Верш НЕСВОЕЧАСОВАСЦЬ

“Несвоевременность – вечная драма, где есть Он и Она” И. Тальков
Ізноў кармлю падманам вочы,
што кветкі ў вазе – ад цябе.
Ізноў кульгае, а не крочыць
гадзіннік сонны на сцяне.

Яшчэ з праменьчыкам гуляе
Твой фотаздымак на стале.
І вера зрэдку суцяшае:
“Ну пачакай яшчэ”… Але

Тваіх гербераў вейкі звялі,
сустрэч размыты берагі.
Надзею ўжо смакуюць хвалі
адчаю, жалю і тугі.

Упарта берагчы спрабую
тваёй прысутнасці сляды.
Але ўяўленне ўсё ж малюе
карціну, дзе ёсць я і ты.

Не спадзявайся больш на словы
І паспяшы, жаданы госць,
бо піша Несвоечасовасць
трагедыю. Фінал вось-вось…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

ПАНАЦЭЯ Я сплю з табой, і адтаго не сплю, Што ад прысутнасці шчаслівай вар’яцею. Ізноў пасцель тым болей я люблю, Што […]...

На далонях тваіх сляды ад алейнай фарбы На далонях тваіх сляды ад алейнай фарбы, Побач з імі сонечныя прамені. Ты ніколі не адыходзіш ад мары, Ты заўсёды […]...

Госпадзе, душу маю крані Госпадзе, душу маю крані ласкаю світальнага пагляду, над сабой Тваю прымаю ўладу, і, слабую, Ты мяне ў прынадах і спакусах […]...

Прычакаўшы глыбокага снегу Прычакаўшы глыбокага снегу, Аб’язджаюць каня мужыкі: Маладому, шалёнаму бегу Дзве аглоблі сцінаюць бакі. Hi на міг не правісне ляйчына. He […]...

Вясновы дзень Вясновы дзень быў радасцю даўгі, Ды скарацеў, зрабіўшыся зімовым. Цяпер даўжэе ноч маёй тугі, Яна не падуладная замовам. Я разумею […]...

Яшчэ адна вясна Яшчэ адна вясна …яшчэ адна вясна прыносіць яшчэ адну надзею на тое што жыццё распусціцца быццам першая пралеска што расстане […]...

ПЕСНЯ П’ЯНіЦЫ (паводле народнага) Цэлы дзень піў у нядзелю, Спраўдзіўшы сваю надзею. І дажыўшы панядзелка, На пахмелле п’ю гарэлку. Сціснуў зерня кіло […]...

Ліяны слёз над безданню адчаю Вадзіму Ліяны слёз над безданню адчаю Малюе дождж струменямі на шкле. На попелішчы часу дзень сатлеў, Пакінуўшы сляды за небакраем. […]...

Памяці маёй бабулі Мая мілая, родная сэрцу бабулька! Ты была мне адзіным і вечным прытулкам. Вочы, поўныя смутку, адчаю і болю, І бясконцай […]...

У незнаёмай бескаханай эры У незнаёмай бескаханай эры, дзе пустацветна ўсхмеляцца сады, – пусці ўспамін расчараваны ў дзверы не дай зацалаваць мае сляды. Няхай […]...

Вы куды, журавы, куды? Вы мне жыццём і забыццём былі, I першым, і апошнім спадзяваннем. За Вамі я ішоў на край зямлі На выспу […]...

Маладзік Маладзік амалоджвае час. Маяком мроям шлях пракладае. І нязграбнага лёсу баркас Яхтай, ўскрыленай ветрам, лунае. …хвалі хвіляў то ціха нясуць, […]...

Смутак Намалюю млын самотны ў забыцьці, Не пабачыўшы апошняе сьвітаньне. Што шукаю я ў сваім жыцьці, Веру ці адданае каханьне? Намалюю […]...

Галінка Ты адхінула росную галінку, Адкрыла мне чаромхавыя нетры. І я да цішы белай прытуліўся I захлынуўся маладым паветрам. Пасьля вяртала […]...

Дашкевіч Галіне Мікалаеўне Галіна Мікалаеўна Дашкевіч- Паляшучка родная мая, Ад Турава, Найды і Людзяневіч Паэзія прачулая Твая. Ад крыніц палескіх – чысты голас […]...

Ёсць два будынкі Ёсць два будынкі ( Хатыніцкай СШ-135 год ) На скрыжаванні нялёгкіх жыццёвых дарог Ёсць два будынкі, якія душу саграваюць, Родная […]...

Хвалі ў душы Хвалі ў душы Было лёгка раней на душы, Чыстым донца. Ні хмурыначкі, ні дажджыначкі, Толькі сонца. Крыху ўзнімецца хваля мутная- […]...

Прыстасаванасць Ад пустаты тваіх вачэй хаваюся за кубкам кавы тваю падробную ласкавасць спрабуючы зглытнуць хутчэй – заесці шакаладам. Ад пустаты тваіх […]...

Быць ці не? Крыху тугі і пакуты крыху – зноўку душа напаўняецца крыкам… У кругаверці задухі стогне слова жывое, надзея тоне. Рыбай на […]...

Як у полі зялёным дубочкі Як у полі зялёным дубочкі Як у полі зялёным дубочкі Падрастаюць – чатыры сыночкі. Хоць сумнення ў душы зерне спее, […]...

Навошта берагчы струны Навошта берагчы струны, Калі жыцце не беражэ нас… Разбіць цішыню музыкай, Але не разбіць адзіноту… Зорны дождж… Падаюць ціха зоркі… […]...

Касінеры йдуць Дзе Нямон сівыя хвалі Раскідаў ў начы, Дзе Рубон спраўляе балі Недзе ў далячы, Там дзе Прыпяць зноў ласкава Песні […]...

Засынае ноч Засынае ноч. За акном вятры заплятаюць акно заінелым. Месяц белым віном апаіў яры, асыпае ўсё белым… белым… У пакойчыку ты […]...

А я верыць у казкі хачу А я верыць у казкі хачу. Так упарта. І так зацята. Кужаль бачання веры. Скручу. Непатрэбна. Адмоўнае сальда. Захінуся ў […]...

Выйсце Ледзь адчыніць хачу я вочы, Ізноў на спіну сон мне крочыць, Вачыма закрывае, б’е рукамі, Іх калупае дужа, як граблямі! […]...

Косы вярба мые ў рэчцы над вадою Косы вярба мые ў рэчцы над вадою, Маё сэрца ные, мілы, за табою. Я з табою, любы, гора не страшылася, […]...

Можа нічога не было Можа нічога не было, Можа – прывід, а можа – ява. Можа пачуцці замяло Чырвоным лісцем лістапада. Яшчэ надзею шле […]...

Пад адзін грэбень Цяпер ужо такіх выпадкаў мала. Успомніўшы дзявочыя гады, Жанчына ў полі раптам заспявала Ад жалю ці ад нейкае бяды. Узвілася […]...

Вось я, вось ты Вось я, вось ты, І толькі ноч сівая паміж намі. Вось я, вось ты, Сярод людзей мы нібы здані. Вось […]...

Мы усе адну памылку зрабілі Мы усе адну памылку зрабілі, Падаушыся у гэтыя гарады, Мы незваротнае штось згубілі, А што прыдбалі апроч нуды? Няуцям было, […]...

Нарач Срэбныя хвалі, хвалі празрыстыя песцяць, цалуюць далоні мае. Хмаркі плывуць, глядзяцца ў люстэрка. Белыя хмаркі на соннай вадзе....

Сем дзён… і далей будзем разам Хвалі лятуць, А з далёкага воблака Вызірне промень Пагладзіць ёй локаны… Мора бязмежна, А вочы прывабныя Зноўку ў бездань Мяне […]...

Я не баяўся, браце, сцюжы Я не баяўся, браце, сцюжы, Але ўцякаў ад мітусні, Калі зайшоў к табе, мой дружа, Паціху дзверы расчыніў. Мне, ведай, […]...

Што сонцам узыдзе Што сонцам узыдзе, Што хмарай растае… У жыцці ўсё абрыдзіць Чаго не хапае. І веды, і грошы І ласка, пяшчота… […]...

Люстэркі восені – прагалы між галін Люстэркі восені – прагалы між галін, Дажджы ступаюць лапкамі кашэчымі. Трава скалелая – зялёны дрогкі клін Хінецца долу тонкая, пашэрхлая. […]...

Лебедзь Лебедзь белы ў возера падаў, Падаў лебедзь ад кулі стралка, Не збярогся ад жорсткасці, звадаў, – У стралка не здрыгнула […]...

Сёння твой Дзень нараджэння Сёння твой Дзень нараджэння. Сёння табе дваццать тры. Дзень які сонечны. Верасень. Сёмае. Лісце ў дварах падмятаюць вятры. Восень ізноў […]...

Ну?! Што яшчэ табе трэба?! Ну?!! Што яшчэ табе трэба, Каб адчуваць смак жыцця? Вось табе чыстае неба, Вось табе зоркі зіхцяць, Вось табе бераг […]...

Жнівень Ходзіць бусел у пракосе, Лета дзюбаю вітае, Жнівень спелае калоссе У снапок тугі збірае. Карагоды водзяць хмары Над яшчэ не […]...

Птушкі А птушкі ляцелі высока, Краналі крылом гарызонт. На поўдзень, напэўна, далёка, Далей бы ад гэтых турбот. Радзіму пакінуць нялёгка: Свае […]...