Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Нечакана падкоціць зіма

Нечакана падкоціць зіма
і пабеліць маю галаву.
А прыпынку яшчэ няма,
ды й калі да яго даплыву?

Адгучаў маладосці смех,
і кахання касцёр згарэў…
Белым попелам падае снег
на счарнелыя коміны дрэў.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Нечакана падкоціць зіма - Мікола Яцкоў