Належыць […]...
39. Адказ на,,Зварот Адказ на,,Зварот да братоў-маскалёў,, аўтара Мікола Трафімчук. Вялі з Масковіяй мы бойкі, У паспаліцтве з ляхам йшлі, Але той зваўся […]...
40. Белыя вершы – зімовыя чары і мроі Белыя вершы – зімовыя чары і мроі. Белую песню спявае завея сівая. Тут, у гэтых вулках, я сёння згублюся, зблукаю. […]...