Верш Ашукаўся стары верабей на мякіне

Ещё вершы:

1. Верабей прымае душ На двары – люстэркі луж: Дождж сляды пакінуў. Душ прымае верабей, Сеўшы на каліну. Крыльцамі трапеча ён I лісткі кранае. […]...
2. Верабей і галубка Алесь Мацулевіч Верабей і галубка Ад’езду Тадэвуша Касцюшкі ў 1775 годзе ў Францыю, а пазней у Амерыку папярэднічала сумная гісторыя […]...
3. АСЕННІ ЭЦЮД Восень аглухлая ходзіць сцежкамі, Гордая, нават не размаўляе. Бы перамогай над летам цешыцца, Злосная ходзіць – і лісце шпурляе. Дзесьці […]...
4. Прапанова У палоне шаблонаў галоўнае – захаваць ўсё сваё ўласнае, зразумець, што яно прыгожае і адчуць у глыбіні нешта важнае. Няхай […]...
5. Стары дуб Стары дуб над абрывам стаіць, Карані пазвісалі над пропасццю. І бурлівая рэчка шуміць, У падножжа яго велічнай постаці. І на […]...
6. Стары Адзінокі чалавек… Ўжо на зыходзе гадоў. Ў пустую правёў свой век, Не імкнецца ісці дамоў. Чаму? А ніхто не чакае, […]...
7. Стары сад Люблю даўно свой сад стары, Яго таемныя размовы, Дзе дрэвы, даўнія сябры, Мяне прывечваюць вяснова. Тут лісця, квецені размах – […]...
8. Стары млын He пытаюся, куды вядзе дарога, Калі ёсць, дык некуды вядзе… Пэўна, да млына таго старога, Што даўно не меле, а […]...
9. Стары да малая Бегала дзяўчынка басанога Сонейка ззяла яскрава Убачыла дзяўчынка старога І звонкім галасочкам запытала Дзеду, а чаму ты такі вялікі? Дзеду, […]...
10. Стары замак Калісьці ў часы старажытных князёў Вялізныя дрэвы раслі. Сярод гэтых дрэваў ўжо колькі вякоў Ляжаў раней замак стары. Ня ведалі […]...
11. Стары музыка СТАРЫ МУЗЫКА Бярэ у рукі свой стары гармонік, Садзіцца з ім пад яблыню ў двары, Яму, як сябру, слоўца рад […]...
12. Стары Горад Цэгла і бетонныя абшарпы, Выбітыя вокны пірамід, Што вісяць над стогадовым дахам, Быццам птушак паржавелы скіт. Вуліцы залітыя металам, І […]...
13. Як стары мудры вуж Як стары мудры вуж шукае вузкае выйсце, каб скінуць старую скуру – так і я патаемнай вужовай натурай шукаю сабе […]...
14. Зялёны Мінск, стары твой сад пасекла Зялёны Мінск, стары твой сад пасекла Вайна, але ў адным двары сустрэў Я выхадцаў з распаленага пекла – Старыя купы […]...
15. Спяваюць жанчыны Спяваюць жанчыны ў святочна прыбраным пакоі. За вокнамі шэрань, вясковая ціш і спакой. Бялеюць хусцінкі, ківаюць у такт галавою, Пануе […]...
16. Журавіны бяруць жанчыны Журавіны бяруць жанчыны, паслухмяныя студзяць пальцы. He баяцца слядоў ваўчыных, – на чарнобыльскі вецер скардзяцца. Журавіны бяруць жанчыны, імі ўсыпана […]...
17. Выйсце Ледзь адчыніць хачу я вочы, Ізноў на спіну сон мне крочыць, Вачыма закрывае, б’е рукамі, Іх калупае дужа, як граблямі! […]...
18. Дзіваў многа сьвет наш мае Многа дзіваў сьвет наш мае: Ды не лыне іх душа! Душа другасьці не знае, Яна прагне, што сьпярша… Яна месьціва […]...
19. Пытанні Ці чуеш, як крочыць удалеч таропка час? – Адлічвае крокі гадзіннік бесперапынна. Куды б ён ня йшоў – пастаянна ідзе […]...
20. Да мяне завіталя надзея Да мяне завітала надзея З летуценняў дзявочых і мар, Млын пачуццяў усё меле і меле, І кладзецца ўсмешка на твар. […]...
21. Золак Зачынены свет – праз пасівелы абшар, праз каляровую бездань сэрцаў дрыготкіх зораў, неабсяжнасць сусветаў, спадарожнікаў мокрай ад восеньскіх слёзаў зямлі […]...
22. Паэтаў засталася мала Наша жыццё празаічна. Навошта тады намагацца Рабіць яго больш паэтычным? Такімі нам лепш заставацца. Наша жыццё празаічна. Паэтаy’ засталася мала. […]...
23. На ўсёй зямлі спыніўся час Свеча горела на столе, Свеча горела… Барыс Пастэрнак На ўсёй зямлі спыніўся час. І ў гэтым часе Ты засталася ля […]...
24. Заўсёды з любоўю З маленства нас любяць жанчыны, Перш – хлопчыкаў, потым мужчынаў, Спачатку – маці і сёстры, Потым – сяброўкі, Пасля – […]...
25. Гады, падзеі ва ўспаміны адляцелі Гады, падзеі ва ўспаміны адляцелі, Жыццё да фінішу імкнецца. А мы заўсёды маладымі быць хацелі – Душа ўсё роўна юнай […]...
26. Ты кахаў мяне, як ніхто Ты кахаў мяне, як ніхто, Як ніхто не кахаў ніколі! У кахання твайго ў палоне Засталася навекі я. Захліснулі мяне […]...
27. Імя Айчыны Давеку я, напэўна, не збяру Усю яе ў праявах разнастайных. Маленькая, як сэрца, Беларусь Адданая любоўю вырастае. За бохан сонца, […]...
28. Паэтка Звычайны погляд у мокры дзень, Аздоблены сляпой дажджынкай… і над сталом яе вылучна цень… і вершы, змытыя слязінкай… Яна чакая […]...
29. Дванаццаць гадзін да сустрэчы Дванаццаць гадзін да сустрэчы, Сяджу і п’ю каву дарэчы. Хвіліны ўцякаюць марудна, Ды кава мая не атрутна, Без цукру ўжываю […]...
30. Астатні пакецік гарбаты Астатні пакецік гарбаты – Але ж не астатні дзянёк… Дажджу перастук глухаваты – Гародню баюкае змрок. А думкі ўцякаюць у […]...
31. Эх, як добра! Эх, як добра, сябры, на двары. Толькі санкі пакінь, не бяры. Растае, растае шэры снег, ручайкамі да рэчкі пабег. Расплываецца […]...
32. Вось нам талдычаць спрадвек Вось нам талдычаць спрадвек Што наша краіна бяз сэнсу Што нам не падняцца ўвысь і никуды ад гора ня дзецца […]...
33. Твая назаўседы Як артыстка я са сцэны Вершы ўсе адно чытаю. Для мяне асіны сцены, Неба-дах над родным краем. На валун стары […]...
34. У беларускую восень У беларускую восень Нат і верабей багацее, Лес на грыбы не скупіцца, Пуні хмялеюць ад сена, Мёдам вуллі набракаюць, Сцежкі […]...
35. Аднакласніцы Дзе нашы школьныя гады? Юнацтва дзе, куды зляцела? І я ужо не малады, І ты, здаецца, пасталела. Але ж захоўваем […]...
36. Шкадуюць нас жанчыны люба Шкадуюць нас жанчыны люба, але не разумеем іх, высушваючы півам губы ў складаных рэчах і прастых. Рашыў — адрэзаў. І […]...
37. Тры кветкі позняй канюшыны Расы світальным халадком гарэлі-грэліся крадком тры кветкі позняй канюшыны ў далонях любае жанчыны. Ды не ставала ім цяпла, далоням гэтым […]...
38. З адной я вёў сябе як ідыёт З адной я вёў сябе як ідыёт, Другая – мне выносіла мазгі. У трэцяй быў вялізарны жывот, А ў чарцвётай […]...
39. Жанчыны ў вёдры сінь рачную ловяць Жанчыны ўмеюць чакаць, Жанчыны ўмеюць кахаць, Многае ўмеюць жанчыны. Пяшчотны іх шчэбет птушыны, Што чуць пашчасціла мне, I вас няхай […]...
40. 91 см Кожны дзень прачынаюсь і бачу Свае вочы, далоні і вусны. Быццам помер, але я не плачу, Атрымаў невялікія плюсы. Ёсць […]...