Верш Час пік. Трамвай

Ещё вершы:

1. Трамвай Уяўляеш, я спазьніўся на трамвай – Год на семдзесят, а можа і паболей. І раптоўна агарнуў мяне адчай, Што ніколі […]...
2. Тайна Двое стаялі ля вышняй брамы, насустрач Анёл ім выйшаў: “Вы хто?” – “Мы шукаем праўды, але не зямной, а вышняй.” […]...
3. Нячысты дух з душы выходзіць (Мацвея 12:43-45) Нячысты дух з душы выходзіць, Спакой сабе ён не знаходзіць. Бязводнымі мясцінамі блукае, Прытулку чалавечага шукае. Праз час […]...
4. …І тады закрычаў. І роспачны крык …І тады закрычаў. І роспачны крык праз храмы канфесій, праз выбухі й кулі вырваўся ў космас і ў вечнасці знік. […]...
5. Ёсць прыпынак у кожнай мары Ёсць прыпынак у кожнай мары, Ёсць ратунак для кожнай сустрэчы, Нават, часам, калі недарэчы Закрываем рукамі твары. Закрываем рукамі душы […]...
6. Я спазнілася праз дождж Я спазнілася праз дождж, Я спазнілася… Хоць спяшалася і бегла як магла. Закахалася ў цябе, Ці стамілася Я чакаць таго, […]...
7. Станцыя ільдзінак Асцярожна, дзьверы зачыняюцца! Наступны прыпынак – станцыя ільдзінак. – Выходзьце засранцы ўсе, блядзь! Пяць хвілінаў даю! Я стаю. Запытаў у […]...
8. Дажджавы чарвяк-сіротка Яго матку забіў крот-маньяк, На рыбалку паклікаў рыбак Яго тату, Плугам зьнеслі ягоную хату… Валацугам, галодным бамжом, Стаў маленькі чарвяк […]...
9. Маналог свата МАНАЛОГ СВАТА – Гэй, хлапчына, мо, даволі Халасцяцкай зведаў волі? Каб жа потым не журыцца, Трэба ўжо табе жаніцца! То […]...
10. Еш, дурань, бо то з макам Была ў мяне калісьці цётка – Ну й добрая ж (хай лёгка ёй ікнецца)! У душу гатова ўлезці, здэцца: Вось […]...
11. Фантастыка кахання Вясновы дух заўжды шырэй у часе, як і ў здяйсненнях. Пачнецца рух у галаве, калі яшчэ і ў лютым вее. […]...
12. Пераход Мора болю і любові мора. На сконе год зламанаю душой Сівы няголены дзядок праз гора Смык трымае хвораю рукой. Мінулі […]...
13. Дэкрэт Леніна У дзень той, помню, без прынукі У воласці маёй глухой Сышліся ўсе: дзяды і ўнукі, Бацькі і дзеці грамадой. На […]...
14. Парадокс бога “калі стварыў твой розум з гліны наш Госпад – чыста для душы – то падкажы, як ён падніме той камень, […]...
15. На мяжы растання і сустрэчы На мяжы растання і сустрэчы – наш прыпынак і магчымасць выйсці з дня ды ў ноч, а з раніцы – […]...
16. Нехта я У свеце казачных знаходак, Ў святле фальшывых маякоў Я нечы дзіўны аднагодак, Шкілет у шафе пад замком. Паміж пазычаных ілюзій, […]...
17. Нашчадкі арыяў Нашчадкі арыяў Мы злеплены з белага цеста і маем арыйскую кроў, на згубленых сцежках Авесты сабе мы шукаем сяброў. Вяртаем […]...
18. Калі прачнецца неба Калі прачнецца неба І ў ім успыхне зорка Тады мне будзе трэба Тады мне будзе горка… …неведама праз колькі, Неведама […]...
19. БАЛАДА ЯНА ЧАЧОТА (7.07.1796–11.08.1847) За вокнамі бібліятэкі Выходзіць світанне з дажджу. Зноў кнігі табе, нібы лекі Ад суму, што поўніць душу, Бо спевы […]...
20. СТАРОЕ СЯЛО Сягоння праводзіць старое сяло У апошні прыют цётку Юлю. Тут звонкіх падзеяў даўно не было, Вяселлеў даўно тут не чулі. […]...
21. Прачнуцца На шчыліну адчынена Вакенца. І вецер толькі пальцам Дакранецца Льняных валос, духмянай шыі Ласкавых рук – І мне пакіне. Я […]...
22. Стаў хлапчына ля дзяўчыны, каламыйку грае Стаў хлапчына ля дзяўчыны, каламыйку грае, На дзяўчыніны істужкі нешта пазірае. Ды не так ён на істужкі, як на тыя […]...
23. Смак ліпеня Каменьчык, цюкнуўшы у шыбу, Даў знак – сустрэчу святкаваць. Нясмела ты мяне паклікаў Па кроплі ліпень смакаваць. Збіралі зёлак пах […]...
24. Душа сагрэлася Душа сагрэлася цяплом зімовым… Незразумела — як? Ды проста: Яна заужды выходзіць чыстай, новай З Ражджэственскага посту. 26.01.2012...
25. Птушкі вечнасці Мае дзяды далёка ад мяне – У вырай птушкай адляцелі. Таго, магчыма, не хацелі. Ды час паклікаў да сябе. Варушыць […]...
26. Небывалая дагэтуль Небывалая дагэтуль, Нечуванае нідзе, Над Рачэнскім сельсаветам Поўнач зорная ідзе. I выходзіць к травам ніцым Праз лябёды і званец Закаханы […]...
27. Марцін Тураўскі У дванаццатым стагоддзі, У манастырскам асяроддзі, Светлы старац Марцін жыў, Добрым кухарам служыў. Да глыбокай старасці, Быў заўсёды радасным. Як […]...
28. Паэты паміраюць тады Паэты паміраюць тады калі першы раз заблудзіць жывое слова і разаб’ецца пшанічнае рэха аб камень Паэты паміраюць тады калі ўсміхаецца […]...
29. Рэха Даколі ты будзеш ва ўладзе? Да Колі, да Колі… Ці будзе шчасьце ў народзе? Ніколі, ніколі… Мо гэта рэха са […]...
30. Мне заўжды падабаўся адзін паэтычны вобраз дзіцяці Мне заўжды падабаўся адзін паэтычны вобраз – вобраз дзіцяці. Бадай што лепшым вершам лепшым вядомым мне вершам я назваў бы […]...
31. Век Андросенак, Akute, ды суполачкі Lіt. bel Век Андросенак, Akute, ды суполачкі Lіt. bel, Беларушчыны пакуты, ціснуць кАты на прабел. Хворыя дэгенераты, пацяшаюцца над мальцам, Тычуць пальцам […]...
32. Лявон з дому не выходзіць Лявон з дому не выходзіць, Састарэў да часу. Да жанчын ужо не сходзіць, Хоць на іх быў ласы. Агарнула яго […]...
33. Балада Цячэ з рассечыны бярозавай гаркавы, нібы матчыныя слёзы, празрысты, як бруістая крыніца, сок-крывіца. Мяне даймае стынню вечаровай. …Здаецца, нехта стогне, […]...
34. Дні вераснёўскія натхняюць Дні вераснёўскія натхняюць сказаць, хай не ў апошні раз, што я цябе цяпер кахаю, як і тады, у даўні час. […]...
35. Разарві фотаздымак Разарві фотаздымак, дзе разам з табой… Я іду на прыпынак, з цяжкой галавой. Адпачні, распраніся, і скажы ад душы. Што […]...
36. Справа Я аддаў ёй свае сэрца, Яна сказала – гэта брак Але не трэба кідаць справу Каханне не даецца так! Шляхі […]...
37. Убачыць зорку Убачыць зорку, Устаць на зямлю. Думкі ветрам сухім Скалытнула. Пальцам звонкія Струны крануў – Гукі тонкія Сэрца пачула. Недзе ў […]...
38. БАЛАДА КАНСТАНЦІНА ТЫЗЕНГАЎЗА (3.06.1786-16.03.1853) Чырвоная цэгла, нібыта з крыві Людзей беларускіх, якія Айчыне Жыццё аддавалі, казалі: “Жыві… А будзе Айчына, то й нас […]...
39. Час вілікі манюка * * * Час – вялікі манюка і злодзей вялікі, падмане ён і ўкрадзе апошні рубель. Ты навошта з нябыту […]...
40. Тысячагоддзе Час мiнае няспынна Iмчыцца уперад – годзе! Трэба зрабiць прыпынак З назвай “Тысячагоддзе” З гэтай нагоды слушнай Ты зачакай, мой […]...